قدیمی
کلیسای چوپان
کلیسای چوپان درغرب شهر مرزی جلفا، در ساحل رود ارس و در محدوده استان آذربایجان شرقی واقع است. این کلیسا که در قرن ۱۶ میلادی ساخته شده و در سال ۱۸۳۶ میلادی بازسازی کلی گردیده است، طبق روایاتی محل عبادت چوپانان ارمنی ساکن روستاهای اطراف دره شام بوده است. پلان کلیسا از خارج مربعی شکل به ابعاد ۷٫۷ در ۵٫۷ متر و از داخل صلیبی شکل بوده و بطور کلی کلیسای کوچکی محسوب میگردد. ورودی اصلی در قسمت غربی بنا قرار داشته و محراب آن در سمت شرق بنا میباشد. مصالح بکار رفته در ساختمان آن سنگ و ملاط است و سطح دیوارهای داخلی با گچ پوشانده شده است. بنا فاقد هر گونه حجاری است . این کلیسا دارای گنبد کوچکی با پلان دایره شکل است که بر روی آن چهار نورگیر در چهار جهت تعبیه شده است. در سمت غرب کلیسا آثار و بقایای بنای ویران شده ای موجود است که احتمالا بخشی ازکلیسا را تشکیل داده است. در محوطه اطراف کلیسا سنگ صلیبهایی بوده است که جهت حفظ آنها تعدادی به تبریز منتقل گردیده است. در تابستان سال ۱۳۸۵ میلادی قسمتهایی از کلیسا تخریب گردید که در حال حاضر توسط سازمان میراث فرهنگی مرمت میگردد.
وحدتیه بوشهر
تاریخچه: وحدتیه شهری کوچک از توابع شهرستان دشتستان استان بوشهر در جنوب ایران است. که حدود کیلومتر با شهر بوشهر-ایران) فاصله دارد. وحدتیه در بخش سعدآباد شهرستان دشتستان واقع است. که در فاصله ۲۸ کیلومتری مرکز شهرستان دشتستان (برازجان) قرار دارد. این شهر از پیوستن دو روستا به نامهای ((مزارعی)) و ((بی براء)) در سال ۱۳۷۹ به شهری کوچک تبدیل شده است. که دلیل نامگذاری آن نیز اتحاد و بهم چسبیدن این دو روستا است. در ضمن بزرگترین روستای استان نیز قبل از شهر شدن بهشمار میرفته است. این شهر تا پیش از استقرار شهرداری تنها روستای ایران بود که دارای تاکسی تلفنی بوده است. قبل از انقلاب اسلامی ایران یعنی دز زمان شاه هر یک از روستاها که فاصله شاید یک یا دو کیلومتری با هم داشتند از هم تفکیک بودند که مرز ما بین آنها یک دره بود که هم اکنون به مهمترین مکان تجاری شهر تبدیل شده است. هم اکنون روستاهایی مثل سرقنات- تلسرکوب و اسلام آباد نیز از توابع این شهر به حساب میآید. این شهر ما بین راه شیراز و برازجان قرار دارد و از سراهی پمپ بنزین دالکی میتوان بهطرف آن شهر رفت.
جمعیت : جمعیت شهر در سرشماری ۱۳۸۵ بالغ بر ۱۵۰۰۰ نفر میبود. که هم اینک به حدود ۲۰ هزار نفر نیز رسیده است.”شاید بتوان گفت حدود ۴۰ یا ۶۰ درصد اهالی شهر را مهاجرین یعنی کسانی که از شهرها و روستاهای اطراف به این شهر نقل مکان کرده اند تشکیل داده اند. از نظر علمی میتوان این شهر را یکی از غنی ترین شهرهای کشور نام برد.
محصولات : وَحدَتیه تنها شهر نفتخیز در شهرستان دشتستان است و نفت بسیار مرغوبی دارد. که در کشور بی نظیر است و دارای منابع نفتی بسیاز زیادی است. مهمترین پیشه مردمانش کشاورزی است. و فرآوردههای آن خرما و گندم است که البته در چند سال اخیر با فراهم شدن امکانات کشت هندوانه و سایر فرآوردههای جالیزی در آن رونق گرفته است. قبل از جنگ ایران و عراق کشور عراق بزرگترین صادر کننده خرما به دنیا بود که پس از جنگ، ایران جای آن کشور را گرفت. بیشتر نخلهای ایران در استان بوشهر و در شهرستان دشتستان قرار دارند.که بیشترین نخل نیز در شهر وحدتیه واقع است. مردم این شهر ازتمام قسمتهای نخل استفاده میکنند.از جمله برگهای آن (پیش) زنبیلهایی درست میکنند که برای حمل خرما به کار میرود. شاخههای بالای نخل (گرز) برای ساختن خانههایی موقتی (کپر). چوب نخل نیز در قدیم برای ساختن خانهها مورد استفاده قرار میگرفت چون بسیار محکم بودند. و در ریشه آن چیزی بنام پنیز وجود دارد که سفید رنگ است و بسیار خوشمزه و مقوی است. طبق نظریه کارشناسان بهترین نوع خرما از نظر مرغوبیت و کیفیت رتبه نخست کشوری را دارا میباشد. سالانه چهار هزار تن خرما به کشورهای حوزه خلیج فارس وکشورهای همسود (شوروی پیشین) صادر میکند.
افتخارات : این شهر کوچک توانسته افراد صاحب نام زیادی را پرورش دهد از جمله آنها میتوان آیت الله مجتهد سید حسن مزارعی را نام برد و نیز اهالی این شهر توانسته اند سه بار بر کرسیهای مجلس شورای اسلامی تکیه دهند . در سالهای اخیر نیز توانسته است پرشکان- دانشمندان و … به جامعه تحویل دهد. و نیز در جنگ ۸ ساله ایران و عراق جوانان زیادی از برای دفاع از کشور از دست داده است.
مکانهای تاریخی و دیدنی : از مهمترین نقاط گردشگری این شهر میتوان به آبشار شول که در فاصله ۸ کیلومتری جنوب باختری آن قرار دارد،اشاره کرد که در کنار گورستان بور مجموعه باستانی تل خندق است البته اهالی شهر در زمینهای خارج از شهر آثار باستانی زیادی دیده اند که حاکی از تاریخ قدیمی این شهر است. تأسیسات شرکت نفت نیز ساعات دلنشینی را بهویژه در فصل زمستان نوید میدهند.
قلعه ماندگار دزک
قلعه قدیمی دزک را لطفعلی خان امیر مفخم بختیاری، از خوانین معروف هفت لنگ بختیاری ساخته بود که بعدها اهالی روستا آن را ترمیم و بازسازی کردند. از قلعه نظامی دزک چهره باشکوه قدیمی اش باقی نمانده است اما بنایی که امروز در دزک می بینید، بخش محوری و اصلی مجموعهای نظامی مسکونی است که توسط خوانین بنام بختیاری در این روستا ساخته شده. این بنا در دوران مشروطیت، پناهگاه مشروطه خواهان بود و علی اکبر دهخدا در ایام مهاجرت خود به اتفاق تعدادی انقلابیون ضد انگلیسی در جریانات جنگ جهانی اول مدتی را در این قلعه به سر برده بود. کاخ قلعه دزک معماری ای شبیه به قصرهای اروپایی قدیمی دارد اما در گوشه و کنار آن، تزئینات و آراستگی هایی به سبک ایرانی به چشم می خورد. این بنا دو طبقه است و ایوان های شمالی و جنوبی دارد که مشرف به بیشههای منتهی به کوهستان هستند. بیشتر تزئینات در طبقه اول اعمال شده و هنر «آجر چینی» و تلفیق آن با کاشی کاری های لعابی هندسی، نقش های زیبایی را به وجود آورده است. جالب ترین و زیباترین قسمت این بنا، تالار سفره خانه و اتاق آیینه است که نقش و نگارها و تزئینات چشم نوازی دارند. گچ بری ها و نقش و نگارها، قصه استوره ایشیر و شکار و فرهاد کوهکن را نشان می دهند و در واقع از هفت پیکر نظامی الهام گرفته شده اند. تصاویری از خوانین و بزرگان بختیاری هم در این بخش به چشم می خورد. اگر گذارتان به قلعه دزک بیفتد، می بینید که چهار برج مخروطی شکل دارد که البته این برج ها کاربری نظامی نداشته اند و به عنوان انبار و زندان استفاده شده اند. دو برج قسمت جنوبی سالم و دو برج قسمت شمالی نیمه مخروبه هستند. درست قرینه بنای فعلی، در قسمت پایینی حیاط داخلی هم در گذشته قسمت شاه نشین و در کنار آن بناهای دیگری وجود داشته که امروز اثری از آنها نیست.
گودین تپه کجاست؟
گودین تپه یکی از با ارزشترین سایتهای باستانشناسی در ایران زمین است که در کنگاور استان کرمانشاه قرار دارد. منطقه کرمانشاه، در گودین تپه ۷ دوره تاریخی مشخص شده که از هزاره ششم پیش از میلاد تا دوره مادها طبقه بندی شده است. این سایت باستانی در ساحل جنوبی شاخه شمال شرقی رودخانه گاماسیاب، در شمال دره کنگاور، کنار شمالی روستای گودین قرار دارد. این مکان در سال ۱۹۶۱ کشف و در ۱۹۶۵ و دهه ۷۰ میلادی توسط یک هیات تحقیقاتی آمریکایی به ریاست کایلر یانگ مورد کاوش قرار گرفت. اهمیت سایت به خاطر تسلط محل بر تجارت سنگهای لاجورد بین بدخشان در افغانستان و دشتهای میانرودان بود. در این محل آثار مشخص معماری به دست نیامده ،ولی مشخص شده است دیوارهای خانههای آن با روش چینه ساخته میشدهاند. سفالهای این منطقه دست ساز هستند و در دو گروه خشن و ظریف تقسیم بندی میشوند.
دوره تاریخی این تپه به گفته کایلر یانگ که شامل پنج لایه یا طبقه است، برابر سالهای حدود ۵۵۰۰ پیش از میلاد تا ۵۰۰ پیش از میلاد است. دوره مادها در طبقه ۲ گودین تپه شامل یک دژ نظامی است که احتمالا مخصوص یکی از حاکمان محلی ماد در این منطقه بوده است. دژ بر روی قلعه قدیمی مربوط به هزاره سوم پیش از میلاد ساخته شده است. دژ قدیمی تر توسط زلزله فرو ریخته و دژ مادی بر روی آن ساخته شده است. دیوارهای دژ از خشت ساخته شده و دارای برجهای دیدهبانی است. درون دژ تعدادی اتاق آشپزخانه، آخور، تالار ستوندار و واحدهای دیگر معماری به دست آمده است. درون تالار ستوندار در قسمت شمالی یک آتش دان خشتی وجود داشته و دور تالار سکوهایی برای نشستن ساخته بودند. این تالار ستوندار مقدمه ای بر ساخت تالارهای مشابه نوشیجان و بناهای هخامنشی است. البته خود از تالار ستون دار حسنلو الگو گرفته است. گودین تپه در شهر تاریخی کنگاور که بنایی عظیم همچون معبد آناهیتا دارد بر غنای تاریخی، فرهنگی و توریستی این شهر افزوده است و هرساله علاقمندان بسیاری به تاریخ و تمدن ایران زمین از این منطقه بازدید میکنند.
خانه دین و مبارزه
تاریخ ایران همواره با نام بزرگ مردان و اسطوره ها گره خورده و در هر دوره تاریخی، یادی از رشادت ها و ازخودگذشتگی های این دلیران به گوش مان رسیده است. یکی از این اسطوره هایی که انقلاب اسلامی در تاریخ معاصر همیشه به آن افتخار خواهدکرد، شهید دکتر مصطفی چمران است. دکتر چمران نماد انسانی متعهد و متخصص، چه در مبارزات خارج از کشور به ویژه در لبنان و چه در داخل کشور و هدایت جنگ های نامنظم که نقطه قوت نیروهای نظامی ایرانی در دفاع مقدس به حساب می آمد، همواره مورد توجه بوده است. روش و منش زندگی دکتر چمران الگویی برای همگان است تا رسم رشادت مبتنی بر تخصص و نگاه علمی را به نسل های بعدی بیاموزد. موزه شهید چمران ما را هرچه بیشتر با این منش و روش زندگی آشنا می کند. حضور در این موزه که دربردارنده اسناد، آثار، عکس ها و لوازم شخصی این شهید است، می تواند برای نسل امروز یادآور رشادت ها و سبک زندگی آزادگان باشد. منزل پدری دکتر چمران که امروز به عنوان موزه شهید چمران از آن یاد می شود، در محله چهارراه سیروس واقع شده، محله ای که همچنان فضای سنتی خود را حفظ کرده و بقایای فرهنگ را از قدیم الایام همچنان با خود به همراه دارد. از در اصلی موزه که کاملا با فضای سنتی کنونی محله همخوان است، وارد یک حیات می شویم، حوضی که در وسط حیات قرار گرفته نشان از نشاط و شور زندگی در دوران گذشته دارد. از همین جا می توانید تندیس دکتر چمران را در بالکن یکی از اتاق ها ببینید که در حال مطالعه است و ورحیه علمی و متخصص این شهید را هرچه بیشتر به تصویر می کشد.