آبشار آب‌ سفید یکی از آبشارهای استان لرستان است. این آبشار در جنوب شرقی این استان و در دامنه کوههای زاگرس و در کنار کوه بلند قالی کوه در بخش بشارت زلقی از شهرستان الیگودرز قرار گرفته‌است. و دسترسی به آن با جاده از شهر الیگودرز واز جاده الیگودرز بزنوید امکانپذیر است . آب این آبشار از دل تونلی در دل یک کوه سنگی بیرون می‌آید و با توجه به ارتفاع ۶۹ متری آبشار بیرون آمدن چنین آبی از دل کوه شگفت آور است این ابشار به رود رودبار لرستان ( آب زالکی ) می‌ پیوندد و سرانجام به دز میریزد.
پهنای آن در فصل پرآبی حدود ۱۵ متر می‌باشد . می‌ توان گفت به علت اینکه آب آن به صورت مخلوط با هوا بر اثر برخورد با سنگها به شکل حباب سفید در می‌آید به آب سفید معروف شده.در مسیر الیگودرز به آبشار مکانهای زیبای قرار دارد که حیرت هر بازدید کنندهای را بر می‌انگیزد . خود آبشار در درهای تاریک که در اثر فعالیتهای زمین شناختی و فرسایش توسط آب در چند هزار سال بوجود آمده قرار دارد.

مناره آجُری یکی از آثار باستانی شهر خرمآباد و متعلق به قرن چهارم هجری قمری میباشد. این بنا با قدمتی حدود ۹۰۰ سال در جنوب خرمآباد و در کنار مکان شهر قدیمی شاپورخواست بر روی پایه سنگی بنا شده و حدود ۳۰ متر ارتفاع دارد. قطر سطح تحتانی آن ۵/۴ متر است و با پیمودن ۹۹ پله دورانی میتوان به بام مناره صعود نمود.بقایای معماری سنگ و گچ با دیوارهای ضخیم در مجاورت مناره (پارك ، میدان شقایق فعلی ) بیانگر وجود تأٍسیساتی نظیر كاروانسرا و مسجد و …. گرداگرد بنا در گذشته می باشد . با توجه به سبك معماری بنا ، احتمالاً تاریخ ساخت آن به دوره فرمانروائی دیلیمان برمیگردد . بلندای آن بر اثر عوامل طبیعی كاهش یافته و اكنون با احتساب پایه سنگی ، ارتفاع آن به ۳۰ متر می رسد . قطر بنا در پائین ترین قسمت به ۵/۴ متر كاهش می یابد . فضای داخلی آن از ۹۹ پله تشكیل شده است. ورودی مناره در جبهه غربی روی سطح پایه قرار گرفته است . این بنا ارزشمند مربوط به دوره آل بویه (دیلمیان) میباشد.
از این مناره آجری برای هدایت کاروانهایی که به سمت شهر باستانی شاپورخواست میآمدهاند استفاده میشده است. هم اکنون نیز از فراز آن میتوان دورترین چشم اندازهای شهر را مشاهده کرد در گذشته کاروانهای زیادی به کمک این مناره راه خود را پیدا کردهاند و دیدهبانهای زیادی از بالای آن دشمن را دیدهاند و مردم را به موقع از خطر حمله آگاه کردهاند. این اثر به شماره ۳۷۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شدهاست.