بوشهر
قلعه فراموش شده
قلعه نصوری در شهر بندر طاهری از توابع بخش مرکزی شهرستان کنگان قرار گرفته است. قلعه عظیمی که سال هاست یکی از جاذبه های خاموش گردشگری استان بوشهر به شمار می رود و کمتر گردشگری تا به حال نام آن را شنیده است. این قلعه متعلق به خاندان نصوری است که بر روی تپه ای بلند و مشرف به دریا بنا شده و دو حیاط اندرونی و بیرونی و یک شاه نشین دارد. قلعه ای که به نام «قلعه شیخ» هم مشهور بودهاست و به اوایل دوران قاجاریه تعلق دارد. ساخت این قلعه در حدود ۱۸۰ سال پیش به امر شیخ جبار نصوری-پدر بزرگ شیخ ناصر نصوری- و به دست معمار علی اضعر شیرازی انجام گرفت. در معماری این بنا می توانید سنگهای بزرگ و گل و گچ را ببینید که ملات آن را تشکیل داده اند. شاید بد نباشد اگر بدانید که خاندان نصوری تا سال ۱۳۵۶ ه.ش. در این قلعه سکونت داشتهاند. تراش ستون ها شبیه ستونهای بازار وکیل است و گچ بریها با شاخ و برگ و فرشتگانی که بر آن نشسته اند، زیباتر شده اند. هجده تابلوی زیبا هم از مجالس شاهنامه فردوسی در ایوان غربی قلعه خودنمایی می کند.
در ورودی قلعه از سمت جنوب رو به خلیج فارس است. بعد از عبور از این در بزرگ و منقوش، یک هشتی بزرگ م بینید که با هشت طاقچه ساده تزئین شده است. بعد از این هشتی حیاط است و پله هایی که قدم های شما را به طبقه دوم فرا می خوانند. به طور کلی قلعه شیخ نصوری ویژگی معماری تمام ساختمانهای قاجاریه را دارد. با همان ایوان ها، همان ستون ها و همان طاقچه های معمول و مرسوم آن زمان. تنها ویژگی ای که این بنا را به یک بنای با شکوه تبدیل می کند، گچ کاری ها و گل میخ های به کار رفته در دیوار و درها است و ستون هایی که با تراش گل و بته مجلل شده اند. در حقیقت سبک کار و تراش ستون ها شبیه ستونهای بازار وکیل شیراز است و گچ بریها با شاخ و برگ گل و بوته، فرشتگان و پرندگانی که بر آن نشسته اند، زیباتر شده اند. این در حالی است که هجده تابلو بسیار زیبا از مجالس شاهنامه فردوسی در ایوان غربی قلعه نقش بسته و خودنمایی می کند. برای دیدن «قلعه نصوری» که در ۲۵۰۰ کیلومتری شرقی استان بوشهر قرار گرفتهاست باید سفری به شهر کنگان در ۲۵۰ کیلومتری جنوب شیراز و ۲۲۰ کیلومتری جنوبشرقی بوشهر داشته باشید تا بتوانید این قلعه را در منطقه کوهستانی نار و کنگان ببینید. شهری که زمستان های ملایم و تابستان های گرمش زبانزد جنوبی هاست و به همین علت در زمستان یکی از بهترین مقاصد گردشگری به شمار می رود.
نزدیک ترین نقطه به خورشید
مردم چاهه و جم، کوه پردیس را مقدس میشمارند. زیرا به استناد علائم موجود در آتشکده این کوه، احتمال میرود این مکان، از اولین نقاطی باشد که نفت در آن سوزانده شدهاست. مردم محلی معتقدند آتشکده واقع بر قله این کوه، محل تولد و غسل تعمید پدر جمشید جم است. کوه باستانی “پردیس”، در حومه شهرستان “جم ” از توابع عسلویه استان بوشهر و در نیمه راه بندر کنگان به فیروز آباد قرار دارد. نکات قابل توجهی درباره این کوه باستانی و عجیب وجود دارد، که به بررسی آنها خواهیم پرداخت.قله این کوه نزدیکترین نقطه زمین به خورشید است، زیرا بالاترین ارتفاع را در نزدیکی خط استوا دارد. مردم محلی معتقدند آتشکده واقع بر قله این کوه، محل تولد و غسل تعمید پدر جمشید جم است. لازم به ذکر است صعود به قله بسیار مشکل بوده و حدود ۱۰ ساعت طول میکشد و نیاز به وسایل کوهنوردی دارد. از نکات منحصربفرد این کوه، مغناطیس فوقالعاده قوی آن است که شهرت جهانی دارد. اگر در فاصله ۵۰ تا ۱۰۰ متری کوه، در انتهاییترین نقطه آسفالت شده جاده، با ماشین توقف کنید و دستی آن را بخوابانید، ماشین بجای حرکت به پشت و درجهت سر پائینی، به نرمی به سمت کوه کشیده می شود. البته همین مغناطیس برای رانندگان نا آشنا به منطقه بسیار دردسر سازبوده است و تاکنون تعداد زیادی خودرو، بیاختیار با کوه تصادف کرده اند. پوشش گیاهی منطقه نوعی خار بیابانی گرمسیری و منحصربفرد است، که خواص دارویی فراوان دارد و عسل آن در زمان کوتاهی پیش خرید چند کارخانه داروسازی بزرگ جهان میشود. یکی از ترکیبات اصلی داروی آرام بخش” آدویل”(Advil)، که از بهترین قرصهای شناخته شده برای ناراحتی های اعصاب و دردهای میگرنی است، از همین عسل تهیه می شود.
منطقه جم دارای خرمای ویژه ای است که به “خرمای خصه “معروف است. از ویژگی های جالب این خرما، غرق شدن آن در شیره خود است؛ یک کاسه از این خرما، در طی سه ساعت پر از شیره می شود و شکل آن به اندازه یک آلبالو تغییر مییابد. از دیگر خواص دارویی این خرما، استفاده از آن برای ساخت قندهای رژیمی مخصوص بیماران دیابتی است، که برای کشورهای تولید کننده این نوع قند صادر می شود. نکته جالب دیگر رویش درخت زیتون در دامنه شمالی کوه پردیس و در حد فاصل شهرستان جم تا روستاهای چاهه و دره پلنگی است،که رویش چنین گیاهی در این آب و هوا، بسیار شگفتانگیز است. قدمت چاهه و دره پلنگی به درستی مشخص نیست، ولی نشانههایی از غار نشینی و وجود فسیلهای بسیار قدیمی در منطقه دیده شده است. از دیگر عجایب کوه پردیس، وجود چشمه بزرگی ازآب خنک و فوق العاده سالم در درون کوه بوده، که این مسئله بسیار نادر است. زیرا در منطقه عسلویه مردم به شدت با مشکل کم آبی و وجود آب ناسالم مواجه هستند. مردم چاهه و جم ،کوه پردیس را فوق العاده مقدس و محترم می شمارند. زیرا به استناد علائم موجود در آتشکده این کوه احتمال میرود این مکان،از اولین نقاطی باشد که نفت در آن سوزانده شده است. با افتتاح جاده فیروزآباد به عسلویه توسط سازمان پتروشیمی، رفتن به این منطقه بسیار آسان شده است . سازمان پتروشیمی با تاسیس سه شهرک بزرگ در این منطقه، اقدام به تاسیس فرودگاه جم نموده است؛ چهارشنبه هر هفته یک پرواز به مقصد جم انجام می شود که امکان خوبی برای سفر به این منطقه اعجاب انگیز را تسهیل می نماید.
برازجان بوشهر
بُرازجان شهری است در ۶۰ کیلومتری بوشهر واقع در استان بوشهر و شهرستان دشتستان. این شهر ۱۵۰ هزار نفر جمعیت دارد و در ارتفاع ۷۰ متری از سطح دریا است. برازجان دومین شهر بزرگ و پرجمعیت استان بوشهر است. برازجان دارای هوای گرم و خشک ودر جنوب کشور قرار دارد. یکی از آثار باستانی برازجان دژ است. یکی دیگر از آثارهای باستانی های برازجان کاخ زمستانی کوروش است. از دیگر آثار باستانی برازجان می توان به تل مر نیز اشاره کرد . گور دختر و کوه قلعه واقع در کوههای گیسکان مجاور شهر برازجان از دیگر آثار باستانی این شهر بشمار می آید. بیشترین تراکم نخلستانهای کشور در شهرستان دشتستان با حدود ده میلیون نخل اصل میباشد. ریشه نام : برازگان = براز-از واژه برازندگی-نیکویی-اراستگی-روشنایی با پسوند جان یاگان=جایگاه
پیشینه تاریخی: برازجان دارای پیشینه تاریخی بسیار کهن است که می توان آن را به سه دوره تقسیم کرد. در دوره اول از عیلامیان تا ظهور اسلام، در قلب خود شهر باستانی توزوتا اوکه را داشته است که پارچه بسیار معروف توزی و آثار تاریخی بسیاری که از این دوره طلایی به جا مانده حاکی از همین نکته است. دوره دوم از ظهور اسلام تا آغاز صفویه است که دشتستان موقتاً در تاریخ فراموش می شود. دوره سوم از آغاز صفویه تاکنون را شامل می شود. در این دوره خوانینی خوشنام و میهن پرست همچون ملک منصورخان، شهید سالم خان، شهید میرزامحمدخان غضنفرالسلطنه برازجانی و… بر برازجان در دوره ای متلاطم حکمرانی می کنند؛ سالم خان کمر همت به آبادانی برازجان می بندد و غضنفرالسلطنه برازجانی به یاری رئیسعلی دلواری و جنگ با انگلیسی های متجاوز برمی خیزد و پس از رشادت های بسیار و به خاک مالیدن پوزه انگلیسی ها در جنگ لرده، به عنوان آخرین نفر از سرداران وطن پرست متحد در برابر متجاوزان، به دست یک خائن به شهادت می رسد.
جغرافیای برازجان : شهر برازجان درجنوب غربی فارس وشمال غربی استان بوشهر قراردارد. دارای دومنطقه کوهستانی وجلگه ایی است.که بلند ترین قله ان کوه گیسکان با ارتفاع ۲۶۰۰ متر میباشد.۷۵ متراز سطح دریا ارتفاع داردو وزش باد های گرم جنوبغربی وگرم دریایی اب وهوای انرا گرم خشک-نیمه بیابانی وگرمسیری کرده است. دمای هوا درتابستان حداکثر ۵/۴۴تا۵۰درجه میرسد ودرزمستان ۵/۲۴تاصفردرجه متغییر است .تقسیمات فصلی دراین منطقه قدری با دیگر مناطق متفاوت است .بطوریکه فصل بهار ازاواسط اسفند شروع تا اواسط فروردین امتداد دارد وفصل تابستان از اواسط فروردین شروع تا اواسط ابان ماه ادامه دارد ونیز فصل خزان از نیمه ابان ماه شروع تا نیمه دیماه خاتمه می یابد وهمینطورفصل سرما ضمن شروع از نیمه های دیماه تا اواسط اسفند ماه خاتمه می پذیرد.البته لازم به گفتن است اب وهوای برخی مناطق از جمله پشتکوه قدری متفاوت است بطوریکه تابستان قدری ملایم تر وبهار اندکی طولانی تر است. موقعیت ان برروی نقشه۲۹درجه و۱۶دقیقه عرض شمالی-۵۱درجه و۱۳ دقیقه طول شرقی است.برازجان ۲۲۲کیلومتر طول و۱۰۸ کیلومترعرض وسعت دارد.وجمعیت ان براساس اخرین سرشماری حدود ۹۰ هزار نفر بوده است.(برگرفته ازکتاب دشتستان درگذر تاریخ-محمد جواد)
جاذبه های تاریخی: در برازجان با توجه به تاریخ کهن و پربار آن، آثار تاریخی مهمی وجود دارد ازجمله: ۱- کاخ زمستانی کوروش هخامنشی: در جنوب غربی برازجان، با قدمتی حدود ۲۵۰۰ سال که تلاش برای یافتن بقایای آن ادامه دارد. ۲- گوردختر: در روستای پشت پر، بخش ارم، مشابه مقبره کوروش، متشکل از ۲۴ قطعه سنگ؛ متعلق به مادر یا دختر کوروش هخامنشی. ۳- کاخ بردک سیاه: در ۱۲ کیلومتری شمال غرب برازجان، روستای درودگاه؛ مربوط به داریوش هخامنشی که تلاش برای یافتن بقایای آن ادامه دارد. ۴- کوشک اردشیر: در مجاورت گوردختر؛ مربوط به عهد اردشیر ساسانی، ساخته شده با سنگ و ساروج. ۵- کاروانسرای مشیرالملک: در قلب برازجان، مربوط به اوایل قاجاریه، ساخته شده از سنگ با نمای بسیار زیبا و منحصر به فرد. این بنا در زمان پهلوی زندان بوده (از زندانیان معروف: آیت الله طالقانی، مهندس بازرگان و…) و اکنون در حال بازسازی است. همچنین کوه قلعه (در ارتفاعات شرق برازجان)، پل مشیرالملک (۲۴ کیلومتری شمال برازجان)، کاروانسرای دالکی، چهل خانه سعد آباد، قصر دختر و گوری گاه در تنگ ارم، قلعه سبز در شبانکاره، سد سبا در روستای کان سرخ وحدتیه (مربوط به هخامنشیان)، قلعه غضنفر السلطنه در کوه قلعه، بازار قدیمی و سرپوشیده برازجان ازجمله آثار تاریخی دشتستان هستند.
جاذبه های طبیعی: گیسکان، کوهستان سر به فلک کشیده و استوار چون مردم دشتستان، در شرق برازجان قرار دارد. رود شاپور (با ۲۳۰ کیلومتر طول) و دالکی (با ۲۱۵ کیلومتر طول و رود فصلی معروف آرد و در برازجان، از رودهای معروف شهرستان هستند. از درختان معروف این سرزمین نخل، گز، کویر و کنار (سدر) را می توان برشمرد. از حیوانات بومی هم می توان به گراز، بزکوهی، مارمولک و گوسفند و از پرندگان هم به کلاغ زاغی (قلاسوزوک)، فنچ تاجدار، فنچ مجنون، تیهو، چغول و سینه سرخ اشاره کرد. مهمترین جاذبه های طبیعی دشتستان عبارتند از: نخلستانهای سرسبز، شاهزاده ابراهیم(ع) در ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی برازجان و ارتفاعات اطراف آن، کوهستان گیسکان (دشت نرگسی و بام بلند)، آبشار فاریاب در پشتکوه، چشمه زیرراه در ۱۵ کیلومتری برازجان (روستای زیرراه)، چشمه آب گوگردی در دالکی، پارک جنگلی سرکره در ۸ کیلومتری جنوب برازجان، امامزاده شاه پسرمرد در بوشکان، سد انحرافی سرقنات، سد رئیسعلی دلواری (شبانکاره).
سوغات برازجان : مهمترین سوغاتی برازجان عبارت است از: خرما، رطب، خارک، حصیر و سایر محصولات بافته شده با برگ نخل، ظروف سفالی، قالی، قالیچه، گبه، گلیم، نمد، گیوه، عبا، ملحفه، قبا، ارده (شیره کنجد)، قلیه ماهی و میگو، انواع حلوا، گرده و مشتک و انواع دیگر نان محلی، لورک و ماست و سایر لبنیات محلی، خاک شیر (درمان درد معده)، زیره (دفع باد شکم)، بنگو، گل گاوزبان و شنبلیله.
عمارت ملک در بوشهر
عمارت بزرگ ملک در شهر بوشهر بهدستور ملکالتجار ـ یکی از بازرگانان بزرگ بوشهر ـ در دوران قاجار بنا شده است. ملکالتجار در یکی از سفرهای تجاری خود به شهر پاریس و ملاقات با یک فرانسوی، شیفتهی خانهی او شد. سپس با استخدام معمار آن بنا و با افزودن خواستههای خود، این ساختمان باشکوه را ساخت. عمارت ملک که در قسمت جنوبی شهر و در منطقهی بهمنی واقع شده، چند بخش دارد؛ پیشخوان، یکی از این بخشهاست و شامل فضای باز و گستردهای میشود که پیونددهندهی فضای شهر به این مجموعه است و از عقب به سکوی سردر و عمارت اصلی میرسد. بخش دوم این مجموعه، سکو است که شامل یک سفره عظیم و یک ردیف پلهی متصل به بنای اصلی میشود.بخش سوم عمارت نیز سردر و دربرگیرندهی فضای ایوانمانند همراه سه جفت ستون است که به ساختمان اصلی متصل میشوند. یک در بزرگ از چوب آبنوس با تزیینات فلزی نیز در این بخش وجود دارد. عمارت اصلی، بخش چهارم و عظیمترین بخش مجموعه است که در دو طبقه با دیوارهای نقاشیشده ساخته شده است. سالن پایین این بخش برای ملاقاتهای رسمی ملکالتجار و طبقهی بالا برای ضیافتهای خصوصی او ساخته شدهاند. در اینباره یک باستانشناس گفت: با وجود آنکه بخشهایی از این بنا توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری مرمت شده، اما بهدلیل مشکلات مالی، طبقهی دوم آن درحال تخریب است. علاوه بر این بخشها، این مجموعه باغهای تودرتویی دارد که با چند ردیف دیوار از هم جدا شدهاند و هر کدام، ورودی جداگانهای برای ارتباط با دیگر بخشها و فضای خارج دارند. تمام این باغها نیز تزیینات و فضاسازیهای متفاوتی داشتهاند.
کاخ زمستانی کوروش
اگر گذارتان به بوشهر افتاد، پیشنهاد می کنیم که سری هم به کاخ هخامنشی برازجان بزنید تا یکی از ارزشمندترین آثار دوره هخامنشی را از نزدیک ببینید. کاخ زمستانی کوروش هخامنشی که با نام کاخ چرخاب هم شناخته می شود، در جنوب غربی برازجان قرار دارد و برای دیدن آن باید حدود ۵۰۰ متر از جاده بوشهر ـ برازجان فاصله بگیرید. هر چند که اگر به محوطه برسید، احتمالا جز ته ستون های تیره رنگ خاک چیز دیگری برای دیدن به چشمتان نمی آید، اما به هر حال همین ته ستون ها هم بهانه ای است تا چند ساعتی به قرون پیش از میلاد سفر کنید و در حال و هوای شاه هخامنشی نفس بکشید! بنابراین ناگفته پیداست که سفر به چنین کاخی به کسانی که علاقه چندانی به تاریخ ندارند، توصیه نمی شود. مطالعات باستان شناسی، قدمت این کاخ را تا سال ۵۲۹ قبل از میلاد تخمین می زند. باستانشناسان معتقدند این کاخ نیمه تمام به دستور کوروش ساخته شده و احتمالا با مرگ او هم متوقف شده است . مطالعات باستان شناسی، قدمت این کاخ را تا سال ۵۲۹ قبل از میلاد تخمین می زند. باستانشناسان معتقدند این کاخ نیمه تمام به دستور کوروش ساخته شده و احتمالا با مرگ او هم متوقف شده است. آنها معتقدند این کاخ که هیچ گاه مسکونی نشد، نقاط مشترکی با پاسارگاد و فضاهای معنوی معماری ایرانیان دارد و به همین دلیل احتمال می رود به قصد کاربری معنوی و ایمانی ساخته شده باشد. هر چند که عده ای از باستانشناسان هم هدف از ساخت این بنای عظیم را تسلط داشتن برآبهای خلیج فارس و نظارت بر ساحل خلیجفارس دانستهاند. آنها معتقدند که جلگه برازجان در دوره هخامنشی اهمیت فراوان داشته است. چرا که ایران در دوره هخامنشی صاحب نیروی دریایی شد و توانست از راه دریا به تجارت و کشور گشایی بپردازد. به همین نسبت کاخ های ساخته شده در مناطق نزدیک دریا هم از اهمیت ویژه ای برخوردار بودند.
سال ۱۳۵۱ بود که کارگران برازجانی، برای حفر کانال آبی به سمت بوشهر زمین را کلنگ می زدند. آنها در حین کند و کاوهای خود، به سنگ سیاهی برخوردند که می شد ردپای تاریخ را لا به لای حکاکی های آن دید. سنگی که از گذشته دور مدفون شده در خاک حکایت می کرد. خبر خیلی زود به میراث فرهنگی وقت رسید و باستان شناسان به منطقه اعزام شدند. حفاری های لازم انجام شد و هر بار گوشه ای از یک بنای قدیمی مشخص شد. با وقفه های زیادی که در کار افتاد، ۳۱سال طول کشید تا در سال ۱۳۸۲ کاخ زمستانی کوروش به طور کامل از زیر خاک بیرون بیاید! باستان شناسانی که این روزها روی تاریخ این بنا تحقیق می کنند، معتقدند که این بنا از لحاظ ارزش های باستانشناسی همسطح با تخت جمشید و پاسارگاد است و در گذشته در کنار شهر تااوکه taoke ـ که شهری تاریخی بوده ـ قرار داشته است. شهری با مسیر شمالی ـ جنوبی که تا نزدیکی روستای بنداروز ادامه داشته است. اگر به محوطه برسید، احتمالا جز ته ستون های تیره رنگ خاک چیز دیگری برای دیدن به چشمتان نمی آید، اما به هر حال همین ته ستون ها هم بهانه ای است تا چند ساعتی به قرون پیش از میلاد سفر کنید و در حال و هوای اجداد هخامنشی تان نفس بکشید!
بخشی از دروازه شاهی این کاخ با لعابی از جنس سیلیس کف سازی شده است و این مهم ترین بهانه ای بود که شائبه هخامنشی بودن این کاخ را به وجود می آورد. ته ستونهای کاخ هم که این روزها سرپا تر از بقیه قسمت ها هستند، از سنگهای سیاه و زرد رنگ ساخته شده اند. اگر به همان تکه سنگ هایی که در محوطه موجود است و نام ته ستون روی آنها گذاشته شده، دقت کنید می بینید که این ته ستونها از نظر معماری زیبا، متفاوت و در نوع خود بینظیرند. حجاری زیبایی که بر روی این سنگها صورت گرفته، به شکل دایره است و طرز قرار گرفتن سنگها بر روی هم، هنر و معماری گذشته ایران زمین را به رخ می کشد. ظاهرا معماران ایرانی این سنگ ها را در کنار رشته کوه گیسکان حجاری کرده اند و بعد با طی کردن مسیری طولانی این سنگها را به منطقه ساخت کاخ آورده اند و در جای خود قرار دادهاند.