در دامنه کوهی به نام پنهان خانه و در میان جنگلی انبوه از درختان پهن برگ و زربین و زمین‌های کشاورزی، چشمه‌ای شگفت‌انگیز و رویایی جای گرفته است که چشمه گل رامیان نام دارد. این چشمه زیبا به‌صورت چاله‌ای بیضی شکل و مانند یک تشت دیده می‌شود و در اثر فرونشت در سطح تشکیلات آهکی شکل گرفته است. گل رامیان یکی از عمیق‌ترین و سردترین چشمه‌های آب جهان به شمار می‌رود که در گذشته ۴۴ متر عمق داشته و اکنون ۸۰ متر عمق آن است. چشمه گل رامیان در ارتفاع ۳۲۰ متری از سطح دریا قرار دارد طول آن ۹۰ و عرض آن ۸۰ متر به وسعت ۷۲۰ متر مربع است. عمق این دریاچه بین ۴۴ تا ۸۰ متر است و رنگ سبز تیره و چشم‌نوازی دارد که آن را بین چشمه‌های منطقه زبانزد کرده است. این رنگ به‌دلیل عمق زیاد این چشمه است. آب چشمه از کف چشمه تأمین می‌شود و از هیچ جایی آب وارد آن نمی‌شود. یک مجرای خروج آب نیز دارد که سرریز آن به رودخانه قره‌چای رامیان که یکی از شاخه‌های گرگانرود است، وارد می‌شود و شالیزارها و زمین‌های زراعی اطراف را نیز سیراب می‌کند. در داخل دریاچه گل رامیان ماهیانی چون سیاه‌ماهی و ماهی آبر نوئیدز زندگی می‌کنند. ماهی سفید رودخانه‌ای نیز عمده ماهیان این دریاچه را تشکیل می‌دهد که از حشرات آبزی و نرم‌تنان تغذیه می‌کند. این‌گونه ماهی در این منطقه دارای ارزش صید ورزشی با قلاب است. درختان پهن برگ، بلوط و درختچه‌های ولیک، پوشش گیاهی این مکان است. ذخیره‌گاه جنگلی سرو زربین یا سرو کوهی در نزدیکی گل رامیان واقع است. البته ارتفاعات این محدوده از جنگل‌های باستانی بسیار با ارزش تشکیل شده است که متأسفانه بیش از یک دهه است که به‌جای آن‌ها، توسط سازمان جنگل‌ها و مراتع درختان سوزنی برگ کاشته شده است. متأسفانه با کشیدن یک راه تا لب چشمه و به‌لحاظ آسیب‌پذیر بودن خاک اطراف چشمه، آثار ریزش‌هایی در اطراف چشمه مشاهده می‌شود؛ به‌گونه‌ای که ریشه برخی درختان بیرون زده است. چشمه گل رامیان در سال ۱۳۹۵ در فهرست آثار ملی و طبیعی کشور به ثبت رسیده است.

وجه تسمیه چشمه گل رامیان : در منطقه‌ای که چشمه گل رامیان جای گرفته‌ است، مردمان ترک‌نژاد از ایل گرایلی زندگی‌ می‌کنند و طبیعی است که نام این چشمه از زبان ترکی گرفته شده باشد. «گل» در ترکی معنای منطقه‌ای گود و عمیق را می‌دهد که آب در آن جمع می‌شود. تلفظ دقیق آن نیز در ترکی «گو‌ئل» است. البته خود واژه گل، معنی چشمه جوشان را می‌دهد. به‌دلیل رنگ کبودی که دریاچه گل رامیان دارد، به آن «کبود استخر» نیز گفته می‌شود که این نام در منابع عصر صفوی و قاجار آمده است. بر اساس روایات، به نام‌های «دالان بهشت» و «پلنگ سره» نیز شناخته می‌شود.

غرق شدن در چشمه گل رامیان : هر چند که چشمه‌ها و دریاچه‌ها مکانی وسوسه‌انگیز برای شنا و آب‌تنی هستند، توجه داشته باشید همیشه امکان شنا در چنین مکان‌های وجود ندارد و با خطرات زیادی نیز همراه است. چشمه گل رامیان هم از جمله جاهایی است که شنا کردن در آن ممنوع است و احتمال غرق شدن حتی برای شناگران حرفه‌ای هم وجود دارد. تاکنون متأسفانه افراد زیادی در این چشمه غرق شدند. در صورت غرق شدن نیز امکان یافتن جنازه غیرممکن می‌شود؛ چون گل رامیان در عمق ۷۰ – ۶۰ متر به بالا به‌صورت کانال است؛ به‌گونه‌ای که در عمق ۴۵ تا ۵۰ متری فشار آب به‌‌قدری  بالا است که اجازه پایین رفتن را به غواص نمی‌دهد. در داخل چشمه نیز ضایعات چوب و کنده درخت فراوان بوده و آب بسیار سرد است.

دریاچه رامیان کجاست؟ چشمه گل رامیان در استان گلستان و در جنوب شهرستان رامیان قرار گرفته است و با این شهر تنها پنج کیلومتر فاصله دارد. این چشمه در مسیر جاده رامیان – النگ در دامنه کوه تپه‌آرام، قلعه ماران و رشته کوه خاکسار واقع شده و در حاشیه شرقی آن رودخانه قره چای با جهت جنوبی شمالی جریان دارد.

مسیر دسترسی به چشمه گل رامیان : برای دیدن این مکان تماشایی باید راهی استان سرسبز و زیبای گلستان شوید؛ چنانچه با وسیله نقلیه عمومی قصد سفر به رامیان و دیدن چشمه گل را دارید، می‌توانید با تاکسی از ترمینال شاهرود به گرگان، از مسیر آزادشهر سفر کنید و در جاده اصلی پیاده شوید و یک کیلومتر باقی مانده تا چشمه گل را پیاده، یا با ماشین‌های گذری که در مسیر عبور می‌کنند به این مروارید پنهان بروید.

اگر هم قصد سفر با خودروی شخصی را دارید، مسیرهای زیر می‌توانید به چشمه گل رامیان برسید:

• شاهرود، آزادشهر، چشمه گل
• تهران، ساری، گرگان، چشمه گل

فاصله گرگان تا چشمه گل رامیان: ۸۵ کیلومتر

موقعیت جغرافیایی: N۳۶۵۸۳۴ E۵۵۰۶۲۱

چشمه هفت رنگ مجن در شهر شاهرود و در دامنه ی جنوبی رشته کوه البرز شرقی در شمال شهرستان شاهرود نیز واقع شده است. این چشمه روبروی باغ های منطقه ی گردشگری فرحزاد در فاصله ی ۵ کیلومتری از سه راهی مجن قرار دارد و همین سبب شده تا چشم انداز ویژه ای در این منطقه پدید بیاید. چشمه هفت رنگ مُجن از نوع چشمه‌ های گوگردی محسوب می شود و در ۲۵ کیلومتری شمال شاهرود در میان شکاف دره‌ های دامنه قله ۴۰۰۰ متری شاهوار واقع شده که این دره به دو دره کوچکتر نیز تقسیم می شود. در یکی از این دره‌ ها، آب شفاف و زلال چشمه جاری است که از آن به عنوان آب آشامیدنی هم استفاده می شود، تفاوت عمده ی این چشمه با دیگر چشمه های شاهرود قرارگیری آن در دره ای رنگارنگ است. از لحاظ اقلیمی منطقه ی چشمه هفت رنگ مجن جزء مناطقی با آب و هوای نیمه خشک و سرد محسوب می شود. از همین رو به دلیل ویژگی‌ های خاص اقلیمی که دارا می باشد، از تنوع گیاهی زیادی برخوردار بوده، به طوری که ضمن رویش مراتعی در این منطقه نمونه گردشگری، گونه های گیاهی جنگلی هم در آن رشد می کند. علاوه بر گونه های مختلف گیاهی در این منطقه از شهر شاهرود زمانی که شما برای بازدید از چشمه هفت رنگ شاهرود می روید می توانید گونه های جانوری هم در این منطقه مشاهده کنید که بسیار هم برای محیط زیست منطقه حائز اهمیت است. علاوه بر تنوع نسبی گونه های جانوری پستانداران در این منطقه شاهد پرواز پرندگان به ویژه در محدوده ی چشمه هفت رنگ و باغات و مزارع فرحزاد را هم خواهید دید که جلوه ی خاص و بی نظیری به این منطقه از شهر شاهرود بخشیده اند.

معبد هندوها که در شهر بندرعباس واقع شده، در سال ۱۳۱۰ هجری قمری، در زمان حکومت محمد حسن‌خان سعدالملک احداث شده‌است. اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته‌ است. سبک معماری این گنبد را مقرنس‌ های پیرامونی آن نه تنها از دیگر گنبدهای موجود در سواحل خلیج فارس، بلکه از گنبدهای سراسر ایران متفاوت می‌ سازد. طرح این بنا کاملاً از معماری معابد هندی متاثر است. این معبد از نشانه‌ های معدود تاریخی بندرعباس است که توجه هر تازه‌ واردی را به خود جلب می‌ کند که  امروزه در کنار یکی از خیابان‌ های اصلی شهر قرار گرفته‌ است. این معبد برای نیاز های هندو های مقیم شهر بندرعباس که از سال‌ های ۱۳۰۰ تا ۱۳۴۴ هـ. ش سکونت داشته و به کارهای تجاری می‌پرداختند ساخته شد که یکی از نقطه‌ های مهم ارتباط فرهنگی و هنری میان ایران و هند است. هندوها پیروان مکتب برهمنی (کسانی که به خدایان برهما، ویشنو و شیوا معتقدند) هستند و این معبد بنابر تحقیقات به عمل آمده متعلق به خدایان ویشنو است. در ساخت پرستشگاه هندو ها در بندرعباس طبق موقعیت جغرافیایی در آن زمان، از لاشه سنگ، ملات گل و ساروج، سنگ‌ های مرجانی خاک و گچ‌های ضخیم ماده و گچ لویی استفاده شده‌ است.

معماری پرستشگاه هندوها : اساس ساختمان این معبد عبارت است از یک اتاق چهارگوش میانی که بر روی آن گنبدی قرار گرفته. سبک معماری این گنبد را مقرنس‌ های پیرامون آن نه تنها از دیگر گنبدهای موجود در سواحل خلیج فارس، بلکه از گنبدهای سراسر ایران متفاوت می‌ سازد. ساختمان اتاق معبد و محراب در قسمت شمال معبد واقع شده و دور اتاق معبد نیز از طاقچه و قاب‌ های کور ساخته شده‌ است. در اطراف اتاق معبد نیز ۴ راهرو وجود دارد که در گذشته زوار به دور آن زیارت می‌ کردند. داخل راهروها حجره‌ های کوچکی است که برای طلبه‌ های مکتب برهمنی در نظر گرفته شده و داخل برخی از اتاق‌ ها نقاشی‌ های مذهبی دیده می‌ شود که یکی از مهمترین آنها خدای فلوت زن به نام کریشنا است. داخل راهرو غربی راه پله‌ های مارپیچی وجود دارد که به سمت بالا است و به بام معبد منتهی می‌ شود که ساق معبد بوده و با جرزهای پس رونده که الهام از معماری ایرانی است تشکیل شده‌ است و ۴ نورگیر در ۴ طرف این فضای چند ضلعی روی جرزها و جود دارد و گنبد عظیمی با لایه‌ های ذوزنقه‌ ای و تزئینات آیین هندویی دیده می‌ شود. همچنین اطراف و در ۴ طرف گنبد حدود ۷۲ برجک مخصوص هندویی وجود دارد که در وسط گنبد میله بزرگی قرار گرفته که در حقیقت محور زمین و آسمان را نشان می‌ دهد. در قسمت ضلع شرقی گنبد نیز تالار بزرگی وجود دارد که تالار اجتماعات بوده و در این تالار نقاشی‌ های مختلفی به چشم می‌ خورد که هر کدام از آنها بیانگر فلسفه خاصی از اعتقادات مختلف مردم هند است. معبد هندوها ۱۱۶ سال پیش ساخته شد و یکی از نقطه‌ های مهم ارتباط فرهنگی و هنری بین ایران و هند است که باید حفظ شود و متأسفانه به علت عدم توجه گذشتگان غالب نقاشی‌ های آن از بین رفته و بنا هم به علت مصالح ساخت موجود و تغییرات آب و هوایی با وجود مرمت‌ های پی در پی هنوز آثار ویرانی در آن به چشم می‌ خورد. این معبد یکی از آثار منحصر به فردی است که از سوی پولدار های شهری به نام شیکار پور در غرب هند ساخته شد و در سال ۱۳۴۴ هـ.ش که بندرعباس را ترک کردند، بت‌ هایی که در معبد و در طاقچه محراب بود نیز با خود بردند و این بنا به تدریج مخروبه شد تا این که از طریق سازمان میراث فرهنگی در چند نوبت مرمت شد و هنوز نیاز به تعمیر دارد. معبد هندو ها از تابستان سال ۱۳۸۴ تا کنون به بهانه مرمت تعطیل است. هم اکنون عملیات مرمت این معبد به دلایل نامعلومی متوقف شده‌ است.