طبیعتگردی
روستای راستاب
روستای زیبا و بختیاری نشین راستاب با قدمتی دیرینه یکی از روستاهای استان چهار محال بختیاری از توابع شهرستان فارسان می باشد که فاصله آن با مرکز شهرستان (فارسان) ۱۲ کیلومتر می باشد بیشتر مردم روستای راستاب از ایل غیور بختیاری می باشند از نظر موقعیت جغرافیائی این روستا در ۳۲ دقیقه عرض شمالی و ۵۰ درجه و ۳۶ دقیقه طول شرقی در جنوب غربی جمهوری اسلامی ایران واقع در کوه های سر به فلک کشیده زاگرس در دشتی بین دو کوه جهانبین و سالدارون به وسعت ۵/ (نیم) کیلو متر مربع مسکونی و ۳ کیلومتر مربع اراضی قابل کشت واقع شده است راستاب از شرق با جونقان از جنوب با گوشه و چقاهست و از شمال با چلیچه همسایه می باشد دور تا دور روستا را زمینهای کشاورزی، کوه ها و درختهای بید و سپیدار فرا گرفته است. آب آشامیدنی راستاب از دو منبع آب که در نزدیکی دره راز راستاب وجود دارد تأمین می شود. آب زمینهای کشاورزی قسمت پایین راستاب (جایونجه، زیر سامان بالا سامان، چقا، چهار دنگی، جا بذرک ها، زیر مزاری و…) از آب چشمه بوسیله جوی سیمانی تأمین می شوند و آب زمینهای غرق آبی پایین که از راستاب دور هستند (عربی، اربابیها، جا علف، پادرازی، چما شش دنگی، گووه، جا گل آفتابه ها و…) بوسیله کانال های آبرسانی و چاه های آب تأمین می شود، بقیه زمینهای که اغلب در قسمت بالاهستند دیم یا در بعضی از جاه ها بوسیله چشمه های فصلی تأمین می شود.
منبع مطلب : http://www.rastab.bakhtiari.loxblog.com/
رشته کوه های هزار مسجد کجاست؟
جهت رشته کوه های هزار مسجد ، از شمال غربى به جنوب شرقى و ادامه ارتفاعات کپه داغ و بالخان است که در ترکمنستان قرار دارند.بخشى از کوه هاى هزارمسجد را « کپه داغ » مى نامند. در امتداد جاده درگز – قوچان، این رشته به نام اللّه اکبر خوانده مى شود که ارتفاع قله اصلى آن ۲۴۰۰ متر است. این کوه، ناحیه قوچان را از درگز جدا مى کند. این کوهستان که عبور از آن دشوار است، به مدت زیادى مانعى عمده براى ارتباط بین دو ناحیه قوچان و درگز بوده است. در شرق اللّه اکبر، کوه کاماس و کوه خارپشته قرار گرفته اند که ارتفاع آن ها به ۲۴۱۰ متر مى رسد و هنوز هم انبوه ترین جنگل هاى اُرُس کوه هاى هزارمسجد در آن ها دیده مى شود. کوه عمارت، در جنوب شرقى اللّه اکبر و در شرق شهر قوچان قرار گرفته است، و رودخانه اترک از آن سرچشمه مى گیرد که با بسترى به طول ۶۰۰ کیلومتر طویل ترین رود این ناحیه از استان خراسان است. قله مرتفع این رشته کوه، یعنى قله هزارمسجد با ۳۰۰۰ متر ارتفاع، در شمال غربى شهر مشهد قرار گرفته است. بر دامنه هاى شمالى این قسمت (به فاصله ۱۸۰ کیلومتر خط مستقیم از شمال مشهد) منطقه کلات نادرى قرار گرفته که در کوهپایه اى وسیع بین این کوهستان و دشت قره قوم ترکمنستان گسترده شده است.
آبشار شهنیز
آبشار شهنیز در استان کهگیلویه و بویراحمد واقع است. این آبشار در حاشیه منطقه چشمه گلی شهنیز واقع است. چشمه گلی شهنیز، روستایی از توابع بخش مارگون شهرستان بویراحمد است. منطقه شهنیز یکی از مناطق گردشگری و بسیار زیبای استان کهگیلویه وبویراحمد است که دارای چشم اندازهای بدیع و بکر از طبیعت ایران است. ارتفاع این آبشار در حدود ۱۸ متر است. از ویژگی های این آبشار زیبا ، پرآب بودن در تمام فصول سال است و اگر خوش شانس باشید ، پرندگان زیبای طبیعت دنا را هم در مسیر و خود آبشار نظاره گر خواهید بود. دسترسی به این آبشار از طریق جاده ارتباطی شهرستان مارگون به روستای چشمه گلی امکانپذیر است. طبیعت بکر ، دیدنی و مثال زدنی این بخش هنوز نا شناخته مانده و به طور مطلوب به مردم سایر شهرها و استان های کشور معرفی نشده است. این بخش به دلیل برخورداری از جاذبه های گردشگری ، طبیعی ، اماکن مذهبی و تفریحی متعدد در صورت چاره اندیشی توسط مسوولان اجرایی کهگیلویه و بویراحمد یکی از قطب های مهم گردشگری کشور به شمار می رود. بخش مارگون به دلیل داشتن آب و هوایی مطبوع و دارا بودن شگفتیها و زیبایی های طبیعی از جمله جنگل های وسیع ، آبشارها و چشمه سارهای جوشان ، دره های سرسبز و اماکن مذهبی در جلوی چشم هر بیننده ای جلوگری می کند و چشم دل می رباید. در دامنه و کوه های بخش و شهر مارگون گیاهان خوراکی و دارویی از جمله قارچ ، بن سرخ ( لیزک ) ، تره ، کرفس ، گل گاوزبان ، بو مادران( برنجاس) ، آویشن (اوریشم) ، لاله واژگون ، پونه ، به وفور یافت می شود که روح هر بیننده ای را نوازش می دهد. اماکن مذهبی متعددی از جمله بقاع متبرکه امامزاده بی بی رقیه خاتون(س) ، بی بی زبیده خاتون (س) معروف به بی بی خاتونین ، امامزاده شیخ صدوق (ع ) و امامزاده شاهزاده غالب (ع) در این بخش وجود دارد. آبشار بهرام بیگی ، چشمه ها و آبشار شهنیز ، چشمه های آبسردان ، آبشار تنگریس ، برم مور زرد زیلایی از جمله جاذبه های طبیعی مستعد برای سرمایه گذاری در بخش صنعت گردشگری در بخش مارگون محسوب می شود.
روستای کانی سانان
روستای کانی سانان یکی ازروستاهای بخش مرکزی شهرستان مریوان از استان کردستان می باشد این روستا در غرب شهر مریوان حدود ۷ کیلومتری مریوان و پای کوه روبروی دریاچه زریوار و کنار۲۰۰متری نیزارهای دریاچه و پشت به کوه و پوشیده از جنگلهای فراوان و همه خانه های آن ردیفی و پشت سر هم ساخته و با توجه به سرازیری نشستن هر خانه برای خود منظره ای دارد و هیچ خانه جلو دید خانه دیگری را نمی گیرد روستای کانی سانان بسیار قدیمی نیست شاید حدود۱۵۰سال باشد که بنیاد واحداث شده و۵۰سال قبل حدود ۴۰ الی ۵۰ خانوار بوده وحال حاضر پیش از ۱۵۰ خانوار وحدود ۸۰۰ الی ۹۰۰ نفر جمعیت دارد. کانی سانان مکان مالکان با نفوذ محمود خان کانی سانان و محمدخان پسرش بوده روستای کانی سانان به معنی کانی سه نان است که اول ۳خانوار بوده دامدار بودند که نزدیکی یک چشمه سکونت داشته اند و دارای یک چوپان بوده اند وشغل آنها دامداری بوده که در زمان قدیم چوپان نانها را هر روز جمع می کرد از صاحب حیوانها این چوپان سه نان از سه خانوار گرفته است بدین جهت بوده که نام این رو ستا را کانی سه نان گذاشته اند بعد به کانی سانان تبدیل شده. روستای کانی سانان میگویند از سال ۱۳۱۶در زمان رضا خان مدرسه دایر بوده که مریوان در آن زمان دارای ۳ مدرسه بوده که فعالیت آموزشی داشته که زیر نظر اداره آموزش و پرورش کرمانشاه اداره اداره می شد که آن سه مدرسه یکی در شهر مریوان بوده بنام قلا مشهور بوده و دیگری در رزاب سروآباد وکانی سانان بوده است این روستا با توجه به اینکه از قدیم بیش از ۷۴ سال مدرسه در آنجا فعالیت آموزشی داشته به آن صورت فارغ التحصیلات متوسطه و آموزش عالی نداشته اکثر دانش آموزان آن در دوران کلاس دوم تا چهارم ابتدایی قبل از انقلاب ترک تحصیل می کردند و حتی بعضی ها سال اول ابتدایی را می گذراندند ترک تحصیل می کردند با توجه به اینکه در روستای دیگری مدرسه دایر نبوده بچه های مالکان و شیخان روستاهای دیگر می رفتند در روستای کانی سانان به تحصیل اشتغال داشتند و همچنین این روستا جای علماهای برجسته بوده که در این روستا هم مشغول امام جماعت وهم به تدریس علوم دینی مشغول بودند که یکی از علماهای برجسته وبی نظیر در مناطق حاجی ماموستا ملا محمد امین عالی بوده که چندها علما در خدمت ایشان کسب علم فقه علوم دینی کرده اند و بعضی ها در مناطق ایران وعراق وکشورهای دیگر پراکنده اند و به تدریس علوم دینی مشغولند و همچنین ماموستا ملا محمد امین ۲پسر و۴ دختر داشته که یکی ازپسرانش بنام ملا برهان عالی که شخصیتی برجسته بوده ودر سال ۸۹ در ماه مبارک رمضان امام جماعت سنندج بود به شهادت رسید که وی جز تدریس درعلوم دینی دردانشگاه ودبیرستانهای سنندج به تدریس مشغول بوده این روستا فعلا دارای مدرسه ابتدایی حدود ۷۰ الی ۸۰ نفر دانش آموز و ۶ نفر معلم می باشد و یک کلاس راهنمایی می باشد تا به حال حدود۱۲ الی ۱۶ نفر فارغ التحصیل آموزش عالی می باشند.
روستای کانی سانان دارای موقعیت ویژه ای است که دارای منظره ای زیبا میان کوه جنگل و دریا چه زریوار قرار گرفته است و دارای جنگلهای فراوان شامل درخت بلوط و مازوج تمشک و زالزالک و آلبالوی دیمی بادام و درخت سقز یا قصوان که درختان مثمر ثمری می باشد دارای حدود ۱۵ الی۲۰ هکتار انگور دیمی وحدود ۲۰ الی ۳۰ هکتار باغات میوه گوناگون ویک باغ گردوی بیش از ۳۰ ساله که توسط یک نفر بنام حسن جاری احداث شده با توجه به اینکه این شخص فرهنگی بازنشسته می باشد به کار کشاورزی هم علاقه منداست و مشغول باغداری است مردم روستا به شغل کشاورزی و دامداری مشغول هستند زمینهای آن برای کشاورزی بسیار مناسب است و استعداد اکثر محصولات را دارد با توجه به مرطوبی و حاصلخیزی قبل از انقلاب برنج کاری که محصولی بسیار مفید است کشاورزان زرع می کردند که برنج گرده آن از نظر طعم ومزه در جهان و انواع برنج ها بی نظیر است که شنیده ام مردم روستاهای پیرصفا و درتفی ووله ژیر و کلکه جان و کال و ریخلان و درزیان جهت کشت شالی کاری این محصول با ارزش به کانی سانان می آمدند و مشغول زرع برنجکاری بودند و همچنین توتون زیاد می کاشتند محصولات ذرات و گندم هندوانه خربزه و خیار و گوجه فرنگی نخود و غیره کشت می شد وحال حاض هم جز برنجکاری کم تا بیش این محصولها را ذرع می کنند ولی به علت خشکسالی چشمه های کنار دریاچه محصولات با ارزش شالیکاری ترک شده است از همه مهمتر بیش از دوسوم آب کشاورزی این روستا از چشمه ای به نام دولاش تامین می شود که از قبل از کوه میراجی بیرون وجاری می شود که خشکسالی در کمبود آب آن تاثیر نداشته آب این چشمه تابستان بسیار گرم وزمستان سرد ودر فصل زمستان و ماههای اول بهار آب این چشمه به دریاچه زریوار می ریزد . روستای کانی سانان مکان زندگی شاعر برجسته ماموستا قانع کرد بوده که اصل ونصب آن از سرک عراق بوده وجد ان در دولاش مریوان نزدیکی کانی سانان بوده سکونت داشته اند که در خروجی دولاش دارای چندآسیاب محلی بوده یکی از آنها به خانواده طایفه قانع مشهور به شیخ محمد امین تعلق داشته اند قانع دارای چند پسر بوده که حال درعراق سکونت دارند تعدادی از خانئاده بستگان وی از نوه شیخ محمد امین در کانی سانان سکونت دارند -ونفری دیگر هم به نام استاد عبدالله نادری که اهل دری مریوان بوده در کانی سانان سکونت داشته که حدود ۶سال پیش درهمان روستا در اردیبهشت فوت کرده وی دارای مغزی پر استعداد بوده و همچنین شاعر محلی بود او استاد آشیاب محلی وغیره بوده . روستا ی کانی سانان در زمان جنگ شهید داده است این روستا در مدت ۸ سال جنگ تحمیلی همیشه زیر تیر رس بمباران هوایی وتوپ خمپاره رژیم بعثی قرار گرفته چون پشت جبه قرار گرفته بود وستاد پشتیبانی وتوپ خانه در شمال وجنوب روستا قرار داشت ودر سال۱۳۶۴شهریور در هنگام حمله والفجر۴ روستا خالی از سکنه و توسط هواپیماهای بعثی مورد حمله هوایی قرار گرفت که خانه های ردیف وسط روستا که ۱۱ خانه بود سوخت و تخریب شد که برای چهارمین بار این خانه ها در طول ۷۰ سال سوخته و تخریب شده .
دره گرماگلو
دره گرما گلو در استان قزوین واقع است. این دره در مسیر دسترسی به قلعه الموت قرار گرفته است و پل فلزی از روی آن عبور میکند. دره گرماگلو در ارتفاع ۱۷۷۰ متری از سطح دریا واقع است و جهتی شمال شرقی- جنوب غربی دارد. دره از ۲ بخش با عرض بسیار کم و بخشی با عرض وسیع در وسط این دو بخش تشکیل شده است. طول دره در حدود ۶۰۰ متر است. در کف دره رودخانه ای جاری است. آب شرب مردم روستا از چشمه های اطراف تامین شده و رودخانه های فصلی از کوههای هودکان و شاتان سرچشمه می گیرد از دره های زیبای اغوزبن، خرازرو و دومکی می گذرد و از گرماگلو به طرف مزارع گزادشت سرازیر می شود. دسترسی به درون دره از طریق پایین دست روستای گازرخان و از طریق مسیر رودخانه امکانپذیر است. گازرخان یکی از مهمترین و نزدیکترین روستاها به قلعه الموت که در سلسله جبال البرز واقع در ۱۵ کیلومتری معلم کلایه و ۱۱۰ کیلومتری شمال شرقی شهر قزوین واقع شده است.قلعه تاریخی حسن صباح در این روستا قرار دارد. جمعیت این روستا تقریبا٧۵٠خانوار و مذهب ساکنان آن شیعه و همه ساکنان آن بومی روستا بوده و به زبان تاتی صحبت می کنند.این روستا از شمال شرقی به قلعه حسن صباح، از شمال به کوه هودکان، از شمال غربی به روستای خشکچال، از غرب به تپه لیز و( غاری تله)، ازجنوب غربی به چپان، از جنوب شرقی به گله چالی سر وگرما گلو محدود می شود. این روستا دارای آب و هوایی معتدل می باشد که در فصول مختلف سال طراوت وشادابی زاید الوصفی به روستا می بخشد. مردمان آن نیز بیشتر به باغداری و دامداری اشتغال داشته و با تولید گیلاس، گردو، لبنیات و همچنین با گلیم بافی، چادر شب بافی و جاجیم بافی گذران زندگی می کنند. گازرخان روستایی کوهستانی با بافت مسکونی متمرکز و در شیبی تند استقرار یافته است از دور اگر به روستا نگاه کنید مشاهده می کنید که روستا با صخره های سنگی محاصره شده است.
در روستای تاریخی گازرخان آثار تاریخی متعددی از گذشتگان برجای مانده است که از جمله آن ها می توان به مقبره “امامزاده محمود” در ابتدای دامنه جنوبی روستا، “امامزاده محمد حنیفیه” در وسط روستا و “مقبره هیجده تن” را نام برد. همچنین در این روستا بناهای قدیمی با ارزشی که در جهت حفظ هویت تاریخی روستا اهمیت دارند نیز کم نیستند، این بناها عبارتند از خانه های منصوری، رشیدنایبی، سمیعی، زین العابدین و صفری از آن جمله می باشد که به همت دکتر “حمیده چوبک” باستان شناس و مسوول پایگاه فرهنگی الموت از تخریب آنها جلوگیری شد.