مسجد خسرو آباد بیجار که به مسجد گروس و یا مسجد امیر علاءالدین نیز شهرت دارد، یکی از آن مساجد است که همه‌روزه افراد زیادی برای راز و نیاز با پروردگار خود و یا بازدید کردن به آنجا می‌روند. در ساخت این مسجد قدیمی از مسجد جامع سنندج الهام گرفته شده و اکنون با حال و هوای قدیمی خود شما را به گذشته می‌برد. مسجد خسروآباد گروس در زمان قاجار توسط شخصی به نام امیر علاءالدین گروسی (از خوانین خسروآباد) بنا شده و تاکنون محکم و استوار پا برجاست. بعد از وارد شدن به صحن مسجد خود را در میان حجره‌هایی می‌یابید که محل استراحت طلاب و خادمین مسجد شناخته می‌شود و می‌توانید مصلای تابستان و ایوان جنوبی را نیز در آنجا ببینید. مسجد جامع خسرو آباد بیجار را با تزئینات چشمگیر همچون آجرکاری و طرح‌های گوناگون زینت بخشیده‌اند و اکنون هوش از سر هر بازدیدکننده‌ای می‌برد و دل کندن از آن را سخت می‌کند. در بازدید خود از این مسجد فراموش نکنید تا سری به شبستان آن بزنید، چرا که ستون‌های بزرگ آجری آن فضایی جالب خلق کرده‌اند و بسیار مناسب عکاسی کردن است. بر روی شبستان مسجد تاریخی خسرو آباد ۱۵ گنبد ساخته شده که ابهتی خاص به مسجد بخشیده‌ و بسیار تماشایی‌اند. با گشت و گذار در دل این اثر تاریخی آرام و دنج به مسیر گذر آب در آب نمای حیاط مسجد برخورد می‌کنید که از چشمه جوشان نزدیک مسجد خسرو آباد گروس کردستان تأمین می‌شد و به مرور زمان جریان شدید خود را از داده است. امروزه با گشت و گذار در مسجد آجری گروس می‌توانید در گوشه‌ای از آن نشسته و به تماشای ستون‌ها، سقف و معماری باشکوه این بنای مذهبی بپردازید. مسجد امیر علاءالدین در اسفند سال ۱۳۷۸ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و اکنون به عنوان یکی از محبوب‌ترین دیدنی های بیجار می‌توان از آن بازدید کرد. طی چند ماه اخیر مسجد خسرو آباد زیر نظر سازمان میراث فرهنگی مورد مرمت قرار گرفت و حوض، سنگ‌فرش حیاط، نورگیرها و بخش‌هایی از دیوارها بازسازی شدند و دور تا دور مسجد لوله جهت هدایت و جذب آب به کار رفته است. بعد از اینکه با این مسجد بزرگ آشنا شدید، سری به دیگر جاذبه های گردشگری بیجار همچون پل صلوات آباد، منطقه حفاظت شده بیجار، تپه چغا و تپه قبا سرخ بزنید و خاطره‌ای خوش را از بودن در این شهر زیبا برای خود به ارمغان آورید.

عمارت خسروآباد سنندج به عنوان یکی از قدیمی‌ترین بناهای تاریخی استان کردستان در بلوار «شبلی» سنندج قرار دارد. عمارتی که در نوع خود بی‌نظیر است و روزگاری مرکز حکومت اردلان بویژه خسروخان اردلان به حساب می آمد…عمارت خسرو آباد در باغی به همین نام قرار دارد که به وسیله چهار خیابان عملا به چهارباغ خسروآباد تبدیل شده است. اطراف این باغ چهار خندق به چشم می خورد که با انواع درختان مختلف احاطه شده و جلوه خاصی به مجموعه داده است. بنای اصلی عمارت خسروآباد (خسرویه) به حکومت زندیه و دوره خسروخان اول (حکمران کردستان) بازمی گردد. این عمارت با خصوصیات معماری بومی، عمارتی اشرافی را جلوی چشمان شما می آورد  که برای دیدن آن حاضرید بارها به بلوار شبلی سنندج سری بزنید و آن را از نزدیک ببینید! البته نظرات گوناگونی در خصوص این مقر حکومتی کردستان وجود دارد به طوری که بعضی صاحب‌نظران قسمت شرقی بنا را که قصر نامیده می‌‌شود مربوط به دوران زندیه می‌دانند و توسعه و تکمیل آن را توسط امان‌الله خان اردلان می‌دانند. عمارت خسرو آباد کتیبه‌ای دارد که اسم فتحعلی شاه قاجار و والی کردستان امان‌الله خان به تاریخ ۱۲۲۳ هجری قمری روی آن حک شده است. مجموعه عمارت و باغ آن علاوه بر دو بخش اصلی یعنی قصر سلطنتی با ورودی ستون‌دار در بخش غربی و ساختمان شرقی با غلام گردش‌‌ها و ایوان ستون دار مشرف بر صحن عمارت و فضای بیرونی بنا دارای فضاهای دیگری چون حمام، اتاق قاپچیان یا قاپوچی یعنی حاجب و دربان و خدمتکاران است. تزئینات معماری این بنا شامل گچبری، آجرکاری، اروسی‌های زیبا و حوض چلیپا شکل داخل عمارت است و آنچه که براساس وضعیت ظاهری و ترکیب بنای خسروآباد قابل تامل است هم به نو بودن بافت و ترکیب مصالح و سبک مشترک قصر، آشپزخانه، حمام و اصطبل به انضمام دیوارهای حفاظ شرقی، غربی و جنوبی است که مربوط به یک دوره بوده است. آب این مجموعه جاری و شرب و از مجموعه قنات‌های تعبیه شده در روی کوه آبیدر تامین می‌شود و از دیگر بخش‌های قابل توجه کاخ خسروآباد وجود حوض و فواره با آب جاری در طبقه سوم قصر است. این عمارت تا همین چند روز پیش، بسته بود تا مرمت آن انجام شود و حالا بعد از ۵سال، درهای قصر به روی شما باز شده است و می توانید سری به هزارتوی این خانه اعیانی و بنای دیدنی بزنید. البته کار بازسازی تمام قسمت های بنا تمام نشده و نهایتا تا ۶ماه آینده تکمیل خواهند شد.