«مارسی» در کشور فرانسه، از قدیم بندر مهاجران، شهر دوچرخه ها، شهر قایق ها و کشتی ها و شهر پژوهش و هنر بوده است؛ از آبراه هایش تا بندر قدیمی، از خیابان های موازی با دریا تا مرکز شهر و تا بالای تپه ها، مارسی را شهر پرجنب و جوشی می بینید؛ سرشار از ورزش و روح زندگی.دیدن ماهیگیران در هنگام غروب آفتاب و صبح زود، وقتی ماهی ها را در کناره های بندر قدیم به فروش می گذارند، از صحنه های بدیع و فراموش نشدنی بندر مارسی است، اما همان بندر قدیم در مرکز شهر و کنار دریا، قلب مارسی به شمار می رود. سالن های تئاتر و رستوران ها و کافه ها در کنار کشتی ها و قایق ها و آثاری مثل کلیسای جامع و قصر فارو، همه در این بندر جای گرفته اند. از این بندر می توان با قایق به جزیره کوچکی در وسط دریا رفت و سری به قلعه بی نظیر «ایف» زد. قلعه ایف، زندان قدیم شهر، همان زندانی است که در کتاب معروف «کنت مونت کریستو» نوشته «الکساندر دوما» به آن اشاره شده و بسیار خاطره انگیز و دیدنی است. چشم انداز و منظره بندر قدیم نیز هنگام بازگشت از قلعه، از زیباترین نماهای بندر مارسی است. شهر زیبا و تاریخی مارس، همان طور که امروز بسیاری از گردشگران را از اقصی نقاط دنیا به خود جذب می کند، در طول تاریخ دیدنی های جهان از هر پنج قاره – الهام عظیمی برای نویسندگان بوده است. بسیاری از نویسندگان اروپایی این شهر و جاذبه های طبیعی و تاریخی آن را در آثارشان برجسته کرده اند و از مارسی نوشته اند. اگر بخواهیم آثار این شهر تاریخی را تقسیم بندی کنیم، باید به دو دسته آثار جنایی و تاریخی اشاره شود؛ آثاری معروف از نویسندگان برجسته ای همچون «ویلیام هوگز» «پیتر مایل» و «لئوماله»، حتی نام آوران دیگری مانند چارلز دیکنز، الکساندر دوما، امیل زولا و جوزف کنراد، در شهر مارسی روزگار خود را سپری کرده اند و جادوی این شهر مهاجر را در آثار خود بازتاب داده اند.
شروع پرسه در مارسی، دیدار از کلیسای نوتردام دولاگارد، یک تیر و دو نشان است. کلیسا در بلندترین نقطه مارسی قرار دارد و از همه جای شهر دیده می شود و علاوه بر ساختمان و بنای زیبای آن، چشم انداز بی نظیری از سقف های سفالی و دریا و کشتی هایش دارد. برای رسیدن به کلیسا، آسانسورهای مخصوص تعبیه شده که روی تپه کشیده می شوند. مارسی همچنین شهر ورزش است. نه تنها تیم فوتبال المپیک مارسی، از معروف ترین تیم های فرانسوی است و فروشگاه های آن در همه جای شهر پراکنده اند، بلکه دوچرخه سواری، گلف، تنیس و غواصی هم برای مردم مارسی به اندازه فوتبال مهم است. در مسیرهایی که برای دوچرخه سواری کشیده شده اند، گردشگران می توانند با اجاره کردن دوچرخه، به تفریح بپردازند و از تفریحات مورد علاقه خود استفاده کنند. حتی ممکن است در حین دوچرخه سواری، از کنار زمین های بزرگ و زیبای گلف هم عبور کرد. یکی از این زمین ها به نام لا سالت، رستوران معروفی هم دارد با چشم اندازی رو به زمین های گلف که محیط و فضایی رویایی برای صرف غذا است. در مارسی، همه چیز را برای داشتن یک سفر فوق العاده، در کنار هم تجربه می کنید؛ موزه ها، کلیساها، گالری ها، ساحل زیبا، سالن اپرا و باله و تفریحات آبی، همه و همه در این شهر جمع شده اند. توصیه می کنیم برنامه هر روزتان از قبل بچینید تا بتوانید از وقت خود بهترین استفاده را ببرید.

دریانوردی در یک نیمروز: بندر قدیمی یا «ویو پورت» بندری است که بیش از ۲۶۰۰ سال قدمت دارد، در زمان های قدیم، این بندر مرکز تجاری و نظامی شهر مارسی بود، اما اکنون بیشتر قایق های تفریحی در این بندر لنگر می اندازند. شما می توانید از این بندرگاه یک قایق کرایه کنید و دلتان را به دریا بزنید.
قصر عجیب «لون شان»: قصر «لون شان» بنایی است جهت نمایش اهمیت آب برای مردم مارسی. از ابتدای شکل گیری این شهر، مهاجران یونانی با مشکل آب مواجه بودند و بارش باران که به طور متوسط دو روز در فصل تابستان بود، باعث می شد مردم این شهر با مشکلات خشکسالی و کمبود آب دست و پنجه نرم کنند. پس از شیوع وبا، کانالی در شهر ساخته شد که آب رودخانه «دورانس» را به شهر می آورد. این آبراه، ۸۰ کیلومتر طول داشت و ۱۸ قنات را به هم متصل می کرد و ساخت آن نیز ۱۵ سال به طول انجامید. بعد از موفقیت این روش، تصمیم گرفته شد تا یک بنای تاریخی برای ثبت این دستاورد بزرگ ساخته شود و این گونه بود که قصر «لون شان» ساخته شد. درون این قصر عجیب و تماشایی، ده ها چشمه و آبشار، طاق نصرت و مجسمه های بسیار زیبایی از حیوانات مختلف دیده می شود و امروز هم محل اصلی رصدخانه مارسی است.

دو موزه بسیار دیدنی: «موزه باستانی مدیترانه» در یکی از خانه های باستانی شهر مارسی بنا شده است. در این موزه، اشیایی از مصر باستان و آغاز پادشاهی قدیم، یعنی ۲۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، شرق قبرس، یونان و روم نگهداری می شود، اما موزه هنرهای زیبای مارسی، در ضلع غربی کاخ «لانگ شامپ» قرار دارد. حدود ۲۰۰ تابلوی نقاشی در این موزه نگهداری می شود که دارای مفاهیم مذهبی است. پرتره مریم مقدس و داوود نبی، از نقاشی های مشهوری است که در این موزه نگهداری می شود.

دیدنی های هنری: یکی از جذاب ترین خیابان های شهر مارسی برای نمایش زندگی روزمره مردم این شهر بندری، خیابان «ژولین» است. شما می توانید آثار هنری و نقاشی های دیواری این خیابان را در حالی که در فضای باز نشسته اید و یک آبمیوه خنک می نوشید، مشاهده کنید و از بازارهای اطراف این خیابان نیز لذت ببرید، اما جالب این است که اپرای دیدنی «فویر» نیز می تواند برنامه  جالبی را ارائه دهد. سقف سالن انتظار اپرای «فویر» توسط هنرمندی به نام «اگوستین کاررا» نقاشی شده است. در مرکز این نقاشی، «ارفئوس» با چنگ مشهورش ایستاده است. شما می توانید در سالن این اپرا، به تماشای هنر تاریخی مردم شهر مارسی بپردازید. اگر هم دوست دارید در جاده ای قدم بزنید که یک سمت آن دریا باشد و سمت دیگرش یک قلعه تماشایی، بهتر است جاده «کورنیش» را از دست ندهید. شما می توانید در این منطقه از شهر، سوار چرخ و فلک بزرگی شوید و مارسی را از ارتفاع بسیار بالا تماشا کنید. در ساحل کورنیش هم امکان غواصی و تماشای زیبایی های مسحورکننده زیر آب فراهم است.

نور قلعه مرموز: «قلعه ایف»، یکی از زیباترین و قدیمی ترین بناهای شهر مارسی است که دسترسی به آن از طریق قایق های تندرو امکان پذیر است. این قلعه در جزیره ای به همین نام در نزدیکی شهر مارسی بنا شده است. این جزیره تا سال ۱۵۱۶ میلادی خالی از سکنه بود، اما پس از آن که «فرانسوا» پادشاه فرانسه دستور ساخت قلعه ای را در این جزیره صادر کرد، این قلعه مرموز تبدیل به زندان شد؛ زندانی که در آثار نویسندگان بزرگی مانند «ویکتور هوگو» و «الکساندر دوما» به آن اشاره شده است که نمای پائورامایی از شهر مارسی به شما نشان می دهد و تماشای فیلمی از تاریخچه قلعه.
چی بخوریم؟: تنوع رستوران ها از لحاظ نوع غذا، در مارسی بیداد می کند. رستوران های تونسی و آفریقایی و ایتالیایی، اسپانیایی و یونانی، پا به پای رستوران های فرانسوی در مارسی وجود دارند. غذای محبوبشان هم نوعی سوپ ماهی است، یا راتاتویی و انواع باگت های پرشده از غذاهای مختلف، اما هرچه باشد، غذای دریایی، غذای محبوب شهرهای ساحلی مدیترانه است. در اطراف بندر قدیم مارسی، رستوران های زیادی با تنوع فراوان پیدا می کنید. معمولا غذایی که در رستوران ها سرو می شود، بین ۱۰ تا ۳۰ یورو و غذاهایی مثل باگت یا فست فود، کمت از ۱۰ یورو هزینه دارد.
چگونه برویم؟: ویزای توریستی فرانسه با مدت اعتبار سه ماهه صادر می شود. برای این ویزا، حضور متقاضی ضروری است و مصاحبه صورت می گیرد. در خواست وقت ملاقات برای مصاحبه از طریق سایت اینترنتی این سفارتخانه انجام می گیرد. در زمان تعیین شده باید به همراه مدارک لازم در سفارتخانه فرانسه واقع در خیابان نوفل لوشاتو حاضر شوید. شما می توانید برای سفر به این شهر از خطوط هواپیمایی لوفت هانزا یا ترکیش استفاده کنید.

مسجد و مجموعه سلیمیه در شهر ادیرنه یکی از آثار گزیده معماری دوره عثمانی در ترکیه است که در مرکز استان ادیرنه در بخش اروپایی ترکیه ساخته شده است. مسجد «سلیمیه» نمونه عالی از معماری اسلامی و یکی از جاذبه های گردشگری ترکیه است. این بنا در قرن شانزدهم ساخته شد و یکی از مساجد معروف دوره عثمانی است. طراحی ساده ، المان های اسلامی و سبکمعماری کم نظیر مسجد سلیمیه موجب شده پس از قرن ها هنوز مورد ستایش بینندگان قرار گیرد. معمار مسجد سلیمیه، معمار سنان، معمار رسمی دربار پادشاهان عثمانی بوده است. این مجموعه در دوره سلطنت سلطان سلیم دوم عثمانی ساخته شده است. آغاز ساخت مسجد سلیمیه طبق کتیبه ای که در این مجموعه موجود است به سال ۹۷۶ هجری قمری (۱۵۶۸ میلادی) برمی گردد و طبق پیش بینیها قرار بود ساخت این مسجد در روز ششم آذر سال ۹۵۳ خورشیدی به اتمام برسد اما در تاریخ ۲۳ اسفند سال ۹۵۳ به افتتاح رسیده است.مسجد سلیمیه در زمینی به مساحت ۲۴۷۵ متر مربع بنا شده و زیربنای مسجد نیز ۱۶۲۰ متر مربع است. مساحت کل این مجموعه ۲۲ هزار و ۲۰۲ متر مربع است. ارتفاع گنبد مسجد سلیمیه ۴۳،۲۸ متر و قطر دهانه آن ۳۱،۳۰ متر است. گنبد روی یک پایه هشت ضلعی بنا شده است. چهار گنبدک در گوشه ها و یک نیم گنبد در محراب در مقاوم سازی گنبد اصلی بنا نقش دارند.

تاریخچه مسجد سلیمیه : گبند مسجد سلیمیه ۳۲ پنجره کوچک داشته و در بخشهای زیرین گنبد نیز ۶ ردیف پنجره وظیفه تأمین روشنایی این مسجد را برعهده دارند. مسجد سلیمیه چهار مناره دارد و هر مناره دارای سه شرفه ۳۸۰ سانتیمتری دارد. ارتفاع مناره ها ۷۰،۸۹ متر است. این مسجد از لحاظ هنر مرمرتراشی، کاشیکاری و خوشنویسی نیز حائز اهمیت است. کاشیهای مسجد ساخت ایزنیک ترکیه است. بخشی از کاشیهای این مسجد در زمان جنگهای عثمانی با روسیه در سالهای ۱۸۸۷-۱۸۸۸ از طرف میخائیل اسکوبلف ژنرال روسی به مسکو منتقل گردید. مسجد سلیمیه در تاریخ ۲۸ ژوئن سال ۲۰۱۱ در جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو در پاریس وارد لیست میراث جهانی گردید.

اینجا همه چیز منظم است و خبری از بی نظمی، ترافیک، بوق ماشین ها، تأخیر و دیر رسیدن نیست… اینجا زوریخ، گران ترین شهر دنیا است. زوریخ بزرگ ترین و پرجمعیتﺗﺮین شهرِ سوئیس و پایتخت فرهنگی این کشور است که در ابتدای ورود به آن، بیشترین چیزی که جلب توجه می کند، آرامش حاکم در میان مردم است؛ آرامشی که ناشی از دور بودن هیاهوهای رایج در یک کلان شهر است.حمل ونقل عمومی به ویژه خطوط تراموا مهمترین ویژگی شهر زوریخ است که بخش زیادی از آرامش حاکم در این شهر را سبب شده است. همه جای شهر تحت پوشش خطوط مختلف تراموا، مترو، اتوبوس و همچنین قایق های مخصوص حمل مسافر است و در هر ایستگاه تایم ورود هر خط اعلام می شود که علیرغم تداخل برخی از خطوط تراموا با مسیر عبور خودرو، اما کمترین تأخیری در ورود و خروج آنها از ایستگاه مشاهده نمی شود. حرکت وسایل حمل و نقل عمومی در این کشور معروف به ساعت به قدری دقیق است که می توانید ساعت تان را با ورود قطار یا تراموا به ایستگاه تنظیم کنید. خرید بلیت به صورت مکانیزه که دستگاه آن در همه ایستگاه ها نصب شده است، مشخص بودن مسیر حرکت از طریق نقشه هایی که در ایستگاه ها و داخل ترن ها قرار دارد و اعلام لحظه به لحظه ایستگاه ها و مشخص بودن ایستگاه های مشترک، استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را برای هر شخصی مهیا می کند و حتی توریست ها هم با هر زبان و درک و فهمی در بدو ورود به راحتی می توانند با استفاده از این وسایل خودشان را به نقطه دلخواه شان برسانند.
حتی در داخل تراموا قبل از رسیدن به ایستگاه هایی که با دیگر خطوط مشترک هستند، ساعات ورود خط های دیگر درج می شود و نام ایستگاه های دیگر هم با تایم رسیدن مشخص شده است. سوئیسی ها در احداث خطوط تراموا آنقدر باتجربه هستند که به بسیاری از کشورهای دیگر از جمله آمریکا تجربیات شان را منتقل کرده اند.تراموا و قطارهایی هم برای استفاده افراد ویلچرنشین وجود دارد که ساعات ورود آن ها نیز روی تابلوها با علامت ویلچر مشخص است. با وجود آنکه برای ورود به مترو و تراموا محلی برای ارائه بلیت تعبیه نشده و کسی بلیت چک نمی کند، اما همه خود را موظف می دانند از دستگاه های مکانیزه بلیت خریداری کنند. بلیت هایی که قیمت روزانه ی آن حدود ۸ فرانک (معادل ۳۲ هزار تومان) و تک سفر آن حدود ۲ تا ۴ فرانک است. ارقامی که براساس مسیر حرکت در منطقه ۱۱۰ زوریخ که مراکز اصلی در آن واقع شده، متغیر است. تعدد وسایل حمل ونقل عمومی در زوریخ و خلوت بودن آنها در کنار استفاده زیادی که از دوچرخه می شود باعث شده کمتر ماشین شخصی در سطح شهر دیده شود و برخلاف اکثر کلان شهرها، از ترافیک های آزاردهنده در سطح شهر خبری نیست. در آنجا بهانه رایجی برای دیر رسیدن با عنوان «در ترافیک گیر کردم» وجود ندارد.
زوریخ ضمن آنکه دو سال پیاپی است شهری با بهترین کیفیت زندگی در جهان شناخته می شود، در اواخر شهریور هم به عنوان گرانقیمت ترین شهر جهان شناخته شد و از جمله شهرهایی است که مردم در رفاه کامل به سر می برند. به طوریکه در سطح شهر هیچ نشانی از تکدی گری نیست و یا حتی دست فروشی هم دیده نمی شود. هزینه های بالای زندگی در این شهر باعث شده مهاجران کمتری هم به این شهر مهاجرت و در آنجا زندگی کنند. نماد شهر کلیسایی با برج هایی دو قلو به نام “گراس مونستر” در کنار رود لیمات است که در روبروی آن کلیسای دیگری به نام “فرامونستر” با برج تیز سبز رنگ بلندی که نقاشی شیشه های داخل آن مشهور است قرار دارد و شب ها جلوه زیبایی را به شهر می دهند. راس هر ساعت تا دقایق زیادی صدای ناقوس کلیساها در شهر طنین انداز می شود.