این بنا در محله مسجد جامع یا کاردگر محله آمل واقع گردیده و بنای اولیه آن مربوط به قرن های اولیه اسلامی است . ابن اسفندیار، در تاریخ طبرستان- اوایل قرن هفتم هجری- در خصوص مسجد جامع آمل نوشته : ” مسجد جامع را به ایام هارون الرشید، سنه سبع و سبعین و مائه (۱۷۷۱ ه-. ق)، بنیاد افکندند و متولی عمارت، ابراهیم بن عثمان بن نهیک بود” . سید ظهیرالدین در تاریخ طبرستان و مازندران- اواخر قرن ۹ هجری – می نویسد که بانی مسجد، شخصی مالکی مذهب بوده که بعدها نبیره های او از لار قصران برای تعمیر آن می آیند . نامبرده در جای دیگر، بانی مسجد را عبدالله بن قحطبه ذکر کرده است . بنای کنونی مسجد دارای صحنی مربع شکل است که در چهار جهت آن، بناهایی قرار دارد . شبستان جنوبی و شمالی هرکدام ۶ فیلپا، و شبستان های شرقی و غربی هرکدام ۹ فیلپا در میان دارند . بناهای چهار طرف حیاط، دوطبقه است و مأذنه مسجد را از سطح زمین ساخته اند . این مسجد در دوره قاجار بازسازی و تعمیر شده است . در راهروی مسجد، لوحه ای سنگی متضمن فرمانی از شاه سلطان حسین صفوی و مورخ ۱۱۰۶ ه-. ق نصب شده است .