مسجد پیغمبر (ص) که در قسمت شرقى مدینه بنا شده پس از مسجد الحرام، مشهورترین مسجد در تاریخ اسلام است.هنگامى که رسول خدا (ص) به مدینه رسید در خانه ابوایوب انصارى منزل گزید؛ جایى که شتر وى آنجا خوابید. زمین مسجد النبى از آنِ دو یتیم بود و در آنجا خرما خشک مى‏کردند. رسول خدا (ص) آن را به مبلغ ده دینار از ولىّ دو طفل خریدند و مسجد را در آن ساختند.مساحت زمین در آن روز حدود ۲۰۷۱ متر مربع بوده است. صحن مسجد را با ریگ سیاه فرش کردند و دیوارها را با خشت و گل بالا بردند. در ساختن بناى این مسجد شخص پیامبر (ص) شرکت داشتند. سقف قسمتى از مسجد را با شاخ و برگ درخت خرما پوشانیدند و از تنه درخت خرما براى ستون‏هاى آن استفاده کردند.سه در از جانب شرق، غرب و جنوب براى آن قرار دادند. قبله نخستین مسلمانان مسجد الاقصى بود که بعداً به سمت خانه کعبه تغییر یافت. مساحت مسجد النبى در سال‏هاى اخیر به حدود یک صد هزار متر رسیده است.
صُفّه‏
در داخل مسجد النبى صفه یا ایوانچه مانندى آماده ساخته بودند که مهاجران بى‏سر پناه در آن جا به سر مى‏ بردند. اینان همان دسته از مسلمانان‏اند که به «اصحاب صُفه» معروف گشتند. پیش از آن که قبله از بیت المقدس به طرف کعبه تغییر کند محراب رسول خدا (ص) در ناحیه شمال مسجد بود. پس از تغییر قبله به دستور پیامبر، آن قسمت را مسقف کردند و آن مکانى براى استراحت و سکونت مسلمانان مهاجر و بى پناه گردید که در توسعه مسجد در سال هفتم هجرى داخل مسجد قرار گرفت.
آنچه امروزه به صفه معروف است، روزگارى «دکة الاغوات» و جایگاه خواجه‏‌هاى حرم بوده که وظیفه‏ حراست و خدمتگزارى حرم را به عهده داشته‏اند. خانه‌‏هاى زنان پیغمبر(ص) که به صورت حجره ‏هایى بود، در سه طرف شمال، جنوب و شرق مسجد قرار داده شد و چون آن حضرت به جوار پروردگار شتافت، ایشان را در حجره عایشه که در کنار مسجد بود به خاک سپردند.
روضه نبوى در ناحیه جنوب شرقى (رو به سوى قبله) مسجد، یعنى مسافت میان قبر پیغمبر (ص) و منبر آن حضرت است که طول آن ۲۲ متر و عرض آن ۱۵ متر مى‏باشد.
در محدوده روضه، مرقد مطهر، منبر و محراب واقع است. پیامبر (ص) فرمود: «میان منبر و خانه من باغى است از باغ‏هاى بهشت.»منبر در سمت غربى محراب مسجد، منبرى است از سنگ مرمر در کمال زیبایى که سلطان مراد سوم آن را در محرم‏ سال ۹۹۸ هجرى به مسجد هدیه کرد و آن را به جاى منبر قایتباى قرار دادند که در جایگاه منبر پیامبر (ص) گذاشته شده است. محراب جایگاه نماز پیامبر (ص) مى‏باشد. در زمان آن حضرت ‏چیزى ‏به‏نام‏ محراب‏ وجودنداشت، درجریان توسعه مسجد در زمان ولید بن عبدالملک اموى، در محل نماز پیامبر (ص) محرابى ساخته شد.این محراب در طول زمان دگرگونى‏ ها را تحمل کرده و بناى فعلى آن از دوره سلطان اشرف قایتباى از سلاطین مملوکى مصر، باقى مانده است.ستون‏هاى مسجد نبوى‏ در مسجد نبوى ستون‏هایى است که هر یک نامى خاص دارد.

هشت ستون از زمان پیامبر (ص) هنوز در مسجد باقى است که با رنگ سفید مشخص شده‏اند که عبارتند از:
ستون مُخَلَّقه : این ستون بر جایى نهاده شده که تنه درخت خرمایى که پیامبر (ص) به هنگام ایراد خطبه بر آن تکیه مى‏کرد، در آنجا بوده است و پس از آن که براى آن حضرت منبرى ساختند از آن ستون ناله‏اى برخاست و به‏ همین دلیل به آن ستون «حنّانه» مى‏گفتند.
ستون توبه: آن را ستون ابولبابه نیز مى‏ نامند پس از شکست بنوقریظه ابولبابه به خاطر گناهى که مرتکب شد، مورد بى توجهى پیامبر (ص) و یاران آن حضرت قرار گرفت و سرانجام خود را به ستون مسجد بست تا آن که آیه‏اى در پذیرفته شدن توبه او به رسول خدا (ص) نازل گردید.
ستون مَحرَس: در کنار این ستون، على (ع) مى‏ایستاد و از رسول خدا(ص) محافظت مى‏کرد. این ستون را به نام استوانه على (ع) نیز مى‏شناسند. زیرا جایگاه نماز آن حضرت بوده است.
ستون وُفُود: در کنار این ستون رسول اللَّه (ص) با سران قبایل و هیأت‏هاى نمایندگى و سیاسى دیدار کرده و آنان را به حضور مى‏پذیرفتند.
ستون سریر: رسول خدا (ص) در کنار این ستون تختى از شاخه‏هاى خرما مى‏گذاشت و شب بر روى آن استراحت مى‏کرد.
مقام‏ جبرئیل امین: جبرئیل در این مکان خدمت رسول اللَّه(ص)  مشرف مى‏شده است.
زمانى که مسجد النبى ساخته شد، سه در براى ورود و خروج مردم ساختند، برخى از اصحاب نیز در حاشیه مسجد خانه ساخته و درى به درون مسجد باز کردند.در سال سوم هجرت، قبل از غزوه احد، به دستور پیامبر (ص) همه درهاى خانه‏ها به جز در خانه على (ع) به مسجد بسته شد.
تعداد درهاى مسجد در امتداد زمان تغییراتى یافته است مشهورترین آنها عبارتند از:
-باب الرحمه -باب جبرئیل -باب السلام-باب النساء
مسجد النبى هم اکنون ۷ در دارد. مناره‏هاى مسجد در توسعه زمان ولید بن عبدالملک بر چهار گوشه مسجد النبى چهار مناره ساخته شد، پس از آن مناره دیگرى نیز ساخته شد که مناره اصلى مسجد عبارت بود از: مناره‏هاى سلیمانیه، مجیدیه که در دو سوى ضلع شمالى قرار داشت و مناره‏هاى قایتباى و باب السلام که در دو سوى ضلع جنوب شرقى و ضلع غربى مسجد واقع بود.در افزوده‏هاى جدید مسجد، ۶ مناره دیگر ساخته شده و بدین ترتیب مجموع آنها به ۱۰ عدد مى‏رسد.

اگر قصد سفر دارید، یکی از مقاصدی که باید در فهرست شما باشد، شهر شفشاون است. شفشاون یا شاون شهری است در مراکش، این شهر تاریخی و زیبا بر کرانه ساحل مدیترانه و در جنوب تنگه جبل الطارق واقع شده که سالانه پذیرای جهانگردان بسیاری از سراسر دنیا است. این شهر شهرت خود را مدیون رنگ آمیزی آبی خانه ها و ساختمان هایش می باشد. این شهر ۶۰۰ ساله دیدنی های زیادی را در خود جای داده که عمیق ترین غار آفریقا جزو یکی از جاذبه های گردشگری آن است. در شاون بیش از یکصد هتل پذیرای گردشگران وجود دارد. شفشاون مکانی زیبا، آرام و ساده برای کشف کردن است. یهودیان اروپایی که در طول دهه ۱۹۳۰ در این روستا زندگی کردند، آن را به رنگ آبی در آورده اند. اگر دلیل این کار را از آنها بپرسید، با دو جواب مواجه می شوید. برخی در پاسخ می گویند که رنگ آبی شیوه ای برای دور کردن پشه ها است و برخی دیگر آن را نمادی از بهشت می دانند. جوابی که می شنوید بستگی به فردی دارد که مقابل شما ایستاده است. اما در هر صورت این روستا اکنون به «مروارید آبی» شهرت یافته است. سنت در این مکان فراموش نمی شود، به همین دلیل هر ساله رنگ تمام خانه ها بازسازی می شود.

«نورنبرگ در آسمان کشور آلمان، مانند خورشید می درخشد»؛ همین یک جمله معروف «مارتین لوتر» برای معرفی شهر نورنبرگ کافی است؛ شهری که در تاریخ سیاسی آلمان جایگاه برجسته ای دارد. شهری که برخی از بزرگان نازی در آن پرورش یافتند و هیتلر، تظاهرات پرشور حزب نازی را در این شهر به راه انداخته است و بعد از جنگ جهانی دوم نیز نورنبرگ با حفظ جایگاه تاریخی خود، میزبان دادگاه بین المللی جنایات جنگی نظامیان نازی بود که همین مساله باعث شد نام این شهر، در سرتاسر جهان پرآوازه شود و با محاکمات تاریخی نورنبرگ به معروفیت برسد. حتی اگر از جدابیت های کریسمس و شب ژانویه و جشن های سال نو در «نورنبرگ» صرف نظر کنیم، سفر به این شهر زیبای آلمان در تمام فصول سال، خاطره انگیز و سرشار از شور و نشاط است؛ شهری پرانرژی که خواب ندارد و در تمام طول شبانه روز بیدار است؛ در حالی که که قرن های متمادی، «نورنبرگ» پایتخت غیررسمی ژرمن ها و امپراتوری روم باستان بود و پادشاهان آلمان ترجیح می دادند در این شهر اقامت کنند. به همین دلیل است که  هنوز هم جواهرات و تاج های پادشاهی در این شهر نگهداری می شود. نورنبرگ یک شهر غنی با معماری شگفت انگیز است، به طوری که ساختمان های آن هنوز هم حیرت هنرمندان و معماران را برمی انگیزاند. تجربه های لذت بخش: قطعه حفاظت شده نورنبرگ از یک سو و صنایع دستی آن از سوی دیگر، این شهر را دوست داشتنی تر کرده است؛ مناظر مربوط به قرن ۱۴ این شهر، هنوز هم دل توریست ها را می رباید. قرن ها پیش ثروتمندان این شهر اساس معماری زیبایی را پایه گذار کردند که بناهای به جا مانده از آن، هنوز چشم هر گردشگری را خیره می کند.

۷۲ ساعت در نورنبرگ: سه روز برای سفر به نورنبرگ بسیار اندک است. این نکته را وقتی در می یابید که به لیست نقاط توریستی این شهر نگاه می کنید. نورنبرگ، شهر سحر و جادو و معماری است. پس بهتر است در اولین روز سفر، به دیدن یکی از زیباترین دژهای تاریخی این شهر بروید. دژ سلطنتی نورنبرگ در بالای بزرگ ترین پرتگاه صخره ای این شهر قرار دارد. این دژ، یکی از قصرهای مهم امپراتوری روم بوده و پادشاهان بسیاری را به خود دیده است. تا سال ۱۳۶۵ در زمان پادشاهی چارلز چهارم، مقرر شد که تمام حکام و سردمداران آلمان در این قلعه زندگی کنند و از سال ۱۴۲۴ به بعد، رسم بر این شد که گنجینه های شخصی و پوشاک فاخر پادشاهان در این قلعه محافظت شود. بازدید از این قلعه تاریخی علاوه بر آشنایی با فرهنگ کلاسیک آلمان، نمای زیبایی از شهر را هم در برابر چشمانتان می گذارد.

موزه: در مرکز اسناد نورنبرگ شما می توانید با اتفاقات جنگ جهانی دوم آشنا شوید و اسناد و فیلم های به جا مانده از آن زمان را مشاهده کنید. حال و هوای عجیب ساختمان مرکز اسناد تاریخی نورنبرگ، با گذشت زمان طولانی، هنوز هم کمی خوفناک به نظر می رسد! ولی خانه «البرشت دورر» که به تازگی بازسازی شده است، شیوه زندگی و کار یکی از نقاشان معروف تاریخ هنر نقاشی را در معرض دید قرار می دهد. این خانه که سال ۱۴۲۰ ساخته شده، امروزه یکی از موزه های پربیننده این شهر است. «دورر» نقاش و ریاضیدان معروف آلمانی، سال های ۱۵۰۹ تا ۱۵۲۸ در این خانه اقامت داشت و از آشپزخانه آن به عنوان کارگاه استفاده می کرد. این خانه در عین حال، یکی از معدود خانه های به جا مانده از قرن شانزدهم میلادی است.
چی بخوریم: نورنبرگ بیش از هر شهر دیگر آلمان، شهر شکم پروری است! بخشی از طعم های لذیذ غذاهای این شهر مربوط به استفاده از مواد خالص و ناب است و البته بخش مهم تر آن مربوط می شود به آشپزخانه های متبحر آلمانی. نورنبرگ به خاطر سس های متنوع و نان شیرینی های لذیذش مشهور است. شما می توانید در این شهر، طعم انواع غذاهای بین المللی را هم بچشید؛ غذاهای چینی، فرانسوی و ایتالیایی رستوران های نورنبرگ با نمونه های محلی آن تفاوتی ندارد. اگر علاقه مند به امتحان کردن غذاهای آلمانی هستید، رستوران «براتورشل» در مرکز شهر با انواع غذاهای سنتی و رستوران «گلدن پوشرن» با  غذاهای متنوع بین المللی، از رستوران های برتر شهر به شمار می روند.

چگونه برویم؟ برای اخذ ویزای توریستی آلمان که معمولا سه ماهه صادر می شود، حضور فرد الزامی است. برای درخواست ویزای شینگن، ابتدا با رجوع به وب سایت سفارت جمهوری فدرال آلمان در تهران، باید وقت مصاحبه گرفت. بررسی مدارک و زمان پاسخگویی، معمولا دو هفته زمان می برد و علاوه بر شناسنامه و گذرنامه، به همراه داشتن سه قطعه عکس رنگی، دعوت نامه یا بلیت پرواز و رزرواسیون هتل هم ضروری است. شما می توانید برای رسیدن به شهر نورنبرگ، از خطوط هوایی پکاسوس، آذربایجان و ترکیش یا لوفت هانزا استفاده کنید.
تقویم سفر: سفر به نورنبرگ در هر فصلی از سال دلپذیر است. با این حال، فصل بهار و اواخر زمستان، این شهر میزبان گردشگران بیشتری است. بهار از مارس تا می ادامه دارد و از دسامبر به بعد و همزمان با برگزاری جشن های سال نو، نورنبرگ حال و هوای کاملا توریستی به خود می گیرد و روزهای برفی و تفریحات زمستانی، لذت سفر به این شهر زیبای آلمان را دوچندان می کند.