این باغ در ۹ کیلومتری جنوب شرقی شهر بهشهر واقع در استان مازندران در میان جنگل های کوه جهان نورا در پیرامونه دریاچه طبیعی به دستور شاه عباس اول به صورت پلکانی و در سه سطح احداث شده است . این مجموعه در قسمت جنوب به روستای فرادست ییلاقی هزار جریب ، در قسمت شرقی به جاده روستاهای پاسند – هزار جریب ، در غرب به اراضی کشاورزی و در قسمت شمال به روستای علی تپه محدود میگردد . مجموعه مذکور شامل سد ، بنای مرکز مخزن سد ، حمام ، باغ ، محوطه گلباغ و محور آبرسانی به طول ۶۰۰ متر ، دو برج آجری به فاصله ۱۸۶ متری از باغ و همچنین با فاصله ۱۵۶ متری از یکدیگر می باشد که احتمالا به سال ۱۰۲۰ تا ۱۰۲۱ هجری قمری احداث گردیده است . این باغ بر اساس شواهد به دست آمده یکی از بی نظیر ترین باغ های ایرانی است . علاوه بر عمارت سازی مذکور ، در قسمت تراس مرکزی ، حوض بزرگ در مرکز و حوض های کوچکتر در اطراف احداث نموده اند . دریاچه این مجموعه با وسعتی بالغ بر ۱۰ هکتار با عمارتی در مرکز آن ، که در زمان آبگیری دریاچه عمارت با ارتفاعی بالغ بر ۱۸ متر به زیر آب می رود و فقط سقف آن همراه با درخچه هایی نمایان است . هجم آب استخر در فصول مختلف سال تغییر می کند تا حدی که در برخی از فصول ، عمارت داخل استخر کاملا به زیر آب رفته و در بری زمان ها و در حالت کم آبی که عموما فصل تابستان است کاملا هویدا می شود . با این حال و درکمال شگفتی با وجئد این همه تغییرات که به صورت متوالی تکرار می شود این بنا همچنان به طور مستحکم پابر جا مانده تا جیرت بازدید کنندگان را برانگیزد . راه دسترسی به مجموعه مذکور از طریق جاده آسفالته ای است که از جاده اصلی بهشهر-گرگان منشعب شده و بعد از عبور از روستای التپه به محوطه مذکور منتهی می گردد.

دریاچه مارمیشو در موقعیت جغرافیایی N373504 E443813 در استان آذربایجان غربی واقع است. اين درياچه طبيعي با وسعت پنج هکتار در چهل و پنج کيلومتري غرب شهرستان اروميه، در ميان کوهستان‌هاي مجاور مرز ايران و ترکيه قرار دارد. آب اين درياچه از چشمه‌هاي طبيعي و نزولات جوي تأمين مي‌شود و محل زيست انواع آبزيان از جمله ماهي قزل‌آلا است. همچنين اين درياچه محل بسيار مناسبي براي صيد ماهي و گذران اوقات فراغت گردشگران و دوستداران طبيعت است.

آب‌های جاری از ناحیه‌ی شمال‌غربی ایران در سرحدات بین دو كشور ایران و تركیه، سرچشمه‌ی اصلی این دریاچه است. ولی سرچشمه‌ی اولیه در خاك تركیه است كه پس از دریافت سایر آب‌های موجود در حوضه‌ی خود “رودخانه‌ی نازلوچای” را تشكیل می‌دهد كه قسمتی از این رودخانه از نقطه‌ی ورود به خاك ایران خط سرحدی را به طول ده كیلومتر تشكیل داده و با توجه به موقعیت كوهستانی، جنگلی و آبی خود یكی از زیباترین مناظر طبیعی را رقم زده كه می‌تواند مكانی برای آرامش جسم و جان انسان باشد.

پیدایش دریاچه را به ناآرامی‌های درون زمین نسبت می‌دهند، به نحوی که براثر زلزله و ریزش کوه مسیر آب مسدود و ضمن تشکیل دریاچه‌ای، اکنون به وضعیت فعلی درآمده است. به روایتی، دریاچه نام خود را از نام رهبر مسیحیان ساکن منطقه به نام “بنیامین مارشیمون” گرفته که به عنوان رئیس روحانی جلوها در سنوات ۱۲۰۰ (ه.ش) در آن منطقه می‌زیسته و در ۲۵ اسفندماه ۱۲۹۶ به دست “اسماعیل آقاسمکو” به قتل رسیده است. در کتاب نگاهی به آذربایجان غربی نوشته “افشار سیستانی” از آن به ماربیشو نیز یاد شده است. مساحت تقریبی دره در حدود ۵ هکتار است و از جنوب به قلل سی‌تاو، قایدوک، و چال، از شمال به کوه “بایدوست”، از غرب به روستای مخروبه “دری”، و از شرق به روستاهای “بانی” و “پسان” منتهی می‌شود.

در طول رودخانه تا دریاچه علاوه بر انواع و اقسام درختان جنگلی، درختان بید به عنوان حفاظ طبیعی، دور دریاچه را فرا گرفته‌اند. در پوشش جنگلی علاوه بر درختان بید و وفور درختان گردو در اطراف روستاها و منطقه، درختان بلوط، بنه، عناب، گلابی، زالزالک، بادام، گز، صنوبر و سایر درختچه ها جلوه‌ای از سرسبزی را به طبیعت منطقه بخشیده‌اند تا در میان انواع مختلف گون مکان مناسبی برای پرورش زنبور عسل و جذب زنبورداران فراهم آورند. اما از گونه‌های گیاهی آن باید از خارشتر، گزنه، زنبق، لاله کوهی، شیرین‌بیان، خشخاش، پیاز کوهی، بومادران، کاسنی، آویشن، کنگر و غیره نام برد.

حیات جانوری آن به دو دوره تقسیم شده است به نحوی که در وضعیت فعلی از خرس، روباه، گرگ، خرگوش نام می‌برند. حال اینکه قبلاً بزکوهی، گراز و پلنگ نیز جز جانوران منطقه بوده است. از پرندگان نیز باید به کبک، شاهین، بلدرچین و غیره اشاره نمود. ماهی قزل‌آلا، ماهی سفید و سمور از جمله آبزیان فراوان دریاچه بوده‌اند که با بازشدن پای آدمیزاد و صید بی‌رویه آن اکنون با کاهش جدی روبه‌رو هستند. شاید دیگر از سمورها خبری نباشد.

مارمیشو جدا از همه اوصاف خود، سرچشمه اصلی رودخانه نازلوچای (پر آب‌‌‌‌ ‌ترین رود‌‌ منطقه) نیز است که از غرب به شرق جریان داشته که از به هم پیوستن دو انشعاب اصلی دیگر “سروچای” و “ارزین‌چای” در کوه‌های مرزی با عبور از دره تنگ “موانا” در حوالی قریه “نازلو” وارد جلگه ارومیه شده تا در نزدیکی کوه “زنبیل” به دریاچه شور ارومیه ملحق شود