قلعه قدیمی دزک را لطفعلی خان امیر مفخم بختیاری، از خوانین معروف هفت لنگ بختیاری ساخته بود که  بعدها اهالی روستا آن را ترمیم و بازسازی کردند. از قلعه نظامی دزک چهره باشکوه قدیمی اش باقی نمانده است اما بنایی که امروز در دزک می بینید، بخش محوری و اصلی مجموعه‌ای نظامی مسکونی است که توسط خوانین بنام بختیاری در این روستا ساخته شده. این بنا در دوران مشروطیت، پناهگاه مشروطه خواهان بود و علی اکبر دهخدا در ایام مهاجرت خود به اتفاق تعدادی انقلابیون ضد انگلیسی در جریانات جنگ جهانی اول مدتی را در این قلعه به سر برده بود. کاخ قلعه دزک معماری ای شبیه به قصرهای اروپایی قدیمی دارد اما در گوشه و کنار آن، تزئینات و آراستگی هایی به سبک ایرانی به چشم می خورد. این بنا دو طبقه است و ایوان های شمالی و جنوبی دارد که مشرف به بیشه‌های منتهی به کوهستان هستند. بیشتر تزئینات در طبقه اول اعمال شده و هنر «آجر چینی» و تلفیق آن با کاشی کاری های لعابی هندسی، نقش های زیبایی را به وجود آورده است. جالب ترین و زیباترین قسمت این بنا، تالار سفره خانه و اتاق آیینه است که نقش و نگارها و تزئینات چشم نوازی دارند. گچ بری ها و نقش و نگارها، قصه استوره ایشیر و شکار و فرهاد کوهکن را نشان می دهند و در واقع از هفت پیکر نظامی الهام گرفته شده اند. تصاویری از خوانین و بزرگان بختیاری هم در این بخش به چشم می خورد. اگر گذارتان به قلعه دزک بیفتد، می بینید که چهار برج مخروطی شکل دارد که البته این برج ها کاربری نظامی نداشته اند و به عنوان انبار و زندان استفاده شده اند. دو برج قسمت جنوبی سالم و دو برج قسمت شمالی نیمه مخروبه هستند. درست قرینه بنای فعلی، در قسمت پایینی حیاط داخلی هم در گذشته قسمت شاه نشین و در کنار آن بناهای دیگری وجود داشته که امروز اثری از آنها نیست.