«مارسی» در کشور فرانسه، از قدیم بندر مهاجران، شهر دوچرخه ها، شهر قایق ها و کشتی ها و شهر پژوهش و هنر بوده است؛ از آبراه هایش تا بندر قدیمی، از خیابان های موازی با دریا تا مرکز شهر و تا بالای تپه ها، مارسی را شهر پرجنب و جوشی می بینید؛ سرشار از ورزش و روح زندگی.دیدن ماهیگیران در هنگام غروب آفتاب و صبح زود، وقتی ماهی ها را در کناره های بندر قدیم به فروش می گذارند، از صحنه های بدیع و فراموش نشدنی بندر مارسی است، اما همان بندر قدیم در مرکز شهر و کنار دریا، قلب مارسی به شمار می رود. سالن های تئاتر و رستوران ها و کافه ها در کنار کشتی ها و قایق ها و آثاری مثل کلیسای جامع و قصر فارو، همه در این بندر جای گرفته اند. از این بندر می توان با قایق به جزیره کوچکی در وسط دریا رفت و سری به قلعه بی نظیر «ایف» زد. قلعه ایف، زندان قدیم شهر، همان زندانی است که در کتاب معروف «کنت مونت کریستو» نوشته «الکساندر دوما» به آن اشاره شده و بسیار خاطره انگیز و دیدنی است. چشم انداز و منظره بندر قدیم نیز هنگام بازگشت از قلعه، از زیباترین نماهای بندر مارسی است. شهر زیبا و تاریخی مارس، همان طور که امروز بسیاری از گردشگران را از اقصی نقاط دنیا به خود جذب می کند، در طول تاریخ دیدنی های جهان از هر پنج قاره – الهام عظیمی برای نویسندگان بوده است. بسیاری از نویسندگان اروپایی این شهر و جاذبه های طبیعی و تاریخی آن را در آثارشان برجسته کرده اند و از مارسی نوشته اند. اگر بخواهیم آثار این شهر تاریخی را تقسیم بندی کنیم، باید به دو دسته آثار جنایی و تاریخی اشاره شود؛ آثاری معروف از نویسندگان برجسته ای همچون «ویلیام هوگز» «پیتر مایل» و «لئوماله»، حتی نام آوران دیگری مانند چارلز دیکنز، الکساندر دوما، امیل زولا و جوزف کنراد، در شهر مارسی روزگار خود را سپری کرده اند و جادوی این شهر مهاجر را در آثار خود بازتاب داده اند.
شروع پرسه در مارسی، دیدار از کلیسای نوتردام دولاگارد، یک تیر و دو نشان است. کلیسا در بلندترین نقطه مارسی قرار دارد و از همه جای شهر دیده می شود و علاوه بر ساختمان و بنای زیبای آن، چشم انداز بی نظیری از سقف های سفالی و دریا و کشتی هایش دارد. برای رسیدن به کلیسا، آسانسورهای مخصوص تعبیه شده که روی تپه کشیده می شوند. مارسی همچنین شهر ورزش است. نه تنها تیم فوتبال المپیک مارسی، از معروف ترین تیم های فرانسوی است و فروشگاه های آن در همه جای شهر پراکنده اند، بلکه دوچرخه سواری، گلف، تنیس و غواصی هم برای مردم مارسی به اندازه فوتبال مهم است. در مسیرهایی که برای دوچرخه سواری کشیده شده اند، گردشگران می توانند با اجاره کردن دوچرخه، به تفریح بپردازند و از تفریحات مورد علاقه خود استفاده کنند. حتی ممکن است در حین دوچرخه سواری، از کنار زمین های بزرگ و زیبای گلف هم عبور کرد. یکی از این زمین ها به نام لا سالت، رستوران معروفی هم دارد با چشم اندازی رو به زمین های گلف که محیط و فضایی رویایی برای صرف غذا است. در مارسی، همه چیز را برای داشتن یک سفر فوق العاده، در کنار هم تجربه می کنید؛ موزه ها، کلیساها، گالری ها، ساحل زیبا، سالن اپرا و باله و تفریحات آبی، همه و همه در این شهر جمع شده اند. توصیه می کنیم برنامه هر روزتان از قبل بچینید تا بتوانید از وقت خود بهترین استفاده را ببرید.

دریانوردی در یک نیمروز: بندر قدیمی یا «ویو پورت» بندری است که بیش از ۲۶۰۰ سال قدمت دارد، در زمان های قدیم، این بندر مرکز تجاری و نظامی شهر مارسی بود، اما اکنون بیشتر قایق های تفریحی در این بندر لنگر می اندازند. شما می توانید از این بندرگاه یک قایق کرایه کنید و دلتان را به دریا بزنید.
قصر عجیب «لون شان»: قصر «لون شان» بنایی است جهت نمایش اهمیت آب برای مردم مارسی. از ابتدای شکل گیری این شهر، مهاجران یونانی با مشکل آب مواجه بودند و بارش باران که به طور متوسط دو روز در فصل تابستان بود، باعث می شد مردم این شهر با مشکلات خشکسالی و کمبود آب دست و پنجه نرم کنند. پس از شیوع وبا، کانالی در شهر ساخته شد که آب رودخانه «دورانس» را به شهر می آورد. این آبراه، ۸۰ کیلومتر طول داشت و ۱۸ قنات را به هم متصل می کرد و ساخت آن نیز ۱۵ سال به طول انجامید. بعد از موفقیت این روش، تصمیم گرفته شد تا یک بنای تاریخی برای ثبت این دستاورد بزرگ ساخته شود و این گونه بود که قصر «لون شان» ساخته شد. درون این قصر عجیب و تماشایی، ده ها چشمه و آبشار، طاق نصرت و مجسمه های بسیار زیبایی از حیوانات مختلف دیده می شود و امروز هم محل اصلی رصدخانه مارسی است.

دو موزه بسیار دیدنی: «موزه باستانی مدیترانه» در یکی از خانه های باستانی شهر مارسی بنا شده است. در این موزه، اشیایی از مصر باستان و آغاز پادشاهی قدیم، یعنی ۲۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، شرق قبرس، یونان و روم نگهداری می شود، اما موزه هنرهای زیبای مارسی، در ضلع غربی کاخ «لانگ شامپ» قرار دارد. حدود ۲۰۰ تابلوی نقاشی در این موزه نگهداری می شود که دارای مفاهیم مذهبی است. پرتره مریم مقدس و داوود نبی، از نقاشی های مشهوری است که در این موزه نگهداری می شود.

دیدنی های هنری: یکی از جذاب ترین خیابان های شهر مارسی برای نمایش زندگی روزمره مردم این شهر بندری، خیابان «ژولین» است. شما می توانید آثار هنری و نقاشی های دیواری این خیابان را در حالی که در فضای باز نشسته اید و یک آبمیوه خنک می نوشید، مشاهده کنید و از بازارهای اطراف این خیابان نیز لذت ببرید، اما جالب این است که اپرای دیدنی «فویر» نیز می تواند برنامه  جالبی را ارائه دهد. سقف سالن انتظار اپرای «فویر» توسط هنرمندی به نام «اگوستین کاررا» نقاشی شده است. در مرکز این نقاشی، «ارفئوس» با چنگ مشهورش ایستاده است. شما می توانید در سالن این اپرا، به تماشای هنر تاریخی مردم شهر مارسی بپردازید. اگر هم دوست دارید در جاده ای قدم بزنید که یک سمت آن دریا باشد و سمت دیگرش یک قلعه تماشایی، بهتر است جاده «کورنیش» را از دست ندهید. شما می توانید در این منطقه از شهر، سوار چرخ و فلک بزرگی شوید و مارسی را از ارتفاع بسیار بالا تماشا کنید. در ساحل کورنیش هم امکان غواصی و تماشای زیبایی های مسحورکننده زیر آب فراهم است.

نور قلعه مرموز: «قلعه ایف»، یکی از زیباترین و قدیمی ترین بناهای شهر مارسی است که دسترسی به آن از طریق قایق های تندرو امکان پذیر است. این قلعه در جزیره ای به همین نام در نزدیکی شهر مارسی بنا شده است. این جزیره تا سال ۱۵۱۶ میلادی خالی از سکنه بود، اما پس از آن که «فرانسوا» پادشاه فرانسه دستور ساخت قلعه ای را در این جزیره صادر کرد، این قلعه مرموز تبدیل به زندان شد؛ زندانی که در آثار نویسندگان بزرگی مانند «ویکتور هوگو» و «الکساندر دوما» به آن اشاره شده است که نمای پائورامایی از شهر مارسی به شما نشان می دهد و تماشای فیلمی از تاریخچه قلعه.
چی بخوریم؟: تنوع رستوران ها از لحاظ نوع غذا، در مارسی بیداد می کند. رستوران های تونسی و آفریقایی و ایتالیایی، اسپانیایی و یونانی، پا به پای رستوران های فرانسوی در مارسی وجود دارند. غذای محبوبشان هم نوعی سوپ ماهی است، یا راتاتویی و انواع باگت های پرشده از غذاهای مختلف، اما هرچه باشد، غذای دریایی، غذای محبوب شهرهای ساحلی مدیترانه است. در اطراف بندر قدیم مارسی، رستوران های زیادی با تنوع فراوان پیدا می کنید. معمولا غذایی که در رستوران ها سرو می شود، بین ۱۰ تا ۳۰ یورو و غذاهایی مثل باگت یا فست فود، کمت از ۱۰ یورو هزینه دارد.
چگونه برویم؟: ویزای توریستی فرانسه با مدت اعتبار سه ماهه صادر می شود. برای این ویزا، حضور متقاضی ضروری است و مصاحبه صورت می گیرد. در خواست وقت ملاقات برای مصاحبه از طریق سایت اینترنتی این سفارتخانه انجام می گیرد. در زمان تعیین شده باید به همراه مدارک لازم در سفارتخانه فرانسه واقع در خیابان نوفل لوشاتو حاضر شوید. شما می توانید برای سفر به این شهر از خطوط هواپیمایی لوفت هانزا یا ترکیش استفاده کنید.

روستای کندلوس،با چهارهزار سال تاریخ در دل کوهستانهای البرز چشم به راه همدمی است تا سفره دل باز کند و از زنان و مردانی پاک سرشت و سختکوش سخن گوید …روستای کندلوس ، به حق و به انصاف یکی از زیباترین و پاکیزه ترین روستاهای ایران محسوب میشود که همچون نگینی در دله طبیعت زیبای البرزشمالی میدرخشد . این روستا درامتداد دره زانوس و منطقه سرسبز و زیبای کجور ، یکی از اولین و کهن ترین سکونتگاههای انسان در استان مازندران قرار دارد برای رفتن به روستای کندلوس باید در جاده چالوس ، بعد از گذشتن از شهر مرزن آباد ، ۶ کیلومتر رانندگی کنید تا به جاده ای فرعی وآسفالت در سمت راست به نام دوآبکجور برسید . بعد از پیمودن ۴۲ کیلومتر در جاده ای پرپیچ وخم و بسیار زیبا و با توجه به تابلوهای مسیر وارد کندلوس میشوید. اگر به روستاهای مختلف ایران رفته باشید و آنها را با کندلوس مقایسه کنید ، اولین خصوصیتی که متوجه آن میشوید ، پاکیزگی و رعایت اصول بهداشتی در این روستاست. در همه جای روستا سطل های زباله وجود دارد و همه اهالی در حفظ زیبایی و پاکیزگی دهکده تلاش میکنند ، پس ما گردشگران هم باید با رعایت احترام به این تلاش و فرهنگ والا از ریختن زباله و صدمه زدن به بافت روستا جلوگیری کنیم.
با توجه به اینکه میهن عزیزمان ایران در طول هزاران سال تاریخ تاریک و روشن خود بارها عرصه تاخت و تاز بیگانگان و دشمنان داخلی و خارجی بوده و بیشتر آثار تمدن و اشیاء و کتابخانه ها و اسناد تاریخی شهرهای آن با این جنگها از بین رفته باید تاریخ را در دل روستاهای این سرزمین جستجو کنیم. عداد زیادی از روستاهای ایران بدلیل قرار گرفتن در مناطق صعب العبور و کوهستانی از گزند این ویرانیها و حملات وحشیانه در امان بوده و میتوانند کمک بزرگی به روشن شدن تاریخ کشورمان کنند. در این بین کندلوس گواه روشنی است که کشف اشیاء با ارزش تاریخی مانند جامهای سفالی و ابزارهای زندگی و کشاورزی ، سلاحها و قفلها و اشیاء زینتی،نمایانگر تمدن کهنی است که قدمت آن حداقل به چهارهزارسال میرسد.

این اسناد و اشیاء به همت دکتر علی اصغرجهانگیری در موزه مردمشناسی کندلوس ( واقع در همین روستا) جمع آوری شده و در معرض دید همگان قرار دارد. یکی از جاذبه های این منطقه موزه مردم شناسی و موزه گیاهشناسی کندلوس میباشد که اطلاعات بسیار جالب و مفیدی درباره تاریخ کهن و تمدن پر رمز و راز این دیار در اختیار ما میگذارد. این موزه حاصل تلاش کم نظیر آقای دکترعلی اصغرجهانگیری یکی از اهالی همین روستاست که دوران کودکی خود را در کندلوس که زمانی جزء مناطق محروم مازندران بشمار میرفت سپری کرده و با پشت سرگذاشتن سختیها و اتمام تحصیلات مقطع دکترا در آمریکا به روستای کودکی خود بازگشت و برای آبادانی آن تلاش کرد . مطالب زیر صحبت های دکتر جهانگیری پیرامون کندلوس و برگرفته از سایت تبیان میباشد:
على اصغرجهانگیرى موسس مجموعه فرهنگى کندلوس درباره سابقه تاریخى کندلوس مىگوید: کندلوس که بخشى از میخساز محسوب مىشود در دامنه هاى سرسبز و کوهستانى البرز در منطقه کجور مازندران قرار گرفته است و شاهد تمدن هاى گوناگونى در ادوار مختلف تاریخ بوده و نشانه هایى از تمدن قبل از میلاد تمدن ایران قبل از اسلام و تمدن ایران بعد از اسلام را در خود جاى داده است. به گفته او امروزه میخساز شامل چهارده کده است. دهکده کندلوس که یکى از قدیمى ترین سکونتگاههاى انسانى منطقه کجور به شمار مىرود و در دامنه هاى سلسله جبال البرز منتهى به دره زانوس واقع شده است.
جهانگیرى درباره مردم کندلوس مى گوید: مردم کندلوس خانه هایشان گلى ولى چشمه هایشان گوارا،امکاناتشان اندک اما مهربان و میهمان نواز، سوخته از آفتاب و رنجکشیده از زمانه ولى صبور و بردبارند. هنوز بانگ خروس و پرندگان رنگ دهنده روزشان و زوزه شغال و صداى رودخانه زمزم همخواب شبانگاهشان است.
کار و پیشه اهالى این دهکده از قدیم الایام تهیه و تولید چوب و زغال در زمستان و کشاورزى در تابستان بوده است و اکنون به دلیل قانون مراقبت از جنگل اهالى علاوه بر کشاورزى به خیاطى و نجارى روى آورده اند. از صنایع دستى این دهکده مىتوان به بافتن جاجیم ،ایزار (پارچه پشمى چارخانه دستباف) جوراب، دستکش و بلوز پشمى گلدار اشاره کرد.