کمی آن‌‌طرف‌تر از شهر بلداجی (گز بلداجی را که خاطرتان هست؟ محصول همین شهر زیبای چهارمحال و ‌بختیاری است!) چمن زار نسبتا وسیعی قرار دارد که شاید نمونه اش را در هیچ جای دیگر ایران ندیده باشید. چمن زاری که نزدیک به تالاب چغاخورقرار گرفته و محل سکونت و تردد ایلات بختیاری است. مساحت این مرغزار را حدود ۷۰۰ هکتار برآورد می کنند اما در ماه‌های اردیبهشت تا مهر که سطح آب تالاب رو به کاهش می‌گذارد، وسعت مرغزار از این هم بیشتر می شود. اگر به این تالاب سفر کنید، می توانید با یک تیر چند نشان بزنید و طبیعت بکر و آب و هوای لطیف و فرهنگ و آداب و رسوم مردم بختیاری را در کنار هم تجربه کنید. رنگ در زندگی محلی های این منطقه حرف اول را می زند انگار که هر جا پا بگذارید، رنگ ها شاد و سرزنده را می بینید. بر پیراهن زنان و دختران بختیاری، بر گلیم های دست بافت عشایر و بر زیورآلات چهارپایان دشت. در مرغزار چغاخور، توشمال‌ها (نوازندگان محلی) اگر سرحال باشند و سازشان را همراه داشته باشند، می توانند برایتان نغمه‌های حماسی بختیاری را بنوازند و شما با خوش شانسی تمام می توانید این موسیقی های سنتی را به صورت زنده بشنوید. سواران بختیاری هم هر از گاهی از مقابلتان می گذرند و بین سیاه چادرها جا به جا می شوند. سیاه‌چادر محل اسکان افراد ایل در قشلاق و ییلاق است؛ دست بافته‌ای از پشم بز که با به هم دوختن آنها فضایی مناسب برای زندگی به وجود می‌آید. این سیاه چادرها را در محل زندگی ایلات بختیاری می توانید ببینید. شاید در هیچ سفری به اندازه این سفر، چشمانتان با رنگ ها درگیر نشوند. رنگ در زندگی محلی های این منطقه حرف اول را می زند انگار که هر جا پا بگذارید، رنگ ها شاد و سرزنده را می بینید. بر پیراهن زنان و دختران بختیاری، بر گلیم های دست بافت عشایر و بر زیورآلات چهارپایان دشت. اگر این تالاب چغاخور سفر کنید، می توانید با یک تیر چند نشان بزنید و طبیعت بکر و آب و هوای لطیف و فرهنگ و آداب و رسوم مردم بختیاری را در کنار هم تجربه کنید.

تالاب وسیع : تالاب بین‌المللی چغاخور هم با مساحت ۲۳۰۰ هکتاری اش فرصت خوبی به شما می دهد تا یکی از مهم ترین تالاب های دنیا را تجربه کنید و از تماشای طبیعت زیبا و حیات وحش آن لذت ببرید. در نزدیکی این تالاب ۸۵ گونه گیاه و آبزی وجود دارد و پرنده های مهاجر زیادی مثل حواصیل، لک لک سفید، خروس کولی، کشیم، باکلان، مرغابی سانان، فلامینگو، یلوه، اکراس، قو، سلیم و کاکائیها ساکنان فصلی این تالاب هستند. اما مهم تر از همه، ماهی های کمیاب و ارزشمندی هستند که در تالاب چغاخور زندگی می کنند مثل گونه ای از گامبوزیا (کپور دندان) که از نظر ژنتیکی ویژگی های منحصر به فردی دارد. در حاشیه این تالاب، می توانید تالاب های دیگری را ببینید که بردارزاده های چغاخور به شمار می روند! مثل تالاب گندمان و سولگان که با ارزش های بی نظیر طبیعی و گردشگری شان واقعا دیدنی به نظر می رسند. این تالاب در دامنه ارتفاعات برآفتاب و کلار و در مسیر جاده شهرکرد-خوزستان قرار گرفته و برای دیدن آن کافی است از شهرکرد ۶۵ کیلومتر فاصله بگیرید تا تنها چند قدم با طبیعت بکر و زیبای این تالاب فاصله داشته باشید. اما اگر بخواهید راه های دسترسی به این تالاب را دقیق تر بدانید، باید بگوییم که دسترسى به تالاب چغاخور از طریق جاده آسفالته بروجن- ناغان و شهرکرد- ناغان و راه آسفالته سرد روستاهاى حاشیه در ضلع غربى در جنوب شرقى تالاب امکان پذیر است.

تنها شنیدن نام «دره مرگ» کافیست تا هر گردشگری برای دیدن عجیب ترین کویر دنیا راهی پارک ملی ناوادای امریکا شود. پارکی که در جنوب شرقی رشته کوه های سییرا نوادا و در مرز ایالات کالیفرنیا و نوادا قرار گرفته و مرموزترین شوخی طبیعت را به شما نمایش می دهد! در کویر اسرارآمیز کالیفرنیا، سنگ ها راه می روند! صخره ها، حتی اگر به سنگینی یک آدم هم باشند، بدون هیچ نیروی محرکی شروع به خزیدن می کنند و ردپایی از خود به جا می گذارند که شاید تا چند روز ماندگار باشد. حدود هزار سال قبل بود که بومیان منطقه دره مرگ را کشف کردند و درست از همان زمان افسانه جن و پری درباره این دره سر زبان ها افتاد. در تمام این افسانه ها، ردپای موجودات نامرئی و شروری به چشم می خورد که با تردد خود و حرکت دادن سنگ ها رعب و وحشت را به دل بومیان منطقه می انداختند.زمین شناسان برای درک اسرار این دره، تقریبا تمام قسمت های آن را مطالعه کرده اند. اولین فرضیه آن بود که این سنگ ها وقتی حرکت می کنند که سطح خارجی شان با قطرات بسیار ریز یخ پوشیده شده و به دلیل رطوبت و صافی بی اندازه زمین، با کمک کوچکترین نسیم کویری به حرکت در می آیند. اما این نظریه خیلی زود رد شد چرا که سنگ ها در تابستان های داغ هم به حرکتشان ادامه می دادند. آنها حتی روی زمین ناهموار هم حرکت می کردند و از خود ردپا به جا می گذاشتند.  بنابراین پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که حرکت سنگ های دره مرگ پدیده ای متشکل از چند عامل ناشناخته است که هر کدام از این عوامل می توانند روی هم اثر بگذارند و نتیجه ای شبیه این خلق کنند. اما آنچه حرکت این سنگ ها را شگفت انگیزتر می کند، آن است که آنها به صورت موازی با هم حرکت می کنند. به این ترتیب هر سنگی در طول سالیان دراز یک راه دارد و همان را ادامه می دهد. هیچ کس تا به حال حرکت این سنگ ها را به چشم ندیده و حتی نمی داند این سنگ ها با چه سرعتی حرکت می کنند.آنها گاهی در طول حرکتشان بر زمین مسطح دره، چرخی می خورند و روی وجه دیگرشان می لغزند. بنابراین در مسیر اختصاصی یک سنگ ممکن است چند ردپای گوناگون به چشم بخورد. این سنگ ها اگر بر حسب اتفاق به ردپای سنگ دیگری برسند، به شکل عجیبی تغییر مسیر می دهند و یک جهت دیگر را در پیش می گیرند!

دره مرگ کجاست؟ دره مرگ پست ترین نقطه امریکاست که هوای بسیار گرم و خشکی دارد و درجه حرارت آن در تابستان به ۵۰ درجه سانتی گراد می رسد. به همین دلیل، خیلی ها آب و هوای این منطقه را با عربستان مقایسه می کنند و به این دره، لقب عربستان آمریکا را می دهند.بر اساس آمارهای انجمن تاریخ طبیعی دره مرگ، هر سال ۸۷۵هزار تا ۹۰۰هزار توریست از این منطقه که به نام زابریسکه معروف است بازدید می کنند. فاصله این دره تا لاس وگاس حدود ۲ ساعت و تا لس آنجلس ۴ ساعت است. به این ترتیب گردشگران در کمتر از نصف روز می توانند از هیاهوی بزرگترین و توریستی ترین شهرهای آمریکا جدا شوند و به کویری برسند که سکوت، آرامش، زیبایی و شگفتی را به آنها هدیه می دهد. این دره گونه های کمیابی از جانوران و پرندگان را درخود دارد و محیط خوبی برای زندگی آنها به شمار می رود. دره مرگ برخلاف ظاهر خشکش، یک حوزه آبگیر بزرگ برای برف های آب شده دارد و همانقدر که در تابستان خشک و ترک خورده و گلی به نظر می رسد، در زمستان پوشیده از یخ و برف است. آنقدر که در سال ۲۰۰۴ در اثر ذوب شدن برف کوه های اطراف در دره مرگ سیل آمد!

چرا دره مرگ؟ درباره نام عجیب این دره شایعات زیادی به گوش می رسد که از مرگ دسته جمعی مسافران دره تا درگیری های جویندگان طلا در آن متفاوت است. با این حال، امریکایی های امروز روایت دیگری را نقل می کنند که بر اساس آن یکی از کاشفان دره، در هنگام بازگشت رو به دره مرگ کرده و گفته است: «خداحافظ دره مرگ!» و بعد از آن این دره با نام عجیب دره مرگ معروف شده است!