روستای گیلوان در مرز استان‌های اردبیل و گیلان، بین شهرهای خلخال و رشت قرار دارد. روستایی از توابع بخش شاهرود شهرستان خلخال که در ‏۶۵‏ کیلومتری جنوب شرقی این شهرستان و ۴۵ کیلومتری رشت واقع شده و در این روزهای خردادماهی، طبیعت زیبا و آب و هوای لطیفی دارد. روستای گیلوان از شرق به استان گیلان از جنوب به روستای علی آباد و ماد جولان، از باختر به روستای شال و از شمال به جنگل‌های تالش متصل می‌شود. ارتفاع این روستای کوهپایه‌ای از سطح دریا ۱۰۸۰ متر است و آب و هوای آن در زمستان‌ها سرد و در تابستان‌ها معتدل است. گورستان باستانی روستا کشف شده در منطقه خانقاه گیلوان، نشانگر بومی بودن قوم گیلوان در این روستاست. مردم روستای گیلوان به گویش‌های تاتی و تالشی حرف می‌زنند . مزار مقدس امامزاده عین علی (ع) در دل باغات سیب و گردو و گیلاس و در بالای تپه‌ای در خانقاه گیلوان قرار گرفته و برای رسیدن به این امامزاده باید از باغ‌هایی که کوه‌های سرافراشته آن را در بر گرفته، گذشت.

اقتصاد روستای گیلوان بر پایه فعالیت‌های زراعی، باغ‌داری، دام‌داری و صنایع دستی استوار است. زراعت عمده روستا، کشت دیم است و گندم مهم‌ترین محصول دیمی آن است. توتون، ذرت، سیب‌زمینی، یونجه و لوبیا از دیگر محصولات زراعی روستاست. زردآلو، سیب، به و گلابی از محصولات باغی آن است. محصولات مهم دامی آن عبارتند از: گوشت تازه و انواع لبنیات، پرورش طیور خانگی. مردم روستا به ویژه زنان، با بافت و تولید صنایع دستی مانند گلیم، جاجیم، شال و جوراب در بهبود وضعیت اقتصادی خانوار نقش مهمی ایفا می‌کنند. معماری روستای گیلوان به دلیل استقرار در ناحیه کوهستانی، از دیگر روستاهای استان اردبیل متفاوت است. سقف خانه‌ها گلی است و درهای ورودی و پنجره‌ها، برای جلوگیری از سرما کوچک انتخاب شده‌اند. در ساخت خانه‌های قدیمی از مصالح بومی سنگ، ملات کاهگل و چوب استفاده شده است. چشم‏‌انداز رودخانه پر آب گیلوان، ارتفاعات پیرامون روستا، جنگل‏‌های انبوه و سرسبز و هوای مه‌آلود، تصویری رویایی پیشا روی گردشگران روستای گیلوان ترسیم می‌کند. مراتع سرسبز و مزارع طلایی گندم، گرداگرد روستای گیلوان را در برگرفته‌اند. باغ‏‌های انبوه و پربار میوه از دیگر جاذبه‏‌های طبیعی این روستاست. مراتع زیبای روستا همانند گردنبند زیبایی روستا را در میان گرفته‌اند و درختان میوه و مزارع گندم جاذبه‌های آن را دو چندان کرده‌اند.

با فرا رسیدن فصل گرما مردم نیز به یاد استخرهای شنا می‌افتند؛ جایی که ضمن خنک‌شدن، تمدد اعصابی هم کرده و با آرامش بیشتری به استقبال مشکلات زندگی می‌روند. اما گاهی مکان قرار گیری این استخرها نیز به نوبه خود شگفت‌انگیز بوده و شاید از خود استخر بیشتر جلب‌توجه کند. در ادامه شما را با یکی از این مکان‌های عجیب آشنا می‌کنیم. شاید با مجمع‌الجزایر ساموآ آشنایی نداشته باشید؛ مجموعه جزایر ساموآ در سال ۱۹۶۲ جدایی خود از نیوزلند را اعلام کرده و به نام ایالات مستقل ساموآ نامیده شد. البته آن را به نام ساموآی غربی نیز می‌شناسند. ساموآ از دو جزیره‌ی اصلی آتشفشانی به نام‌های آپولو (Upolu) و ساوایی (Savaii) و تعدادی جزیره کوچک‌تر تشکیل شده است. محلی که استخر ما در آن واقع شده دهکده لوتوفاگا در ساحل جنوبی جزیره آپولوست.

معنای نام این استخر “گودالی بزرگ برای شنا کردن” است و در حقیقت این توصیفی دقیق از این مکان به شمار می‌رود. برای ورود به این استخر طبیعی لازم است که ۳۰ متر پایین بروید؛ این استخر در یک بستر آتشفشانی تشکیل شده و شناگران میبایست برای ورود به آن از یک نردبان استفاده کنند. آب این استخر بسیار زلال و شفاف بوده و در عین حال خنک و باطراوت است، همچنین این استخر از عمق چندانی برخوردار نیست. این گودال به اقیانوس راه داشته و از آن تغذیه می‌شود و در نوع خود تجربه‌ای کاملاً متفاوت را در اختیار شناگران قرار می‌دهد.صنعت توریسم این روزها در ناحیه ساموآ رو به رشد است؛ چرا که آب و هوای مناسب، سواحل ماسه‌ای سفید و طبیعت بکر و زیبای منطقه به اضافه‌ی فرهنگ بومی غنی دست به دست هم داده و این جزایر واقع در اقیانوس آرام جنوبی را به شدت در نزد گردشگران محبوب نموده است. گودال تو سوآ توسط باغ‌های زیبا و یک ساحل ماسه‌ای جذاب احاطه شده است. بهترین زمان برای بازدید از جزایر ساموآ از ماه می تا نوامبر است (تقریباً خرداد تا آبان)؛ چرا که در این زمان وضعیت اقلیمی مناسبی بر ناحیه حکم‌فرماست. به علاوه جشنواره‌های متعددی برگزار شده که خود اسباب تفریح و سرگرمی را برای بازدیدکنندگان فراهم می‌کنند.برای رفتن به این جزایر نیز ابتدا باید سری به نیوزلند زده و از آنجا به مقصد شهر آپیا مرکز ساموآ سوار هواپیما شد. گردشگران می‌توانند نهایت لذت را از شنا کردن در این گودال ببرند. البته همانطور که گفتیم بخشی از درآمد این جزایر از منابع گردشگری تأمین می‌شود؛ برای این استخر هم ورودیه‌ای به مبلغ ۱۵ دلار تعیین شده و در مقابل محیطی امن و راحت برای مهمانان مهیا شده است.

روستای ولایت رود از روستاهای میانکوهی شهرستان کرج محسوب بوده و دارای آب هوای پاک، چشمه‌های پر آب، چشم‌اندازهای زیبا و طبیعت دست نخورده می‌باشد. سرچشمه‌های اصلی رودخانه کرج از اطراف این روستا جریان یافته و سرسبزی و طراوت چشمگیر فضاهای پیرامونی را فراهم می‌آورند. باغ‌های سرسبز و انبوه میوه و پوشش گیاهی غنی و اراضی حاصلخیز، جذابیت‌های این روستا را دو چندان نموده است. روستای ولایت رود بافت مسکونی متراکمی دارد. جمعیت این روستا در فصل زمستان کاهش یافته و با آمدن بهار و اعتدال هوا، افزایش می‌یابد. خانه‌های ساکنان این روستا اغلب در یک طبقه با دیوارهای ضخیم و سقف‌های مسطح و یا شیروانی می‌باشند و مصالح عمده بکار رفته در آن‌ها شامل لاشه سنگ، سیمان، گچ و تیرآهن است. البته در اراضی ولایت رود، ویلاهای ییلاقی زیبایی نیز بنا شده‌اند و جلوه خاصی به روستا بخشیده‌اند. درآمد بیشتر ساکنان این روستا از فعالیت‌های دامداری، باغداری و تولید عسل تأمین می‌شود. سیب، گیلاس، گلابی، آلبالو، گردو و فرآورده‌های لبنی چون شیر، ماست، دوغ و کشک از تولیدات و سوغات این روستا می‌باشند.

در این روستا ترانه‌های محلی به گویش مازندرانی و گیلانی رایج است که در مراسم عروسی و سایر مناسبت‌ها، نواخته و خوانده می‌شوند. در پیرامون روستای ولایت رود جانورانی چون شغال، گرگ، روباه، خرگوش، قوچ، میش، بز کوهی، گراز، خرس، کبک و قرقاول نیز زندگی می‌کنند. از نکات جالب توجه این است که روستای ولایت رود نزدیک‌ترین روستا به پیست اسکی دیزین می‌باشد و رودخانه ولایت رود که از رودهای دائمی و پرآب استان البرز به شمار می‌رود، در جنوب این روستا جریان دارد. روستای ولایت رود از توابع دهستان نساء بخش آسارا در شهرستان کرج می‌باشد و دسترسی به آن از طریق جاده کوهستانی و زیبای کرج – چالوس امکان‌پذیر است. این روستا در فصل بهار و تابستان دارای آب و هوای معتدل و مطبوع و در زمستان دارای اقلیم سرد می‌باشد و از جمله مناطق ییلاقی کشور است که از دوره قاجاریه مورد توجه بوده است.