طبیعتگردی

 
 

آشنایی با کویر بشرویه

ir2467-4

 آب و هوای حاکم بر منطقه از نوع خشک و کویری می‌باشد حداکثر و حداقل مطلق درجه حرارت هوا در ایستگاه بشرویه ۴۹ و ۲۷- درجه سانتی‌گراد گزارش شده است در روستاهای حاشیه شمالی بشرویه درجه حرارت بالا و روستاهای غربی و جنوب غربی که دارای ارتفاعات می‌باشند از درجه حرارت ملایمتری برخوردارند . ریگزار بشرویه در شرق شهرستان بشرویه در استان خراسان جنوبی قرار دارد. این ریگزار از جنوب شرقی به شهرستان بشرویه، از شرق به کویر نمک بشرویه، از شمال به شهرستان کاشمر و از جنوب به رود کال شور محدود می شود. عرض ریگزار در وسیعترین قسمت در حدود ۳۰ کیلومتر و طول آن در حدود ۲۴ کیلومتر است. در مناطق شرقی ریگزار بین تپه ها بوسیله نمکزارهای پراکنده ای پوشیده شده است. بلندترین ارتفاع تپه ها در منطقه جنوبی و در حدود ۷۰ متر است. در قسمت جنوبی و مرکزی تپه های ماسه ای عمدتا جهتی شرقی-غربی دارند و در قسمت شمالی ارتفاع تپه ها کاسته شده و جهت مشخصی ندارند. پوشش گیاهی ریگزار در قسمت شمالی انبوهتر و در قسمت جنوبی تنکتر است. این پوشش عمدتا شامل گیاهان ماسه پسند همچون تاغ و اسکمبیل است که جوامع بوته ای همچون نسی و … نیز در آن دیده می شود. پوشش جانوری منطقه عبارت است از: سارگپه بیابانی، شاهین، پا مسواکی، شغال، گرگ، روباه شنی، گربه شنی، انواع آگاما و جکو، افعی شاخدار، تیر مار، مار جعفری، مار شتری و …

در قسمت شرقی ریگزار کویر نمک بشرویه قرار گرفته است. این کویر از جنوب به شهرستان بشرویه، از غرب به روستا و زمینهای کشاورزی روستای غنی آباد و روستای نیگنان و از شمال به کویر بجستان منتهی میگردد. کویر از شهرستان بشرویه در جهت شمال شرقی گسترش پیدا کرده و طول این گستره در حدود کیلومتر است در حالی که عرض کویر در بیشترین حالت ۲۰ کیلومتر است. پوشش کویر از زمینهای پف کرده رسی-قلیایی تشکیل شده است و در قسمتهای مرکزی شامل کویرهای رسی خیس است. نمک موجود در کویر شامل سولفات سدیم و منیزیم است که در سالهای اخیر نسبت به استخراج از آن اقداماتی صورت گرفته است. میانگین بارش باران در منطقه در حدود ۱۵۰ میلیمتر در سال است و ارتفاع متوسط کویر از آبهای آزاد در نزدیکی شهرستان بشرویه در حدود ۸۵۰ متر است که با حرکت به سمت شمال به طور قابل ملاحظه ای تا حدود ۷۷۰ متر کاهش می یابد. پوشش گیاهی کویر عمدتا در حاشیه کویر قرار دارد و شامل گیاهان شور پسند همچون گز و بوته های اشنان است. در مرکز پهنه کویر هیچ گونه پوشش گیاهی قابل مشاهده نیست. گیاهان داروئی و صنعتی چون کتیرا .انقوزه ، زیره سیاه و بارهنگ از دیگر گیاهان این منطقه می‌باشد . در حاشیه کویر زمینهای کشاورزی قرار دارند .بیشتر زمینهای کشاورزی بشرویه ، عمدتاً با آب چاههای عمیق و نیمه عمیق آبیاری می شود. کشاورزی مبتنی بر منابع زیرزمینی آب و زمین‌های مستعد این منطقه است و عمده محصولات به عمل آمده پنبه، جو ، گندم و پسته می‌باشند که در این بین کشت و برداشت پسته اگرچه از قدیم انجام می‌شده، ولی اخیراً رونق ویژه‌ای گرفته‌است.

در این منطقه رودخانه دائمی وجود ندارد و بیشتر به هنگام ریزشهای جوی بصورت روان آبها و سیلاب در منطقه جریان دارند و مهمترین آنها مشتمل میشود بر : رودخانه قلعه واقی : سرچشمه از ارتفاعات جنوب شرقی به طرف شمال جریان داشته و به کویر نمک می‌ریزد . رودخانه ریسو : از ارتفاعات جنوب سرچشمه گرفته در مسیر شمالی به رودخانه واقی پیوسته با آن کال نمک را بوجود می‌آورند . رودخانه فتح‌آباد : از ارتفاعات کوه جمال شروع در حواشی روستای فتح‌آباد وارد دشت بشرویه می‌شود . کال اصفاک : از بلندیهای قرانجیری واقع در غرب منطقه شروع و در نزدیکی روستای اصفاک به کال نمک می‌پیوندد . سیلاب این کال در تغذیه سفره آب زیرزمینی نقش دارد . کالشور فردوس : از شرق وارد دشت بشرویه پس ازعبور از شرق روستای نیگنان به کویر نمک می‌ریزد .

ماسال گیلان

e831a5fc-0f8a-4562-8d30-2758785f3f4e

شهرستان ماسال و بخش شاندرمن با جاذبه های گردشگری و طبیعت زیبای خود همواره مورد توجه مردم استان گیلان و دیگر گردشگران و مسافران کشور قرار دارد و حضور هزاران گردشگر در این مناطق و در ایام مختلف سال گویای این واقعیت است. بام سبز ماسال، دهکده ییلاقی اولسبلنگاه، پارک ساحلی ماسال، اسب ریسه، آبشار ویوز، آبشارخون، آبشار تولی نساء، آبشار رامینه، غارآویشو، غار باستانی خندیله پشت، غار چسلی، غارکلچال از جمله مناطق دیدنی ماسال است. به هرحال ماسال با موقعیت جلگه ای در فاصله ۵۰ کیلومتری شمال غرب رشت و در ۲۰ کیلومتری غرب فومن و صومعه سرا واقع شده است. اقلیم معتدل و مرطوب آن به جهت واقع شدن در نزدیکی کوهستانهای تالش از یکسو و دریای خزر از سوی دیگر از هر دو عامل جغرافیایی مذکور متأثر است. شهرستان ماسال درگذشته بخشی از شهرستان وسیع تالش بود که در سال ۱۳۷۶به شهرستان ماسال تبدیل شد و شامل دو بخش، مرکزی و شاندرمن است. مردم ماسال به میهمان نوازی مشهور هستند، به زبان تالشی تکلم می کنند و پیرو مذهب شیعه هستند. طبیعت مناسب ماسال سبب رونق کشاورزی و دامداری در این منطقه شده است. غار طبیعی آویشو، منطقه جنگلی طلاسکو، سورکوم، آری دول، شالماء، چسلی، ییلاق تلارگاه، ییلاق خندیله پشت، ییلاق بیلگاه دول، ییلاق مورجونه، ییلاق اسپی دشت، ییلاق رشته پشت، ییلاق مولومه بند، ییلاق شنبه راه، ییلاق اولسبلنگاه، ییلاق واشیار،  ییلاق سی فی، ییلاق نمنه پشت و ییلاق سوچاله از مناطق طبیعی و گردشگری این منطقه است.

جاذبه های گردشگری و تاریخی ماسال نیز شامل منطقه جنگلی طاسکوه و  آری دول ، منطقه باستانی اسبه ریسه با غارها و صخره های بلند، گردشگاه جنگلی ریزه مندان، ییلاق شالماء، چسلی، بیلگاه دون، اسپی دشت، دشت النزه و ویرگاه، خندیله پشت، مارجونه، رشته پشت و شنه راه، واشیار، اولسه بلنگاه، صی فی، نم نمه پشت، خشکه دریا، تلارگاه ملومه بند، غارآویشو،  مناطق باستانی درخانه، گیله سرا، وردم، منطقه یادمانی مشهد میرزا ( محل شهادت میرزا کوچک خان جنگلی )، مناطق ییلاقی تاریخی سنگ بست، دره خون، خندیله پشت است. همچنین بقعه متبرکه “سبز قبا”  از نوادگان امام موسی بن جعفر (ع)، بقعه ” امامزاده میرزا” از نوادگان امام موسی کاظم (ع)، بقاع متبرکه ” پیر جلودار”  و آقا سرای فومن، بقعه “عون بن علی”  فرزند محمد حنیفه از فرزندان امام علی (ع) از جمله مناطق زیارتگاهی و اماکن مذهبی شهرستان ماسال است.

آبشار برغمد

476-768x576

آبشار برغمد سبزوار در استان خراسان شمالی واقع است. این آبشار فصلی در ۳۰ کیلومتری سبزوار در جاده اسفراین واقع است. در این مسیر و قبل از روستای بید، یک دوراهی است که به سمت آبشار برغمد می رود. با توجه به طبیعت خشک منطقه، این آبشار در بین اهالی معروف بوده و محل مناسبی برای استراحت و فرار از گرمای شدید است. دره منتهی به آبشار برغمد با درختان زیبای گردو تزئین شده است. برای رفتن به آبشار می بایست با اتومبیل از کنار رودخانه کم آبی گذشت و نیم ساعتی هم کوهپیمایی داشت. تنوع گیاهی و جانوری در این دره جالب توجه است. در شهرستان سبزوار رودخانه ای دایمی وجود ندارد و دو رشته رودخانه فصلی که به کال شور شهرت دارند سیلاب های دشت جوین و دشت سبزوار را از طریق ابریشم رود به ریگزارها نمک زارهای دشت کویر هدایت می کنند ولی با این حال دشت های سبزوار و جوین بسیار حاصلخیز بوده و محصول عمده آنها گندم است.

سفر به لانه سیمرغ‌ها

قلعه-قافه-گرگان

ما قله قاف شنیده بودیم اما قلعه‌ قافه”‹ نشنیده بودیم که شنیدیم! روستای قلعه‌ قافه، پیشنهاد این هفته ماست که برای سفر به آن باید ابتدا به مینودشت بروید و بعد به سمت جنوب حرکت کنید و آنقدر در جاده سبز و جنگلی از حسن‌ کل و علی‌آباد و عروسک دروک و کوه کمر بگذرید و برسید به روستای قلعه‌ قافه. قلعه‌ قافه از توابع بخش مرکزی شهرستان مینودشت در استان گلستان است که در ۱۳۵ کیلومتری گرگان قرار دارد. این روستا از اطراف به کوه‏های آرام ذوالفقار در غرب، کوه کمر در شمال و کوه‏های گاورلی، اینجه‏سو و نرمدار محدود می‏شود. مردم این روستا آن طور که در کتاب گردشگری روستایی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری نقل شده است اجداد خود را از بازماندگان حسن صباح می‌دانند و اگر از آنها معنای نام روستای شان را بپرسید می‌گویند «لانه سیمرغ». این روستا را از آن جهت قلعه‌ قافه نامیده‌اند که در منطقه‌ای کوهستانی با شیبی تند قرار دارد. اگر گذارتان به این منطقه بیفتد، می توانید در کنار رودخانه چلی‌چای که از وسط روستا می‌گذرد دست و پایی تر کنید و از طبیعتی که در کنار رودخانه به وجود آمده بهره ببرید. این رودخانه قلعه‌ قافه را به دو بخش بالا و پایین تقسیم می کند.

معماری روستای قلعه‌ قافه مثل بیشتر روستاهای دامنه ای، پلکانی است. یعنی شبیه به همان چیزی که در ماسوله گیلان دیده اید. خانه‌های این روستا یکرنگ و یک شکل هستند و از دور شبیه نقاشی ها به نظر می رسند… با کوچه‌های باریک و پیچ در پیچش که زیر سایه درختان آرمیده‌اند و تصویری شبیه کارت پستال ها به شما نمایش می دهند. خانه‏ های روستا معمولاً در دو طبقه و با سقف شیروانی و دیوارهای گلی ساخته شده‏ اند؛ طبقات پایین محل نگهداری دام و انباری و طبقه دوم سکونتگاه خانوار روستایی است. بسیاری از خانه‏ ها فاقد حیاط هستند و در ورودی آن‏ها به کوچه باز می‏شود. مصالح به کار رفته در آنها هم اغلب گل، کاهگل، چوب، خشت و سنگ است. چشمه‏ های متعدد گلو (گل‏ و آب)، بیرام (تأمین کننده آب شرب قلعه‌ قافه بالا) و چشمه‏ های نهر آب، بی‏بی زهرا و لش‏آب (تأمین کننده آب شرب قلعه‌ قافه پایین) و چشمه برات علی‏شاه، در داخل روستا قرار دارد که در سفر به قلعه‌ قافه می توانید از آنها دیدن کنید. اگر اهل کوهنوردی هم باشید، کوه‏های ماران، آرام ذوالفقار، اینجه سو، گاورلی و نرمدار که مانند حصاری روستای قلعه‌ قافه را در بر گرفته ‏اند فرصت خوبی برای یک گشت و گذار کوهستانی به شما می دهند. این ارتفاعات، از جنگل‏های درختان سوزنی برگ و پهن برگ و انواع گونه‏ های جنگلی مانند راش، بلوط و توسکا و همچنین مراتع غنی با انواع گل‏ها و گیاهان پوشیده شده‏اند و چشم‏ انداز ارتفاعات، حاشیه رودخانه و چشمه‏ ها، فضای دل‏ انگیزی برای اقامت شما پدید آورده ‏اند.

غار کبوتر مراغه

Hampoil_cave_entrance

غار هامپوئیل که در میان مردم محلی به «غار کبوتر» معروف است، در ۱۵ کیلومتر جنوب شرقی مراغه و در حوالی روستای «گشایش» واقع شده است. این غار در کمرگاه کوهی صخره‌ای، رو به جنوب قرار گرفته است و از بستر رودخانه «موردی چای» حدود ۱۶۰۰ متر ارتفاع دارد. عرض دهانه غار ۸ متر است و ارتفاع آن به ۲۵ تا ۴۰ متر است. طول و عرض میدان اول غار تقریباً ۴۰ در ۶۰ متر است. در ابتدای ورود به غار، کتیبه‌ای به زبان روسی دیده می‌شود که تاریخ آن مربوط به سال ۱۹۲۵ میلادی است. اهمیت غار کبوتر به خاطر وجود چاه‌های عمیق و مخوفی است که به صورت تنوره‌های سنگی و تالارهای بزرگ دیده می‌شود. این غار بیش از غارهای دیگر مورد توجه غارشناسان، محققان و کوهنوردانی است که همه ساله برای بازدید از آن به این منطقه سفر می‌کنند. از دهانه غار که وارد می‌شویم به محوطه وسیعی می‌رسیم که در سقف آن دو حفره جالب توجه وجود دارد. در قسمت شمال شرقی انتهای میدان اول، راهرویی بسیار تنگ وجود دارد که راه ورود به میدان دوم است. در میدان دوم، چهار راهی وجود دارد که دو راه به میدان اول، یکی به سمت داخل غار و راه بعدی که راهروی تنگی است به محوطه دیگری در جنوب شرقی غار باز می‌شود.

در سمت شمال و شمال شرقی میدان دوم، چهار حفره و فرورفتگی گود به چشم می‌خورد، که نشان دهنده وجود چهار حلقه چاه عمیق است. همه ساله تغییرات زیادی در داخل غار اتفاق می‌افتد. تغییرات عمده میان میدان اول و دوم، از نظر زمین‌شناسی، پیدایش خاکستر است که گاهی تا قوزک پا و حتی تا زانو می‌رسد. داخل چاه‌های متعدد غار، دو سفره آب وجود دارد که یکی به علت ریزش از بین رفته، ولی در چاه دیگر آب وجود دارد و صدای جریان آن از بالا به گوش می‌رسد. در اطراف چاه‌ها و دیواره‌ها و سقف میدان دوم رسوبات آهکی و استالاکتیت، مناظر جالب توجه و زیبایی به وجود آورده است. هوای غار بسیار مرطوب است و در انتهای آن به خصوص در کنار چاه سوم و چهارم هوای کافی وجود ندارد و برای رسیدن به کنار چاه‌های مزبور، بدون تجهیزات کافی مانند طناب، نورافکن، وسایل ایمنی، کپسول هوا و راهنما غیرممکن است. در حال حاضر این غار تحت مدیریت و بهره‌برداری سازمان یافته نیست.