تاکنون شما نام «گرمارود» را شنیده‌اید؟ حتی اگر این نام را به عنوان نام یک منطقه نشناسید، حتما در میان نام های خانوادگی رایج، به گوشتان خورده است. گرمارود جایی است که نامش برگرفته از زلالی آب است؛ آب معدنی اینجا که «گرآب» یا «گراو» نام دارد، منشأ نام روستاست. روستای گرمارود از توابع قزوین است، اما در سفر به اینجا تلاش کنید اسیر و دربند زیبایی‌های بی‌مانند قزوین و قلعه الموت نشوید. در فاصله ۳۰ کیلومتری شهر معلم کلایه و ۱۳۰‌ کیلومتری شهر قزوین روستای گرمارود قرار دارد که می تواند خاطرات خوشی از سفر به قزوین را برای شما رقم بزند. «فریا استارک»، بانوی انگلیسی که سال ۱۹۳۱ از گرمارود دیدن کرده در کتاب «سفرنامه الموت می نویسد: «در غروب آفتاب وارد گرمارود شدیم، صخره بسیار عظیمی ناحیه پشت دهکده را مسدود ساخته است و رودخانه الموت وقتی به این روستا می‌رسد از طریق شکاف باریکی راهش را پیدا می‌کند. رودخانه در برابر آخرین اشعه خورشید چون مشعلی می‌درخشد. خانه‌های مسطح ساخته شده در سراشیبی دامنه کوه، مثل اراضی کنارشان در نور‌آفتاب با رنگ قرمز جلوه‌گری می‌کنند.» گرمارود یا «گرماب رود»، تقریباً نقطه پایان الموت است. روستایی که در گذشته یکی از گذرگاه‌ها و راه‌های مالروی قزوین به مازندران بوده و در حال حاضر بیش از سیصد و پنجاه خانوار در این روستا زندگی می کنند که شکل زندگی بیشتر آنان به صورت ییلاق – قشلاقی است. امانک دربند، سیاه وله و پیله سره کوه‌هایی هستند که روستا را در دامان گرفته‌اند. اگر گذارتان به گرمارود افتاد، حتما سری هم به شوراب دره یا شلودره بزنید. شور بودن آب این دره موجب شده است سفیدی‌های نمک در حاشیه شکل گیرد که گاهی گردشگران با برف اشتباهش می‌گیرند! آبشار گرمارود یکی دیگر از دیدنی های روستا است که از بین دو صخره جاری می‌شود و محله گرمارود را به دو بخش تقسیم می‌کند؛ این دست محله و آن دست محله. آبشار چیزی حدود ۱۵۰ متر ارتفاع دارد. قلعه نویذرشاه که در فاصله بسیار نزدیک و در یک بلندا واقع شده از جمله مکان‌هایی است که مورد علاقه گردشگران است. این قلعه که به آشیانه عقاب معروف است در یک ارتفاع بلند قرار دارد و از جمله مهم‌ترین دژهای الموت به حساب می آید. در قدیم‌ها که قلعه مورد استفاده بوده است از اینجا به عنوان دید‌بانی استفاده می‌شد. در کتاب‌های تاریخی از این مکان زیاد یاد شده است. از این قلعه به نام میمون دژ هم یاد شده است. ظاهرا نوذر شاه یا نویذر شاه آخرین حاکم قلعه بوده که به دست لشکریان مغول کشته شده. این قلعه برج ها، آب انبار و مکان هایی به نام «اسب طویله» داشته که بخش اعظم آنها این روزها از بین رفته است. رفتن به این قلعه نیازمند تجهیزات صخره نوردی است و کار هر کسی نخواهد بود. در کنار قلعه گورستانی به نام خاک کافران خواهید دید که هنوز کسی دلیل این نامگذاری را نمی‌داند. اما اکنون این گورستان خرابه‌ای بیش نیست. غیر از این قلعه، قلعه‌ای دیگر به نام قلعه پس در شمال گرمارود وجود دارد.

روستای دیز جین یک منطقه ییلاقی و کوهستانی بسیار زیبا با منظره های دلپذیر در بخش طارم سفلای استان قزوین واقع شده است. دارا بودن دهها چشمه فعال و سه رودخانه دائمی نهرهای پر آبی جهت باغداری و کشاورزی به وجود آورده است. شغل مردم روستا کشاورزی و دامداری می باشد این روستا دارای مدرسه ابتدایی فعال می باشد . در این روستا و روستای مجاور چند زیارتگاه وجود دارد که همه ساله صدها خانواده جهت زیارت به آنجا می روند. روستای دیزجین از توابع بخش طارم سفلی شهرستان قزوین واقع در منتهی الیه غرب آن و حد استان زنجان و در فاصله حدود یکصد و پنجاه کیلو متری با مرکز شهرستان قزوین واقع است و جمعیتی حدود پنجاه شش خانوار که در فصول مختلف متغیر می باشد در قالب یکصد و پنجاه نفر در آنجا ساکن و به کار کشاورزی و دامداری و باغداری مشعول هستند. با توجه به جغرافیای آن که در نقطه تلاقی چهار استان پر استعداد زنجان و قزوین و گیلان و اردبیل و در دامنه خوش آب و هوای کوهای بلند واقع شده است دارای آب و هوای نیمه خشک کوهستانی بوده و نوسان دمای آن حدودا بین (۱۰-) تا (۳۵+ ) درجه سانتیگراد می باشد. دیزجین در بین کوه های بلند محصور ودارای دره های نسبتا عمیق و شیب تندمی باشد . گیاهان دارویی متنوع و فراوان و انبوه گیاه گون آن که کار برد صنعتی از صمغ آن و تهیه عسل از شهد گلهای آن معمول است در روستای به وفور یافت میشود.

آبشار وارگ یا وارک دراستان لرستان واقع است. آبشار وارگ در روستایی با همین نام در جنوبی ترین منقطه شهرستان الیگودرز قرار گرفته است. مقدار آب این آبشار بسیار فراوان است و پس از آن که از چشمه های بالای صخره سنگی سرچشمه می گیرد، اولین آبشار را به وجود می آورد و با طی فاصله ۱۵ متری، از صخره دوم نیز فرو می ریزد و آبشار دوم را پدید می آورد و به رود رودبار می ریزد. ارتفاع منطقه وارگ از سطح دریا ۱۳۲۰ متر است. این آبشار ازنوع آبشارهای دو قلو به شمار می آید. دسترسی به این آبشار بسیار مشکل است به طوری که باید از الیگودرز وارد جاده شول آباد شد و از آنجا با خودرو به روستای بزنوید رفته و پس از آن به روستای دستگرد رسید. پس از دستگرد ادامهٔ راه را باید پیاده رفت. منطقه وارگ منطقه ای بکر مانده است و مردم منطقه هنوز هم نیمه کوچ رو هستند یعنی با شروع فصل گرما به مناطق بلند تر در اطراف خود کوچ می کنند. منظره ی زیبای آبشار وارگ هربیننده ای را مجذوب خویش می کند. از ویژگی های آن این است که در طول گذر آبشار اصلی آبشارهای کوچک و بسیار زیبائی موجود می یاشد که هرکدام منظره و ویژگی خاص خود را دارد. این منطقه نسبتا” گرم و با پوشش گیاهی و جنگلی (عمدتا” بلوط) مناظر بسیار جذابی را در دل خود نهفته دارد. یکی دیگر از ویژگی های منحصر این منطقه همسایگی مرزی با سه استان کشور، یعنی استان های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و استان خوزستان می باشد . حداکثر ارتفاع آبشار وارگ یا وارک، ۵۷ متر و عرض ۵۰ متر است که در فصل کم آبی، آبشار اول دارای ۷ متر با عرض حدود ۱۲ متر و آبشار دوم نیز دارای ۱۵/۵ متر و عرض ۵/۵۶ متر می باشد.