جزایر فی فی به عنوان مهمترین و زیباترین جزایر در تایلند در نظر گرفته می شود. در این مکان کوه های سنگ آهک با صخره ها، غارها و سواحل طولانی شنی سفید وجود دارد. هر چند که اغلب به عنوان یک جزیره به آن اشاره می شود اما جزیره فی فی در واقع یک مجمع الجزایر کوچک است. جزیره فی فی دان بزرگترین جزیره از این گروه است و البته تنها جزیره با ساکنان دائمی است، در حالی که جزیره کوچکتر به نام کو فی فی له به عنوان محل فیلمبرداری فیلم “ساحل” در سال ۲۰۰۰ با بازی لئوناردو دیکاپریو معروف است. بیشتر توسعه فی فی دان در اطراف دهکده تن سای است که در پایین تنگه شنی قرار گرفته است که دو مسیر تپه ای که بقیه جزیره را دربردارد را بهم می پیوندد. در این جزایر همچنین استراحتگاه های ساکت تری دیگری در سواحل وجود دارد. در این جزیره تقریبا هیچ وسایل نقلیه موتوری وجود ندارد، بنابراین حمل و نقل با پای پیاده یا با دوچرخه صورت می گیرد، در تن سای بسیاری از مکان ها تنها ده دقیقه پیاده روی فاصله دارند. قایق ها بین تمام سواحل در رفت و آمد هستند.

خلیج فک نام : خلیج فک نام (Phak Nam) در ساحل شرق فی فی دان واقع شده است. این یک خلیج منزوی با یک ساحل کوچک است که محل یک دهکده ماهیگیری کوچک است. ممکن است که با پای پیاده به این مکان برسید، اما این یک پیاده روی طولانی در سراسر تپه های ناهموار است. سوار یک قایق شدن بسیار ساده تر و عملی تر است. ساحل محل تنها یک تفریحگاه است و برای آنهایی که به دنبال صلح و آرامش هستند اینجا بهترین گزینه است.

خلیج تونسای : خلیج تونسای (Tonsai Bay) مرکز اصلی ورود و خروج کو فی فی است. کشتی ها می آیند و می روند، قایق های بادبانی لنگر می اندازند، تورهای شیرجه و قایق مشتریان خود را سوار می کنند و قایق ها مسافر یا کالاها را حمل می کنند. روستای تونسای، روستای اصلی فی فی دان در اینجا واقع شده است.

ساحل میمون : خلیج پنهان او لینگ (خلیج میمون) (Ao Ling) در شمال غرب خلیج لو دالام واقع شده است که خانه یک کلونی از میمون ها است که از بالا رفتن از پاهای بازدید کنندگان برای گرفتن یک موز دریغ نمی کنند. در زمان جزر و مد بسیار بالا ساحل زیادی وجود ندارد اما در زمان های دیگر به میزان زیادی شن و ماسه وجود دارد. می توان با پای پیاده و یا با اجاره یک قایق از لو دالام به ساحل رسید.

ساحل لیم تانگ : ساحل لیم تانگ (Laem Tong) در انتهای شمال فی فی دان واقع شده که ساحلی زیبا، آرام و منزوی است که می توان توسط قایق به آنجا رفت. حدود ۴۵ دقیقه طول می کشد تا با قایق از روستای تونسای به اینجا رسید. در ساحل لیم تانگ تنها چهار استراحتگاه مجلل وجود دارد. در فاصله نه چندان دور از این ساحل جزیره ماسکیتو، جزیره بامبو و هین کلانگ وجود دارد که همه نقاط غواصی بزرگی هستند.

ساحل لانگ : در جنوب غربی با مناظری زیبا از فی فی له ، ساحل لانگ قرار گرفته است. این مکان در حدود پنج دقیقه با قایق از روستای تونسای فاصله دارد. همچنین امکان پذیر است که با پای پیاده در نور روز به روستا رسید اما این سفر شامل راه رفتن بر روی صخره ها بین سواحل و یا در مسیرهای پیاده روی کوتاه در میان جنگل است. اسکان در اینجا تقریبا به طور کامل شامل خانه های ییلاقی است، برخی از آن ها استراحتگاه های لوکس هستند در حالی که بسیاری خانه های ییلاقی معمولی نیز وجود دارد.

خلیج لو دالام : خلیج لو دالام (Loh Dalum) در سمت دیگر جزیره فی فی دان از دهکده تونسای واقع شده که یکی از زیباترین سواحل در کوفی فی است، اگرچه آنجا می تواند بسیار شلوغ شود. خلیج تقریبا به طور کامل توسط صخره های سنگ آهک محصور شده و دارای آب زمردی روشن و یک ساحل شنی سفید است. در ساحل در شب نمایش های آتش بازی جذاب و تماشایی نشان می دهند و جشن ها تا ساعات اولیه بامداد طول می کشد. شنا در جزر و مد بالا بهترین گزینه است.

جزیره بامبو : جزیره بامبو (یا کو پای (Ko Pai )) یک جزیره کوچک و مسطح واقع شده درحدود ۵ کیلومتری از نوک شمالی جزیره فی فی دان است. از ساحل تون سای تا این مکان در حدود ۴۵ تا ۶۰ دقیقه بسته به شرایط دریا فاصله است. در سمت شمال و شرق جزیره سواحل شنی زیبا هستند و یک فروشگاه کوچک نوشیدنی و تنقلات ارائه می کند.

خلیج مایا Maya-Bay : خلیج مایا (Maya Bay) یکی از زیباترین سواحل در تایلند است که یک خلیج کم عمق احاطه شده توسط حلقه ای از تپه های سنگ آهک شیب دار در کوفی فی له است. خلیج دارای یک زندگی دریایی فوق العاده و یک مکان مورد علاقه برای غواصان است. خلیج مایا پس از فیلم “ساحل” در سال ۲۰۰۰ که در اینجا فیلم برداری شد در جهان معروف شد و امروزه بسیاری از گردشگران کو فی فی فقط برای دیدن این ساحل به اینجا می آیند. هر چند که خلیج بسیار زیبا است اما منزوی و خلوت نیست. در هر روز و در هر زمان بیش از ۳۰ قایق تندرو و قایق معمولی در ساحل همراه با قایق های بزرگ وجود دارد که صدها غواص و بازیدکنندگان را حمل می کنند. سعی کنید بازدید خود را در اوایل صبح و یا بعد از ۱۷:۰۰ برای دوری از شلوغی و جمعیت انجام دهید.خلیج مایا یکی از زیباترین سواحل در تایلند است که توسط حلقه ای از تپه های سنگ آهک احاطه شده است.

خانه تاریخی زند را شاید خیلی ها نشناسند؛ خانه ای تاریخی بازمانده اواخر عصر قاجار در دل قم که معماری اصیل ایرانی را به نمایش در آورده است. خانه زند که امروزه به موزه مردم‌شناسی شهرت دارد در مرکز بافت قدیمی شهر قم(محله گذرقلعه) در کوچه باریکی واقع شده است. در دو طرف این خانه دو تابلوی متفاوت به چشم می‌خورد؛ بر روی یکی سال ثبت ملی خانه یعنی ۱۳۷۷ درج شده و دیگری در نقطه مقابل، سال ثبت خانه را در فهرست آثار ملی، ۱۳۷۹ هجری شمسی نشان می‌دهد. وارد خانه که شوید دو حیاط می بینید که مربوط به خانه دو برادر از بازماندگان قاجار با نام های حاجی خان و حاج علی هستند که قدمت شان به ۱۳۰ سال قبل یعنی اواخر دوره قاجار باز می گردد.
مجموعه موزه مردم شناسی قم شامل این دو خانه می شود که دارای ۱۴ اتاق، ۳۶ درب و پنجره چوبی از جنس گردو و ون و ۱۴ ستون سنگی است.  این بنا با توجه به مواد و مصالح موجود در منطقه که شامل سنگ، خشت، چوب، آجر و گچ بنا شده که شاخصه معماری عصر قاجار بوده و نشان از مصالحی است که در دل کویر ایران بیش از هرچیز در ساخت و ساز و معماری مورد استفاده قرار می گرفته که البته چند باری در طول تاریخ مرمت شده ولی بافت اصیل آن دست نخورده باقی مانده است.
در بدو ورود به خانه وارد حیاطی می شوی که بر آجر فرش های منظم و مربعی شکل گام های گذاشته می شود و اولین چیزی که به چشم می آید حوضی هشت ضلعی با قوسی هایی در چهار ضلع فرعی و کاشی های فیروزه ای رنگ در کف و فواره ای در مرکز حوض که درست در مرکز حیاط خودنمایی می کند. شاخصه معماری عصر قاجار استفاده فراوان از آجر است که در این بنا نیز به وفور به چشم می خورد و در زیر تاقی دور ساختمان یک ردیف خشت آبی رنگ به چشم می خورد که این رنگ آبی لعاب و یا رنگ نیست بلکه رنگ این نوع خاک است که با درجه معینی حرارت در کوره های آجرپزی به رنگ آبی در می آید. در این بنا ستون هایی می بینید که هیچکدام از نظر طرح با دیگری یکی نیست و هرکدام طرحی متفاوت با سایر ستون ها دارد. پایه ستون های ساختمان هم دستی را که دسته گلی را گرفته نمایش می دهد و بیانگر خوش آمدگویی بخش شاه نشین در لحظه ورود شاه به ساختمان بوده است.
در بدو ورود به خانه وارد حیاطی می شوی که بر آجر فرش های منظم و مربعی شکل گام های گذاشته می شود و اولین چیزی که به چشم می آید حوضی هشت ضلعی با قوسی هایی در چهار ضلع فرعی و کاشی های فیروزه ای رنگ در کف و فواره ای در مرکز حوض که درست در مرکز حیاط خودنمایی می کند، که با چهار باغچه یک متری در چهار سوی حوض محصور شده و گل های سرخ آن نشان از روح لطیف و دوستدار طبیعت ساکنان این خانه است. این خانه دو سال پس از خرید خانه حاجی خان خریداری و در سال ۱۳۷۹ شمسی در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. روبری ورودی خانه یک ردیف پله پنج تایی دیده می شود که به دو اتاق تو در تو منتهی شده که امروزه قسمتی از بخش اداری موزه مردم شناسی می باشد؛ در ضلع میانی حیاط ردیفی دیگر از پله وجود دارد که با طی شش پله عریض به ایوانی یک متری می رود که ۱۶ درب چوبی مستطیلی در دو جانب ایوان به چشم می خورد که به چهار اتاق راه می یابد.

اتاق های ضلع میانی با چهار ویترین که نمایشگر ابزار و سلاح های مفرغی، ظروف مسی و مفرغی و… هستند، در دو جانب این راهرو قرار دارند. اتاق انتهایی که کوچک و کمی نامتقارن است با پلانی ذوزنقه ای که بر دورتا دور دیوارهای اتاق قاب عکس های قم کهن را نمایش می دهد. در اتاق دیگر رفته زنی با لباس های عصر قاجار با دستانی پینه بسته در حال آسیاب کردن گندم با سنگ ساب و هاون دستی است، در مجاورت او مردی گیوه دوز نشسته که نگاه خسته اش از مشقت سوزن زنی برای دوخت گیوه ها  حکایت می کند که سوی چشمانش را به زوال می برد، مرد دیگری با لباس محلی و قدی خمیده با گاوآهن چوبی در حال شخم زدن زمین کشاورزی خود است همه این ها حکایت از مشاغلی دارد که ساکنین قم قدیم به آنها مشغول بوده اند. ضلع دیگر بنا که به ورودی خانه متصل است با هشت درب چوبی کوچک به دو اتاق متصل بهم ختم می شود که در اتاق اول دو لنگه درب امامزاده باوره کهک قرار دارد که برای نگهداری آنها را به این موزه منتقل کردند که قدمتی ۴۰۰ ساله دارد و دیگر اثری که در این اتاق دیده می شود منبر مسجد روستای وشنوه، که متعلق به ۶۰۰ سال قبل است و در گوشه اتاق نیز ماکت بنا به چشم می آید. در اتاق میانی مردی سفالگر را نشان داده که با ظرف و اشیا ساخته شده اش شغل خود را با توجه به مصالح موجود در منطقه معرفی می کند که پشت چرخ سفالگری در حال ساخت اشیا و ظروف سفالی برای فروش است. از اتاق که بیرون میایی پس از عبور از سومین ردیف پله های خشتی به حیاط می رسی که با کمی چرخش به سمت راست و عبور از چند پله به درب چوبی مشبکی می رسی که به زیر زمین راه می یابد؛ سه تخت برای نشستن و گلیم هایی آویز شده بر دیوارها چیزهایی است که در نگاه اول در زیرزمین خانه به چشم می خورد؛ فضای میانی زیرزمین صحنه ای از قهوه خانه های قدیم را نشان می دهد که جایی برای رفع خستگی، تبادل اخبار و اطلاعات شهر و روستا میان ساکنین و عرصه ای برای نمایش پهلوانی و جوانمردی بوده که امروزه این نکته در قهوه خانه ها به فراموشی سپرده شده است.

سمت چپ دالان ورودی خانه چهار اتاق تودرتو دیده می شود که در راهروهای میانی چهارخمره سفالی که بیش از ۸۰۰ سال قدمت دارد با طرح های ساده پشت شیشه درها به نمایش گذاشته شده است. با عبور از دو پله کوچک به دالانی با طاق قوسی قدم می گذارد که در بخشی با یک رشته پله کم عرض که پیخ خورده به پشت بام راه می یابد و قسمت دیگر به اتاق های تودر تو ختم می شود.بر دیوار اولین اتاق این ضلع ساختمان قاب هایی از نسخ خطی دیده می شود پس از آن با عبور از راهرویی کوتاه که در آن زنی ایرانی با طرحی از لباس های اصیل زنان قدیم با پارچه های رنگارنگ به نمایش گذارده شده و روبروی آنهم خمره ای بزرگ سفالین دیده می شود. اتاق بعدی با قاب هایی از لباس، کف پوش و گیوه، و پارچه های قدیمی که نشانگر پوشش و جنس پارچه منطقه در دوران تاریخی است، به نمایش درآمده است و اما اتاق آخر این ردیف محفلی است قرآنی که زنان با لباس هایی پوشیده چارقدهای بلند در حال قرائت قرآن و سواد آموزی به سبک قرآنی هستند. با عبور از در چوبی مشبک و هلالی به حیاط می رسی و با گذر از شش ردیف پله به ایوان مجاور راه می یابد که دو ستون و پنج درب مستطیل چوبی دیده می شود که این درها به دو اتاق منتهی می شود. اتاقی که نمایشگر سبک و سیاق زندگی مردم ایران قدیم است؛ لحاف کرسی نقطه گرما بخش زندگی ساکنین شهر و روستا؛ محفل عشق و یادآور خوشی و مرارت های زندگی ایران قدیم؛ مکانی برای گردهمایی و بحث و هم صحبتی اهالی خانه با یکدیگر و… اتاق پشتی این بخش بازنمایی از مکتب خانه های قدیم است که مکانی آموزشی برای فرزندان بوده و معلم مکتب با کمک قرآن و دیوان حافظ و مولوی به بچه ها سواد می آموزد و در صورت نیاز برای تنبه آنها از چوب و فلک استفاده می کرده که در اینجا این وسیله تنبیه و اصلاح بچه نیز به چشم می خورد و با دیدنش درد را ناخودآگاه در کف پاهای خود حس می کنی؛ گویی تو به جای آن طفل خبط کرده ای و در حال مجازات و تنبیهی! آخرین ضلع خانه نیز با با سه در دیده می شود که با دو پله و عبور از دالانی کوتاه به اتاق مشرف بر حیاط منتهی می شود که درب این اتاق به راهرو ورودی ساختمان راه می یابد.

در جنوبی ترین نقطه این سرزمین، جزیره ای کوچک و زیبا خودنمایی می کند که «هنگام» نام دارد. جزیره ای مرجانی که در جنوب جزیره قشم واقع شده و با آبادی‌های کوچک و وسعتی حدود ۵۰ کیلومتر مربع یکی از دیدنی ترین جاذبه های طبیعی قشم به شمار می رود. این جزیره که ۳۳٫۶ کیلومتر مربع مساحت دارد، به شکل مخروط ناقصی دیده می شود که در کرانه‌های جنوبی جزیره قشم قرار گرفته است. از بندرعباس باید حدود ۸۰کیلومتر با قایق دور شوید تا به جزیره هنگام برسید. یعنی جایی در حدود ۶۰کیلومتری قشم. تمام سطح جزیره هنگام را ارتفاعات پست آهکی پر کرده اند که بلندترین نقطه آن کوه ناکس با ۱۰۶ متر ارتفاع است. این جزیره پر از معادن نمک و خاک و سرب است اما هیچ کدام از ۱۰۳خانوار آن جز ماهیگیری شغل دیگری ندارند. مگر آن دسته از بومیانی که در فصل سفر مردم به این منطقه، به آنها سرویس های اقامتی و پذیرایی می دهند.

 دلفین های بازیگوش : اگر گذارتان به جزیره دنج و دیدنی هنگام بیفتد، می توانید دلفین های بازیگوشی را ببینید که ساعت ها شما را سرگرم می کنند. به جز این دلفین ها، کروکودیل هایی که در چند سال گذشته در جزیره هنگام پرورش داده می شوند هم از دیدنی های این جزیره به شمار می روند. هنگام اولین مزرعه پرورش کروکودیل کشور است که ایران را تبدیل به یکی از ۵۰کشور پرورش دهنده این حیوان کرده است.یکی دیگر از نقاط دیدنی این جزیره تأسیسات بندری انگلیسی‌ها است. صید کوسه در اطراف جزیره هم چیزیست که نباید تماشای آن را از دست بدهید و شنا و غواصی در سواحل جزیره، تماشای سواحل زیبای صخره‌ای و شنی، آکواریوم‌های طبیعی و آهوهای بومی این منطقه فعالیت هایی هستند که هر گردشگری باید آنها را در سفر به هنگام تجربه کند. در جزیره هنگام درختی به نام انجیر معابد وجود دارد که البته نه به بزرگی درخت معروف قشم است و نه به مشهوری آن اما دیدن این درخت و شنیدن افسانه هایی که درباره آن می گویند، خالی از لطف نیست. در هنگام صحنه های زیبایی از شکل و شمایل صخره ها به چشم می خورد و اگر خوب بگردید، چند قبر از خارجی هایی که در این جزیره به خاک سپرده  شده اند هم پیدا خواهید کرد!شما در جزیره هنگام می توانید قایق اجاره کنید و دور و اطراف جزیره را تماشا کنید. علاوه بر این، بومیان منطقه هم حاضرند در نقش راهنمای تور حاضر شوند و جزیره را به شما نشان بدهند. در این قایق سواری اگر دریا موج نداشته باشد، شانس دیدار دلفین ها و مسابقه دادن با آنها را هم خواهید داشت. البته به هیچ عنوان نباید امیدی به برنده شدن از این دلفین های بازیگوش تند و تیز داشته باشید! دیدار پرندگان دریایی و صحنه های شکار ماهی توسط آنها از جلوه های دیداری این سفر کوچک دریایی است. علاوه بر این ها، یک نوع لاک پشت به نام لاک پشت پوزه عقابی که در معرض خطر انقراض است، در همین حوالی زندگی  می کند که برای تخم گذاری به سواحل هنگام و قشم می آیند. تا چند وقت پیش، بومی ها از ارزش این نوع لاک پشت خبر نداشتند  و تخم آن ها را یا برای فروش به کشورهای عربی می فرستادند و یا اینکه آن ها را به مصرف خوراکی می رساندند. اما این روزها با آموزش هایی که دیده اند، حافظ لاک پشت ها و تخم آن ها هستند و می توانند گوشه هایی از زندگی، تخم گذاری و تولد این لاک پشت ها را به شما نشان دهند.

راه دسترسی : برای رفتن به جزیره هنگام باید از راه کناره جنوبی جزیره قشم به سمت روستای شیب دراز رفت و از آن جا قایق ها به صورت دربست شما را به گشت دور و داخل جزیره می برند.