این اثر در تاریخ ۱۲ دی ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۲۰۴۲۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. این پل روی پل قدیمی تر در سال ۱۳۱۷ هجری شمسی ساخته شده که تاریخ ساخت آن بر کتیبه موجود در نمای پل به چشم می خورد. پل دوجاق پلی یک دهنه با قوس شاخ بزی تند است که با مصالح آجری و نمای سنگی ساخته شده است. این پل دارای تزئینات آجری زیبایی به صورت رومی و ضربی است که علاوه بر حالت تزئین، نقش سازه ای را نیز ایفا می کند. به دلیل تغییر مسیر راه اصلی مشکین شهر به اردبیل این پل از رونق افتاده و به ندرت تردد وسایل نقلیه را تأمین می کند و فقط دامداران و کشاورزان از این پل عبور می کنند.

سکوت و شب کویر را هیج جای دیگر نمی توان تجربه کرد. گویی آدم از خود به خود می رسد در کویر. پاییز را برای کویرنوردی از دست ندهید. بخش اعظمی از سرزمین بزرگ ایران را کویر تشکیل داده است. تا چند سال پیش خیلی ها معتقد بودند کویرها هیچ خاصیتی ندارند وباید برای بیابان زدایی هزینه های کلان کرد تا این مناطق قابل استفاده شوند اما کمی بعد با توسعه صنعت گردشگری تعریف ها از کویر تغییر کردند. کویرنوردی شد یکی از شاخه های پرطرفدار طبیعت گردی و از آن به بعد بود که تورهای ویژه کویر نیمه دوم سال که هوا سرد می شد برگزار می شد. بهترین فصل برای کویرنوردی هم پاییز است. زمانی که هوا نه گرمی و حرارت بهار و تابستان را دارد و نه سردی زمستان را. درمطلب امروز می خواهیم چند تور کویرنوردی جذاب را به شما معرفی کنیم تا اگر فرصتی برایتان پیش آمد و اگر موضوع کویرنوردی برایتان جذاب بود همراه این تورها شوید.

طبس و نایبند : هنوز هستند کسانی که وقتی اسم طبس می آید به یاد کویری بی آب و علف می افتند اما باید گفت که این منطقه بکر از جمله زیباترین بخش های کشور است. سفر سه و نیم روزه به طبس و نایبند، پیاده روی در دره مرتضی علی و عبور از چشمه های آبگرم طبیعی داخل دره، بازدید از تاق بند شاه عباسی، گشت عصرگاهی در طبیعت روستای ازمیغان، بازدید از آبگرم دیگ رستم و در صورت تمایل آبتنی، گشت و گذار در میان باغات مرکبات و نخلستان های خرما، دیدار از روستای بکر نایبند، حرکت به سوی دشت نمک و کویر طبقه همگی برایتان ۲۹۵ هزار تومان می شود. از خدمات این تورهم دو شب اقامت در هتل دو ستاره، بلیت رفت قطار، اتوبوس توریستی در اختیار برای گشت های محلی و بازگشت به تهران، راهنمای طبیعت گردی ، بیمه ، پذیرایی روزانه ، وعده های غذایی شامل سه وعده صبحانه و دو وعده ناهار است. برای این سفر فراموش نکنیدکه کفش کوهنوردی سبک و لباس مناسب طبیعت گردی ، لباس اضافه ، کلاه و عینک آفتابی ، داروی مصرفی شخصی و لوازم بهداشتی، شناسنامه، قمقمه آب، دمپایی یا صندل جهت عبور از آب، لیوان شخصی و ملحفه شخصی را فراموش نکنید.

محل زندگی مردم در گذشته در جنوبی ترین نقطه اکبرآباد یا همان «قلعه» بوده است. محدوده قلعه قدیم از حسینیه کنونی به سمت پایین یعنی از سمت جنوب به مدرسه دبیرستان دخترانه کنونی و از سمت غرب به باغ منتخب که در مجاور جاده اکبرآباد-کوار که هنوز آثاری از آن باقیست و از سمت شرق به باغ لشکری که حدوداً در انتهای کوچه افسران قرار داشته است ختم می شده است. قلعه قدیم دارای درب چوبی بزرگی بوده که در شمال قلعه یعنی تقریبا در کنار حسینیه کنونی وسط خیابان امام حسین(ع) قرار داشته است که هنگام غروب آفتاب درب قلعه بسته و هنگام طلوع خورشید باز می شده است. یک نفر نیز مسئول این درب بوده است که به وی دروازه بان می گفته اند و در کنار درب ورودی، داخل قلعه اتاقک کوچکی محل اسکان او بوده است. در دو طرف درب ورودی، دو برج اصلی وجود داشته و نیز در شرق و غرب و جنوب قلعه نیز هر کدام دو برج و همچنین در چهار گوشه نیز ۴ برج بوده است. قلعه مجموعاً ۱۲ برج داشته است که هر کدام از برج ها نامی ازبزرگان بر روی آن بوده است. مثلاً برج واقع بر گوشه ی جنوب شرق به برج بی بی خاتون معروف بوده است و در هر کدام از این برجها خصوصاً در هنگامی که احتمال هجوم و غارت زیاد بوده از هر فامیلی دو نفر با تفنگ (تفنگچی) نگهبانی می داده اند که مجموعاً ۲۴ نفر می شده اند و هنگام بروز خطر با فریاد یکدیگر را آگاه می کرده اند. از لحاظ فیزیکی قلعه بسیار مستحکم بوده چرا که بلندای دیوار حدوداً ۵ متر و قطر آن ۱ متر بوده است و گویا در یک هجوم سراسری به روستا های منطقه تنها قلعه ی اکبر آباد به دلیل استحکام خاص از تعرض مصون می ماند و در اطراف قلعه نیز به خاطر استفاده از گل آن برای تعمیر و اصلاح قلعه خندق هایی ایجاد شده بوده است که به گفته ی بعضی حتی آب را به داخل آن هدایت می کرده اند تا غارتگران نتوانند به راحتی نفوذ کنند. هم چنین در داخل قلعه نیز هر فامیلی جای مشخصی برای زندگی داشته اند و…n

آب قلعه قدیم اکبرآباد : شاید تا به حال این سوال براتون پیش آمده باشد که آب آشامیدنی و کشاورزی اکبرآباد چگونه و از کجا تامین می شده است؟ برای جواب این سوال باید کمی به عقب برگردیم . از دوران باستان تا کنون مهمترین و اولین عامل یکجا نشینی و پیدایش روستاها و شهرها آب بوده که همین عامل در پیدایش قلعه اکبرآباد سهم بسزایی داشته است.در دوران حکومت ساسانیان بر روی رودخانه قره آقاج بندی ساخته شد ( امروز آن را به اسم بند بهمن می شناسیم) که آب منطقه کوار را تامین می کرده و آب روستای اکبرآباد هم از طریق بند اکبرآباد تامین می شده است. ولی بخاطر موقعیت جغرافیایی خاص منطقه مجبور به حفر و ایجاد رشته قنات بوده اند تا بتوانند آب را به کل روستاها برسانند. برای تامین ورساندن آب به اکبرآباد بدین صورت بوده که آب یکی از رشته قنات ها در نزدیکی روستای زیجرد دو قسمتی می شده که یک مسیر آن مستقیماً زمینهای لشکری را تحت پوشش قرار می داده است.آب قنات از طرف غرب زمین های پلاک ۲۲۷(ارباب سفلی) بر زمین جاری می شده که معروف به جوی تُله چُغا بوده و از کنار راه قدیمی اهرکی به سمت مشرق(اکبرآباد) حرکت می کرد، که در این مسیر زمین های پسّوان و اطراف پاسگاه قدیم(کنار قبرستان کنونی) را تحت پوشش خود قرار می داد و سپس از مسیر راه خفری قدیم به سمت اکبر آباد سرازیر می شده. تا اینکه به آب انبار قلعه که در کنار حسینیه اباالفضل(ع) قرار داشته می ریخته و بعد از پر شدن آب انبار و آبیاری دو باغ بزرگ که در دو طرف قلعه واقع بوده و آبیاری زمین های کشاورزی همان اطراف به سمت زمین های لشکری که به تل دزد مشهور می باشد ادامه مسیر می داده است.ذکر این نکته لازم است که به خاطر ارتفاع بالاتر اکبرآباد نسبت به ارباب بوده است که آب مستقیماً به سمت اکبرآباد روانه نمی شده است.به همین دلیل آب به طرف راه اهرکی که شیب بالاتری داشته حرکت میکرده تا وارد قلعه اکبرآباد شود.