ماجراجویانه
دره گرماگلو
دره گرما گلو در استان قزوین واقع است. این دره در مسیر دسترسی به قلعه الموت قرار گرفته است و پل فلزی از روی آن عبور میکند. دره گرماگلو در ارتفاع ۱۷۷۰ متری از سطح دریا واقع است و جهتی شمال شرقی- جنوب غربی دارد. دره از ۲ بخش با عرض بسیار کم و بخشی با عرض وسیع در وسط این دو بخش تشکیل شده است. طول دره در حدود ۶۰۰ متر است. در کف دره رودخانه ای جاری است. آب شرب مردم روستا از چشمه های اطراف تامین شده و رودخانه های فصلی از کوههای هودکان و شاتان سرچشمه می گیرد از دره های زیبای اغوزبن، خرازرو و دومکی می گذرد و از گرماگلو به طرف مزارع گزادشت سرازیر می شود. دسترسی به درون دره از طریق پایین دست روستای گازرخان و از طریق مسیر رودخانه امکانپذیر است. گازرخان یکی از مهمترین و نزدیکترین روستاها به قلعه الموت که در سلسله جبال البرز واقع در ۱۵ کیلومتری معلم کلایه و ۱۱۰ کیلومتری شمال شرقی شهر قزوین واقع شده است.قلعه تاریخی حسن صباح در این روستا قرار دارد. جمعیت این روستا تقریبا٧۵٠خانوار و مذهب ساکنان آن شیعه و همه ساکنان آن بومی روستا بوده و به زبان تاتی صحبت می کنند.این روستا از شمال شرقی به قلعه حسن صباح، از شمال به کوه هودکان، از شمال غربی به روستای خشکچال، از غرب به تپه لیز و( غاری تله)، ازجنوب غربی به چپان، از جنوب شرقی به گله چالی سر وگرما گلو محدود می شود. این روستا دارای آب و هوایی معتدل می باشد که در فصول مختلف سال طراوت وشادابی زاید الوصفی به روستا می بخشد. مردمان آن نیز بیشتر به باغداری و دامداری اشتغال داشته و با تولید گیلاس، گردو، لبنیات و همچنین با گلیم بافی، چادر شب بافی و جاجیم بافی گذران زندگی می کنند. گازرخان روستایی کوهستانی با بافت مسکونی متمرکز و در شیبی تند استقرار یافته است از دور اگر به روستا نگاه کنید مشاهده می کنید که روستا با صخره های سنگی محاصره شده است.
در روستای تاریخی گازرخان آثار تاریخی متعددی از گذشتگان برجای مانده است که از جمله آن ها می توان به مقبره “امامزاده محمود” در ابتدای دامنه جنوبی روستا، “امامزاده محمد حنیفیه” در وسط روستا و “مقبره هیجده تن” را نام برد. همچنین در این روستا بناهای قدیمی با ارزشی که در جهت حفظ هویت تاریخی روستا اهمیت دارند نیز کم نیستند، این بناها عبارتند از خانه های منصوری، رشیدنایبی، سمیعی، زین العابدین و صفری از آن جمله می باشد که به همت دکتر “حمیده چوبک” باستان شناس و مسوول پایگاه فرهنگی الموت از تخریب آنها جلوگیری شد.
خطرناک ترین غار عمیق ایران
سال گذشته حوالی همین روزها بود که خبر کشف دومین غار عمیق کشور با عمق ۳۷۵ متر روی خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت. غاری که محلی ها به نام سم می شناختند و تا پیش از کاوش گروه کوهنودی و غار نوردی قابوس گنبد تنها چند متر ابتدایی آن شناسایی شده بود. بعد از آن بود که گروه های غارنوردی زیادی راهی «سم» شدند تا بعد از گذشت یک سال ۲۱ چاه از این غار پر رمز و راز کشف کنند. غار سم در ارتفاعات ۱۷۰۰ متری کوه خواجه قنبر در منطقه نامیج گالیکش قرار دارد که پیشینه کشف آن به حدود دو سال قبل برمی گردد. غاری با دهلیزها، طاقهای زیبا که وجود آب در آن، جلوه خاصی دارد. در بدو ورود به این غار مسیر تنگ و باریکی که به خرچنگ رو معروف است آغاز میشود؛ ولی برخلاف خرچنگ روهای غار پروا (اولین غار عمیق ایران)، تنگناهای این غار تمامی ندارد و اغلب مسیر را باید به یک سمت حرکت کرد و حتی امکان برگرداندن سر وجود ندارد. بنابراین اگر شما جزو غارنوردان آماتور و یا حتی نیمه حرفه ای به حساب می آیید، فکر سفر به سم را از سرتان بیرون کنید! به خصوص که از چاه ۱۹ به بعد دمای هوای درون غار کاهش مییابد و به ۶ درجه سانتیگراد میرسد و باید برای گرم کردن بدن برنامهریزی کرد در غیراین صورت خطر سرمازدگی وجود دارد.
برای آنکه عمق فاجعه را بهتر درک کنید باید بگوییم که خیلی از غارنوردان حرفه ای که از غار سم بازدید کرده اند، معتقدند که امدادرسانی در این غار به علت دشواری مسیرها، بسیار سخت و در برخی شرایط غیرممکن است؛ بنابراین تیم های بازدید کننده باید کاملا آماده و مجهز باشند وگرنه یک حادثه ساده و یک دررفتگی جزیی در این غار میتواند به یک فاجعه تبدیل شود!معابر و تراورسهای غار سم به قدری تنگ و پر پیچ و خم است که تنها یک فرد میتواند خود و کیسه بارش را عبور دهد و امکان کمکرسانی یا حتی همراهی نفر دوم وجود ندارد. علاوه بر این دهانه چاه های غار سم حدود ۵ تا ۴۰ متر قطر دارند که در نوع خود جالب توجه و خطرناک است. البته این وضعیت از چاه سه غار به بعد کمرنگ تر می شود چرا که پس از آن عرض و ارتفاع غار افزایش می یابد و تردد راحت تر است.تحقیقات درباره قدمت غار سم هنوز به نتیجه قطعی نرسیده اند اما نمونه های کشف شده از جمجمه انسان و حیوانات در این غار نشان دهنده قدمت بالای آن است. شاهد این ادعا کشف اسکلت خفاشی است که ۱۰ برابر بزرگتر از اسلکت خخفاش های معمولی به نظر می رسد. خفاش های این غار تقریبا از بین رفته اند و جالب اینکه اکثرا اسکلت ها در یک نقطه جمع شده اند. اما این استخوان ها تنها نشان زندگی در غار نیستند. نوعی پروانه خاص هم تا چاه چهار وجود دارد که دیواره های این غار آهکی را پر کرده اند. برای بازدید از غار سم باید به بخش گالیکش استان گلستان و نزدیکی روستای نام نیک سفر کنید و آن را در عرض جغرافیایی ۳۷˚ ۰۵″ ۴۶″ ببینید. غار در قسمت غربی روستای نام نیک به فاصله تقریبی ۲ ساعت راهپیمایی قرار گرفته است.
سقوط آزاد زنانه
زنان علاوه بر این که نقش پررنگی در ارائه خدمات گردشگری دارند خودشان می توانند به عنوان یکی از مصرف کنندگان مهم این صنعت در نظر گرفته شوند. زنان و خصوصا دختران جوان به دنبال هیجان بیشتر در زندگی شان هستند. برای طرفداران هیجان و ماجراجویانی که دوست دارند نهایت خطر را تجربه کنند. بانجی جامپینگ اسم آشنایی است؛ ورزشی که در آن افراد بی باک و با دل جرأت از بالای ساختمان ها، برج ها یا موانع طبیعی مرتفع به پایین می برند و قبل از برخورد به زمین بین زمین و آسمان معلق می مانند؛ البته با کمک کش خیلی محکم که به آنها بسته شده! تحمل ترس و وحشتی که در زمان پرش در بانجی کارها به وجود می آید و فشاری که به آنها وارد می شود، کار هر کسی نیست؛ حالا اگر بانجی کارها شرایط ایمنی را هم رعایت نکنند، خطرات کار چند برابر می شود؛ شاید به همین خاطر است که اسم بانجی جامپینگ در فهرست خطرناک ترین ورزش های دنیا هم ثبت شده است. شاید برایتان جالب باشد استقبال زنان ایرانی از مردان برای تجربه چنین هیجانی بیشتر بوده است و بودند مردانی که پس از دیدن ارتفاع به راحتی انصراف خود را اعلام کرده اند اما زنان حتی یک قدم هم از تصمیم خود عقب نشینی نکرده اند. چند سال پیش سکوی پرش دیگری در بوستان ولایت تهران نصب شد که پرش ماجراجویانه از ارتفاعی در حدود ۴۰ متر را برای زنان آزاد اعلام کرد که با استقبال بی نظیر زنان مواجه شد به صورتی که حتی بسیاری از مسافرانی که از دیگر نقاط ایران به تهران می آمدند به عشق پرش از این دکل به بوستان ولایت می رفتند.
امیررضا بدری، مربی بانجی در بوستان ولایت می گوید: حدود ۸۰ درصد افرادی که از بانجی می پرند، بانوانی هستند که میانگین سنی آن ها ۱۴ تا ۶۰ سال است و تاکنون پیش نیامده که خانمی به بالای سکو برود و از پریدن منصرف شود، اما آقایانی بوده اند که از پریدن منصرف شده اند. حدود ۸۰ درصد افرادی که از بانجی می پرند، بانوانی هستند که میانگین سنی آن ها ۱۴ تا ۶۰ سال است و تاکنون پیش نیامده که خانمی به بالای سکو برود و از پریدن منصرف شود، اما آقایانی بوده اند که از پریدن منصرف شده اند. اما شاید پرش از بلندترین دکل بانجی خاورمیانه با نزدیک به ۴۵ متر ارتفاع که در مجموعه گردشگری گنجنامه همدان است، تجربه ای ناب تر باشد، خصوصا این که در این مجموعه هیچ محدودیتی برای زنان اعلام نشده است. زنان نیز می توانند از دکل ها به سمت پایین پرش و حس هیجان را تجربه کنند. از نکات مهم دیگری که این دکل بانجی در همدان دارد این است که قابلیت پرش همزمان چهار نفر با هم در یک زمان را دارد. در نتیجه این بانجی جامپینگ یکی از محبوب ترین ها در کشور به حساب می آید.
در این میان منطقه گردشگری توچال در شمال تهران، اولین نقطه در کشور بود که دکل ۴۰ متری بانجی جامپینگ در آن نصب شد، اما از همان روزهای نخست، پرش و ماجراجویی زنان در آنجا ممنوع اعلام شد در حالی که در دیگر نقاط کشور این امر آزاد است. به نظر می رسد در روز های اخیر مدیران توچال نیز به فکر افتاده اند برای سقوط آزاد زنان از بام تهران چاره ای بیندیشند به صورتی که برخی مسئولان بنیاد مستضعفان که مدیریت مجموعه تفریحی و گردشگری توچال را بر عهده دارند از اجرایی شدن برخی طرح ها برای ماجراجویی و تفریح سالم زنان در ارتفاعات توچال خبر می دهند. گویا این موضوع از طریق رئیس انجمن ورزش های هوایی و بنیاد مستضعفان در حال بررسی است .در حالی که در توچال مسئولان درگیر نامه نگاری اداری هستند، سکوی پرش در منطقه گردشگری گنجنامه همدان که با ارتفاع ۴۵ متر، بلندترین بانجی جامپینگ کشور نیز به شمار می آید و در کنار آن دکل، بانجی بوستان ولایت تهران مورد استقبال زیاد زنان قرار گرفته است. نکته جالب توجه دیگر این که بر اساس آمار های موجود، تعداد زنان متقاضی برای جامپینگ بیشتر از مردان بوده است. بانجی جامپینگ، مختص حادثه جویان است که دهه ۱۹۵۰ رواج یافت و وقتی نخستین فیلم آن از شبکه بی بی سی پخش شد، طرفداران بسیاری پیدا کرد. سال ۱۹۷۹ کلوپ ورزش های خطرناک انگلیس تصمیم گرفت این ماجراجویی را به شکل مدرن تری اجرا کند، اگرچه بانیان آن دستگیر شدند، اما بعدها این فعالیت هیجان انگیز را به آمریکا بردند و توجه بسیاری را به آن جلب کردند. بانجی جامپینگ یکی ازتمام شاخه های جالب توجه در گردشگری ماجراجویانه می تواند باشد به صورتی که در دل طبیعت یا مکان های تاریخی و جذاب بسازیم؛ نقاط بلندمرتبه، دره ها، پل های تاریخی، کوه ها و برج های مخابراتی و…